Επεστράφη στο Οικουμενικό Πατριαρχείο το ιστορικό κτήριο του ορφανοτροφείου της Πριγκήπου. Η ολοκλήρωση της νομικής διαδικασίας συνέπεσε όμως με βανδαλισμούς σε μνήματα της ελληνικής κοινότητας της Ίμβρου, πράγμα που προκαλεί ανησυχία και προβληματισμό για τις διαθέσεις της Άγκυρας.
Την εβδομάδα που πέρασε ολοκληρώθηκε η έκδοση της απόφασης του Πρωτοδικείου Πριγκήπου με την οποία περιήλθε και πάλη η κυριότητα του ορφανοτροφείου της Πριγκήπου στον νόμιμο κάτοχό του, το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Ωστόσο, την ίδια περίοδο βάνδαλοι κατέστρεφαν δεκάδες τάφους της ελληνικής κοινότητας της Παναγίας στην Ίμβρο, σκορπώντας φόβο και τρόμο στους κατοίκους.
Η απόφαση του δικαστηρίου Πριγκιποννήσων, σύμφωνα με την οποία επεστράφη το ιστορικό κτήριο, καθαρογράφτηκε εντός της πρώτης εβδομάδας του Νοεμβρίου, όπως αναμενόταν, και απέκτησε έτσι νομική ισχύ. Με την εν λόγω απόφαση τερματίστηκε νικηφόρα η δικαστική διαμάχη που είχε ενταθεί τόσο στην Τουρκία όσο και στα πλαίσια των ευρωπαϊκών θεσμών τα τελευταία χρόνια. Το τουρκικό κράτος αρχικά είχε διατάξει την παύση λειτουργίας του ορφανοτροφείου το 1964 στο πλαίσιο της πολιτικής εκφοβισμού της ελληνικής μειονότητας. Από το 1974 το τουρκικό κράτος φέρει περιορισμούς στο ιδιοκτησιακό καθεστώς των ελληνορθόδοξων ευαγών ιδρυμάτων (βακούφια). Τελικά, στις αρχές της νέας χιλιετίας το τουρκικό Δημόσιο κατόρθωσε να αφαιρέσει παράνομα και καταχρηστικά την κυριότητα του κτηρίου από το Πατριαρχείο, οπότε και εγκαινιάστηκε ένας δικαστικός μαραθώνιος που κατέληξε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Το καλοκαίρι που πέρασε, το ΕΔΑΔ αποφάνθηκε ότι το τουρκικό Δημόσιο έπρεπε να επιστρέψει το κτήριο στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Έτσι, η Συνέλευση της Γενικής Διεύθυνσης Βακουφίων δεν είχε παρά να επιστρέψει το κτήριο για να ακολουθήσει και η δεσμευτική απόφαση του Πρωτοδικείου.
Και ενώ είχε δρομολογηθεί η επιστροφή του ορφανοτροφείου, η ελληνική κοινότητα της Ίμβρου δεχόταν ένα ακόμη άνανδρο χτύπημα τη νύχτα της 28ης Οκτωβρίου. «Άγνωστοι» είχαν εισβάλει στο ελληνορθόδοξο νεκροταφείο της Παναγίας στο λιμάνι της Ίμβρου, καταστρέφοντας 80 περίπου τάφους. Δεν είναι η πρώτη φορά που η πολύπαθη κοινότητα της Ίμβρου έρχεται αντιμέτωπη με παρόμοιες καταστάσεις. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1960 βρέθηκε πολλάκις στο στόχαστρο τόσο του επίσημου τουρκικού κράτους όσο και των ακροδεξιών ομάδων που συνεργάζονται με το παρακράτος. Σε αυτό συνηγορεί και ο τούρκος δικηγόρος Ερχάν Πεκτσέ, ο οποίος ανέλαβε την υπόθεση. Αναλυτικότερα ο Πεκτσέ υπογράμμισε ότι το ελληνορθόδοξο νεκροταφείο του Κάστρου της Ίμβρου είχε καταστραφεί ολοσχερώς το 1974. Αποτέλεσμα ήταν η κοινότητα να αναγκαστεί να μεταφέρει τα οστά των νεκρών της στο νεκροταφείο της Παναγίας. Ο Πεκτσέ δήλωσε ακόμη ότι κατά την ίδρυση της Τουρκίας δεν υπήρχαν Τούρκοι κάτοικοι στο νησί, ενώ στις ημέρες μας ο ελληνικός πληθυσμός έχει μειωθεί σε λιγοστούς ηλικιωμένους. Παλαιότερα, συνέχισε ο Πεκτσέ, τις πράξεις αυτές τις σχεδίαζε το τουρκικό κράτος, ενώ τώρα τις υποψίες συγκεντρώνουν ακροδεξιές οργανώσεις. (Ταράφ, 1/11/2010).
Πάγια τακτική της Άγκυρας είναι να ακολουθεί ασύμμετρες μεθόδους που δεν συνάδουν με το κράτος δικαίου και το ευρωπαϊκό κεκτημένο για να ασκήσει πίεση στην Αθήνα. Έτσι, δεν διστάζουν να τρομοκρατούν ακόμη και τα λιγοστά μέλη της ελληνικής μειονότητας της Τουρκίας. Άλλωστε, το γεγονός έλαβε χώρα σε μια στιγμή που η Άγκυρα φαίνεται να αυξάνει τις πιέσεις για μία εφ’ όλης της ύλης «διευθέτηση» των ελληνοτουρκικών «διαφορών», ευελπιστώντας να αποσπάσει τη συγκατάθεση της ελληνικής κυβέρνησης για συγκυριαρχία στο Αιγαία. Αν αναλογιστεί κανείς το μέγεθος της τραγωδίας στη Μεγαλόνησο και τις συνέπειές του, μπορεί να αντιληφθεί ότι στην ουσία κάτι τέτοιο θα συνεπάγεται οριστική παραχώρηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων στο ελληνικό αρχιπέλαγος. Και ιδού τα ανταλλάγματα που προσφέρονται: Βανδαλισμοί σε νεκροταφεία, συνέχιση του καθεστώτος πίεσης και εκφοβισμού στο Αιγαίο, κλίμα τρομοκρατίας εις βάρος της ελληνικής μειονότητας στην Τουρκία, επιστροφές κοινοτικών περιουσιών που είναι ολοσχερώς κατεστραμμένες με υπαιτιότητα της Άγκυρας, αδιάλλακτη στάση στο Κυπριακό κ.λπ. Εάν η ισλαμική κυβέρνηση ΑΚΡ εννοούσε πραγματικά την ελληνοτουρκική «φιλία», δεν θα έπρεπε να κάνει αυτή τα πρώτα βήματα και να αποκαταστήσει τις αδικίες που έλαβαν χώρα κατά τις προηγούμενες δεκαετίες; Δεν θα έπρεπε να αποδείξει την ειλικρίνεια της με πραγματικά και ουσιαστικά ανοίγματα στον ελληνισμό; Να αποσύρει τα στρατεύματα, τους έποικους και τους παρακρατικούς μηχανισμούς που διατηρεί στην κατεχόμενη Κύπρο, η οποία είναι μάλιστα κράτος-μέλος της ΕΕ! Να σταματήσει τις παραβιάσεις στο Αιγαίο; Ας μην τρέφουμε όμως αυταπάτες, το ενδεχόμενο η Τουρκία να προβεί σε κινήσεις καλής θελήσεως, όπως αυτές, βρίσκεται μόνο στη σφαίρα της φαντασίας. Και βεβαίως να μην ξεγελιόμαστε από τις πρόσφατες παραχωρήσεις που αναγκάστηκε να κάνει η Άγκυρα υπό την πίεση διεθνών θεσμών. Το έκανε για να ενισχύσει την προβληματική εικόνα της στο διεθνές στερέωμα. Για να μην αναφερθεί κανείς και στον συμβολισμό των βανδαλισμών στο νεκροταφείο της Ίμβρου την επέτειο του «ΟΧΙ»!
Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος
Το Παρόν της Κυριακής - 7/11/2010
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου