Το σκάνδαλο «Φάρος» και ο Έρντογαν

Η Γερμανική δικαιοσύνη ξεσκέπασε το ισλαμικό ΑΚΡ

Μια περίπλοκη υπόθεση που έγινε ευρύτερα γνωστή με την ονομασία «Φάρος» (Deniz Feneri), ήρθε προσφάτως στο φως της δημοσιότητας στην Φρανκφούρτη του γερμανικού κρατιδίου της Έσσης. Η υπόθεση δεν είναι καθόλου απλή καθώς αφορά, αφενός, χρηματικές προσφορές και δωρεές που προέρχονται από τούρκους μετανάστες, και, αφετέρου, γιατί εμπλέκεται άμεσα το κυβερνών ισλαμικό κόμμα της Τουρκίας (ΑΚΡ).

Η Γερμανική δικαιοσύνη κατόπιν καταγγελιών κλήθηκε να εξιχνιάσει μια υπόθεση οικονομικού εγκλήματος όπου δωρεές υπέρ των θυμάτων που επλήγησαν από τα καταστροφικά παλιρροιακά κύματα (τσουνάμι) στην Νοτιοανατολική Ασία το 2004, είχαν εξαφανιστεί από τα ταμεία του κοινωφελούς συνδέσμου «Φάρος». Η υπόθεση απέκτησε περισσό ενδιαφέρον όταν οι κατηγορούμενοι κατά την ακροαματική διαδικασία απεκάλυψαν ότι μέρος του ποσού που είχε συγκεντρωθεί για τους πληγέντες είχε κατευθυνθεί στον πρωθυπουργό της Τουρκίας, ο οποίος είχε επιφορτιστεί με την απόδοσή του στους θεσμούς και τα όργανα των δικαιούχων.

Η τουρκική αντιπολίτευση, με επικεφαλής το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα, δεν άφησε, όπως ήταν αναμενόμενο, να περάσει ανεκμετάλλευτη η ευκαιρία και κατηγόρησε το ΑΚΡ για ανάμιξη σε οικονομικό σκάνδαλο. Μέσα σε ένα πολιτικό κλίμα ιδιαίτερα βεβαρυμμένο, κυρίως εξαιτίας των κατηγοριών που εκσφενδονίστηκαν κατά των κεμαλικών κύκλων στα πλαίσια της υπόθεσης «Εργκενεκόν», η εκδίκαση της οποίας συνεχίζεται στην Τουρκία, η πολιτική αυτή πράξη της αντιπολίτευσης έδωσε την εντύπωση πως είναι η πρώτη πράξη της μεγάλης «αντεπίθεσης». Έτσι, η καταγγελία του ΡΛΚ που συνέπεσε χρονικά και με το ξεκαθάρισμα λογαριασμών του πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Έρντογαν με μεγιστάνες των τουρκικών ΜΜΕ, όπως ο «κεμαλικών» προσανατολισμών όμιλος Ντογάν, εκλήφθηκε από ένα μεγάλο μέρος του τουρκικού αλλά ιδιαίτερα του ξένου Τύπου ως κλιμάκωση της αντιπαράθεσης μεταξύ των δυο ιδεολογικών, κοινωνικών και οικονομικών συνασπισμών στη γείτονα.

Είναι αλήθεια, ότι η ισλαμική παράταξη έχει μια ειδική σχέση με τους επιχειρηματικούς κύκλους που ανταγωνίζονται το παραδοσιακό (κεμαλικό) κεφάλαιο. Πράγματι, το κυβερνών ΑΚΡ είχε δείξει μεγάλο ενδιαφέρον για την τύχη των πληγέντων από το τσουνάμι του 2004. Ο πρωθυπουργός Ρετζέπ Έρντογαν μάλιστα είχε πραγματοποιήσει πενθήμερο ταξίδι στις πληγείσες περιοχές (Ινδονησία, Μαλαισία, Σρι Λάνκα, Ταϋλάνδη και Μαλδίβες) ως ένδειξη συμπαράστασης του τουρκικού λαού. Φαίνεται όμως ότι ο τούρκος πρωθυπουργός είχε και άλλα σχέδια πέρα από την ένδειξη συμπαράστασης στους ομοθρήσκους μουσουλμάνους που συνιστούν την πλειοψηφία των πληγεισών λαών. Σε κατ’ ιδίαν συνάντηση που είχε με τον Πρόεδρο της Ινδονησίας, δεν είχε διστάσει ακόμη και να τον προειδοποιήσει – τι ειρωνεία! – για την δράση τυχοδιωκτών που θα σπεύσουν να εκμεταλλευθούν την αδυναμία των κρατικών μηχανισμών. Έτσι, έχοντας προλειαίνει το έδαφος έκλεισε συμφωνίες ανοικοδόμησης οικισμών, σχολείων, νοσοκομείων και δημόσιων κτηρίων με τα κράτη αυτά.

Είναι επίσης αλήθεια ότι οι ισλαμικοί κύκλοι στην Τουρκία έχουν μια ιδιαίτερη σχέση με τους όπου γης τούρκους οικονομικούς μετανάστες. Αυτοί, οι μετανάστες κυρίως της Γερμανίας, είναι ουσιαστικά η κύρια πηγή χρηματοδότησης των πολιτικών δραστηριοτήτων της ισλαμικής παράταξης. Με διάφορες προφάσεις ενδεδυμένες έντεχνα σε περιβολές ισλαμικών αρχών και ηθικής, οι κύκλοι αυτοί, από την δεκαετία κιόλας του 1970, εξασφαλίζουν σημαντικούς πόρους οι οποίοι σχεδόν ποτέ δεν φτάνουν στον δηλωμένο προορισμό τους.

Το σκάνδαλο του «Φάρου», δεν είναι δηλαδή πρωτόγνωρο φαινόμενο. Την ίδια πρακτική είχε εφαρμόσει και το Κόμμα Ευημερίας του Νετζμεττίν Έρμπακαν στα μέσα της δεκαετίας 1990 όταν εκπρόσωποι του κόμματός του είχαν συγκεντρώσει τον οβολό των τούρκων μεταναστών κυρίως της Γερμανίας για να απαλύνουν δήθεν τον πόνο των «αδελφών» μουσουλμάνων της Βοσνίας. Τα λεφτά αυτά είχαν κατευθυνθεί στα ταμεία του κόμματος γα τις ανάγκες των προεκλογικών εκστρατειών.

Εν κατακλείδι, το σκάνδαλο που ξεσκέπασε η Γερμανική δικαιοσύνη αποδεικνύει τις σκοτεινές μεθόδους χρηματοδότησης και λειτουργίας του ισλαμικού κόμματος στην Τουρκία και την αστοχία των παρατηρητών που έσπευσαν να το αποδώσουν σε αντίποινα κεμαλιστών.

Κ. Βοσπορίτης, ο νεότερος
kbocporitis.jr(at)gmail.com

17/9/2008