Η σχέση μεταξύ μορφωτικού επιπέδου και ψηφοφόρων του ΑΚΡ

Αρνητική είναι η σχέση μεταξύ του ισλαμικού κόμματος ΑΚΡ και του μορφωτικού επιπέδου των ψηφοφόρων σύμφωνα με αποτελέσματα έρευνας που διεξήχθη μετά το δημοψήφισμα του Σεπτεμβρίου. Η εν λόγω αρνητική σχέση σχετίζεται άμεσα και με την εικόνα που δίνει προς τα έξω η ισλαμική ηγεσία.

Σύμφωνα με αποτελέσματα πρόσφατης έρευνας υπάρχει μία αρνητική σχέση μεταξύ επιπέδου μορφώσεως των πολιτών και του ισλαμικού κόμματος ΑΚΡ. Όσο ανεβαίνει το επίπεδο σπουδών τόσο χαμηλώνει το ποσοστό εκείνων που ψηφίζουν συνειδητά το κυβερνητικό κόμμα. Η αρνητική αυτή σχέση είναι απόρροια της γενικότερης αντι-κεμαλικής, ριζοσπαστικής και ισλαμικής εικόνας που δίνει η κυβέρνηση αρχής γινομένης με τον ίδιο τον πρωθυπουργό της χώρας.

Την εβδομάδα που πέρασε ήρθαν στο φως της δημοσιότητας τα αποτελέσματα έρευνας που διεξήχθη για λογαριασμό του κυβερνόντος ισλαμικού κόμματος. Σύμφωνα με τον Ερτάν Αϊντίν, τον διευθύνον σύμβουλο της εταιρείας Pollmark, που ανέλαβε την έρευνα, το ποσοστό εκείνων που ψήφισαν υπέρ της συνταγματικής μεταρρύθμισης στο πρόσφατο δημοψήφισμα του Σεπτεμβρίου, μειώνεται όσο αυξάνει το επίπεδο σπουδών τους. Σε ενημερωτική εκπομπή της κρατικής τηλεόρασης που συμμετείχε, ο Αϊντίν ανέφερε ότι η έρευνα έχει διεξαχθεί σε δείγμα 70.000 ατόμων, οι οποίοι έχουν καταταγεί ανάλογα με το επίπεδο των σπουδών τους. Συγκεκριμένα ανέφερε ότι το 57.7% όσων δεν γνωρίζουν ανάγνωση και γραφή ή έχουν αποφοιτήσει το πολύ από το πεντατάξιο δημοτικό έχουν ψηφίσει υπέρ της αναθεώρησης. Στους απόφοιτους γυμνασίου παρατηρείται μία ισορροπία. Το 38% ψήφισε υπέρ της αναθεώρησης, ενώ το 36,5% ψήφισε εναντίον. Η εν λόγω ισορροπία ανατρέπεται στην κατηγορία εκείνων που έχουν λάβει πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Μόνο το 32.1% ψήφισε υπέρ, έναντι του 42.5% που ψήφισε κατά της αναθεώρησης του συντάγματος. Από τα εν λόγω αποτελέσματα ο Αϊντίν εξήγαγε το συμπέρασμα ότι η σχέση μεταξύ του υψηλού επιπέδου εκπαίδευσης και της ψήφου υπέρ του ΑΚΡ είναι αρνητική. Σημείωσε ακόμη ότι η αρνητική στάση που τηρούν οι σπουδαγμένοι προς το ΑΚΡ, και το γεγονός ότι αντιλαμβάνονται το εν λόγω καθεστώς ως μία δικτατορία που επιβλήθηκε από τη συγκεκριμένη μερίδα πολιτικών, απογοήτευσε τον πρωθυπουργό Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Τα εν λόγω στοιχεία έκαναν τον ισλαμιστή πρωθυπουργό να αναρωτηθεί για το πώς είναι δυνατό ενώ το κόμμα του επενδύει στην ανώτερη εκπαίδευση οι απόφοιτοι πανεπιστημιακής εκπαίδευσης να τηρούν αρνητική στάση εναντίον του ΑΚΡ;

Η απάντηση ίσως βρίσκεται στην αντι-κεμαλική πολιτική που ακολουθεί η ισλαμική κυβέρνηση, η οποία έχει βάλει στόχο να περιορίσει αν όχι και να αναστρέψει τον κοσμικό τρόπο ζωής. Ας σημειωθεί ακόμη ότι από την έρευνα προκύπτει ότι το 66% των ψηφοφόρων πιστεύει ότι ο «κοσμικός» τρόπος ζωής τελεί υπό απειλεί στην Τουρκία. Το γεγονός αυτό ενισχύεται και από το παρελθόν του ίδιου του ισλαμιστή πρωθυπουργού, ο οποίος από τα πρώτα κι’ όλας βήματά του στον πολιτικό στίβο ως δήμαρχος Κωνσταντινούπολης προσέφευγε σε λαϊκισμούς και κυρίως υιοθέτησε μία αντικαθεστωτική ρητορική που στόχευε στην ίδρυση ενός ισλαμικού κράτους. Στο σημείο αυτό κρίνουμε σκόπιμο να αναφέρουμε ορισμένα αποφθέγματα λόγων του Ερντογάν που ειπώθηκαν κατά την περίοδο 1994-2006 και είναι ενδεικτικά της στοχοθεσίας του. Υπενθυμίζουμε ότι επί δημαρχίας του ακόμη δήλωνε ότι «με το θέλημα του Θεού (Αλλάχ) θα βάλλουμε τα θεμέλια του τεμένους στην πλατεία Τακσίμ» (1/7/1994), ότι ο ίδιος είναι «ο ιμάμης της Κωνσταντινούπολης» (Χουρριέτ, 8/1/1995), ότι το «πράσινο χρώμα (με το οποίο έβαψαν μια περίοδο τα πεζοδρόμια της Πόλης) ήταν το χρώμα ενός ανώτερου πολιτισμού (δηλαδή του Ισλάμ)» (25/6/1994), ότι «όλα τα σχολεία θα μετατραπούν σε ιεροδιδασκαλεία (Ιμάμ-Χατίπ)» (Τζουμχουριέτ, 17/9/1994), ότι «θα μετατρέψει την Πόλη σε Μεντίνα (ιερή πόλη του Ισλάμ)», ότι είναι «δόξα τω Θεώ (Αλλάχ) υπέρ της Σαρίας» (Μιλιέτ, 21/11/1994), ότι «η τέλεση γάμων πρέπει να επιτρέπεται μόνο στους Ιμάμηδες» (Μιλιέτ, 9/5/1995), ότι «είναι υπέρ της έναρξης των εργασιών της Εθνοσυνέλευσης μετά από ανάγνωση του Κορανίου» (Μιλιέτ, 8/1/1996), ότι «δεν είναι πολύ μακρινές οι μέρες εκείνες που ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα είναι απόφοιτος των ιεροδιδασκαλείων (Ιμάμ-Χατίπ)» (Ακιτ, 5/2/1996), ότι «τα τεμένη είναι οι στρατώνες τους, οι μιναρέδες οι ξιφολόγχες τους, οι τρούλοι των τεμενών τα κράνη και οι πιστοί οι στρατιώτες τους» (6/12/1997), ότι «η δημοκρατία δεν είναι ο σκοπός τους, αλλά το μέσω (για την επίτευξη των στόχων τους)» (Μιλιέτ, 14/7/1996), ότι «όταν θα επανέλθουν στην εξουσία θα αλλάξουν τη νομοθεσία και θα την προσαρμόσουν στη σαρία (ο ιερός νόμος στο Ισλάμ)» (Χουρίετ, 12/7/1998), ότι «είναι αδύνατο ο κεμαλισμός να αναπαραχθεί εκ νέου και ότι για εκείνους (τους ισλαμιστές) το σημαντικότερο προσδιοριστικό στοιχείο (της ταυτότητάς τους) είναι το Ισλάμ», ότι «είναι αδύνατο κανείς να είναι ταυτόχρονα και σεκουλαριστής και μουσουλμάνος», ότι «1,5 δις. Μουσλουμάνοι αναμένουν με ανυπομονησία την ανάταση των τούρκων», ότι «δεν είναι σεκουλαριστής, αλλά (μόνο) υπεύθυνος για την προάσπιση του σεκουλαρισμού» (2005) κ.λπ. Τέτοιου είδους αιχμηρά αποφθέγματα του ισλαμιστή πρωθυπουργού μπορεί να συναντήσει με ευκολία οποιοσδήποτε μελετήσει τον τουρκικό Τύπο ή ψάξει έστω στο διαδίκτυο.

Η αρνητική στάση εκείνων που έχουν μια πανεπιστημιακή μόρφωση έναντι του ισλαμικού κόμματος ΑΚΡ δεν είναι παρά αποτέλεσμα της πίεσης και της απειλής πολύ συχνά που αισθάνονται να τους ασκείται από τους ισλαμιστές. Το ΑΚΡ αθόρυβα και μεθοδικά όλα αυτά τα χρόνια έχει κατορθώσει να διαβρώσει το κοινωνικοπολιτικό σύστημα. Τώρα που πέφτει το προσωπείο αντιμετωπίζει πια έλλειμμα αξιοπιστίας και θεωρείται άμεση απειλή για σημαντική μερίδα ακόμη και Τούρκων που αναγκάζονται, απογοητευμένοι, να «αυτοεξοριστούν» στην Εσπερία.

Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος