Το παραλήρημα του Ερντογάν στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ

Απείλησε με «άσκηση βίας» από το βήμα της Γ.Σ.

Νέες απειλές προς Κύπρο και Ισραήλ εξαπέλυσε ο ισλαμιστής πρωθυπουργός της Τουρκίας από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Η προκλητική στάση της ισλαμικής κυβέρνησης ΑΚΡ δημιουργεί προβληματισμό, καθώς καθημερινά αποκαλύπτονται πτυχές του πραγματικού της προσώπου.

Κάθε τρόπο φαίνεται να είναι διατεθειμένη να δοκιμάσει η ισλαμική κυβέρνηση ΑΚΡ για να πετύχει τους στόχους της στην Ανατολική Μεσόγειο. Οι νέες ισορροπίες που διαμορφώθηκαν στην περιοχή, οι οποίες εξελίσσονται εις βάρος της Άγκυρας, ώθησαν τον ισλαμιστή πρωθυπουργό της Τουρκίας να εκμεταλλευτεί τη συνεδρίαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ για να δώσει, κατ’ αυτόν, διεθνείς διαστάσεις στις απαιτήσεις της χώρας του. Η παραπλανητική τακτική που ακολουθεί η Άγκυρα, ωστόσο, φέρνει στο φως το μέγεθος της τουρκικής αλαζονείας και πιθανότατα θα έχει αντίθετα αποτελέσματα από τα αναμενόμενα.

Πριν από λίγες μέρες ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν βρέθηκε στη Νέα Υόρκη για να παραστεί στις εργασίες της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών. Στο λόγο που εκφώνησε από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης, ο ισλαμιστής πρωθυπουργός προσέφυγε σε τακτικές παραπληροφόρησης και προπαγάνδας. Μολονότι ο ίδιος είναι υπαίτιος της αναστάτωσης που έχει προκληθεί στην περιοχή, υπερθεμάτισε την ανάγκη ειρήνευσης στην Ανατολική Μεσόγειο και υπέδειξε ακόμη και εκείνους που «προκάλεσαν» την ένταση. Καταλόγισε κατ’ αρχάς ευθύνες στη διεθνή κοινότητα για την πολιτική ανοχής που ακολουθεί απέναντι στο Ισραήλ. Ο ισλαμιστής πρωθυπουργός Ερντογάν κατηγόρησε τα Ηνωμένα Έθνη για την αδράνειά τους απέναντι στις κινήσεις του Τελ Αβίβ. Συγκεκριμένα ισχυρίστηκε, ότι «ενώ ο ΟΗΕ τηρεί μια στάση ανοχής απέναντι στο Ισραήλ, το οποίο έχει παραβιάσει δεκάδες αποφάσεις και ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας και της Γενικής Συνέλευσης για το Παλαιστινιακό, σε άλλες περιπτώσεις, όπως το Σουδάν, εφαρμόζει κατά γράμμα τις αποφάσεις των εν λόγω οργάνων». Στη συνέχεια ο Ερντογάν καταφέρθηκε εναντίον του Ισραήλ και κατηγόρησε την ισραηλινή κυβέρνηση ότι είναι υπαίτια για τις συνθήκες αντιπαράθεσης που επικρατούν, καθώς οι προσπάθειες μεγιστοποίησης της ασφάλειάς της, αντιβαίνουν της διεθνούς νομιμότητας. Ως απτό παράδειγμα της ισραηλινής στάσης έδωσε την κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών, όπου η κυβέρνηση του Ισραήλ ασκεί πολιτικές ασύμμετρης βίας, εποικισμού και οικονομικού αποκλεισμού. Δε λησμόνησε δε να επαναλάβει τις γνωστές απαιτήσεις της Άγκυρας από το Τελ Αβίβ για «συγγνώμη», αποζημίωση των θυμάτων του «Μαβί Μαρμαρά» και άρση του αποκλεισμού της Γάζας. Τέλος, ο Ερντογάν στράφηκε εναντίον και της Κυπριακής Δημοκρατίας, κατηγορώντας την για ανεύθυνες πολιτικές που σκοπεύουν να δημιουργήσουν κλίμα τεχνητής έντασης στην περιοχή! Ισχυρίστηκε ακόμη, ότι η «Ρωμαίικη Διοίκηση της Κύπρου», όπως αποκαλεί την Κυπριακή Δημοκρατία η Άγκυρα για να δημιουργήσει ψευδείς εντυπώσεις, υιοθετεί εξαιρετικά ανεύθυνες τακτικές επιλέγοντας να ορίσει την ΑΟΖ της και να διεξάγει έρευνες σε αυτήν, θαρρείς, λέει ο Ερντογάν, και έχει το δικαίωμα να αποφαίνεται για θέματα που αφορούν ολόκληρο το νησί! («Ζαμάν», 22/9/2011). Εξέφρασε ακόμη την απαίτηση να ανασταλούν όλες οι έρευνες από τη Λευκωσία, διότι σε περίπτωση μη συμμόρφωσης η Άγκυρα θα πράξει «το καθήκον της», εννοώντας κεκαλυμμένα ότι θα προσφύγει ακόμη και στη χρήση βίας!

Η αξιοπιστία της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών και γενικότερα του ΟΗΕ χρήζει πράγματι προσοχής. Η διεθνής κοινότητα οφείλει να περιφρουρεί το κύρος του εν λόγω θεσμού, καθώς σε αντίθετη περίπτωση ελλοχεύει ο κίνδυνος να γίνει μάρτυρας της περαιτέρω υποβάθμισής του. Τέτοια είναι και η περίπτωση της αγόρευσης του Ερντογάν, ο οποίος θαρρείς και συναγωνιζόταν τους πρώην δικτάτορες. Τι αξία μπορεί να έχουν οι εκκλήσεις για σεβασμό του διεθνούς δικαίου και των διεθνών θεσμών, όταν αυτές προέρχονται από έναν ηγέτη κράτους, το οποίο συστηματικά καταπατεί το διεθνές δίκαιο, δημιουργεί εντάσεις με τα γειτονικά κράτη και ενεργεί ως αυτόκλητος υπερασπιστής της περιοχής; Πόσο αξιόπιστος μπορεί να είναι ο Έρντογαν, όταν κατηγορεί άλλες χώρες της περιοχής για απάνθρωπες πολιτικές, τη στιγμή που η χώρα του κατέχει παράνομα τη μισή μεγαλόνησο, δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία, αρνείται να αποσύρει τις κατοχικές δυνάμεις και τους εποίκους, εποφθαλμιά το Αιγαίο και τη Θράκη και απειλεί να ασκήσει εκ νέου βία;! Τολμά μάλιστα να απειλήσει με προσφυγή σε κάθε μέσω – εννοώντας ακόμη και στη χρήση βίας – τη Λευκωσία και το Τελ Αβίβ από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, ο καταστατικός χάρτης του οποίου το απαγορεύει ρητά!

Η μειονεκτική γεωστρατηγική θέση στην οποία έχει περιέλθει η Άγκυρα, ωθεί την ισλαμική ηγεσία σε λεονταρισμούς. Η αίσθηση ότι η ηγεμονική πολιτική των «μηδενικών προβλημάτων» όχι μόνο δεν αποδίδει, αλλά έχει τα αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα, κάνει την ισλαμική ηγεσία να αισθάνεται ακόμη πιο άβολα. Μέλλει να δούμε πότε και πως οι ισχυροί της διεθνούς κοινότητας θα σημάνουν την αντίστροφη πορεία.

Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος