25/2/10

Βουλγαρικό δικαστήριο ακύρωσε εκλογή μουσουλμάνου βουλευτή


(Τσιμουδιά!)

Με απόφαση της βουλγαρικής δικαιοσύνης ακυρώθηκε η εκλογή μουσουλμάνου βουλευτή που συμμετείχε στις πρόσφατες εκλογές με το φιλοτουρκικό κόμμα της Βουλγαρίας. Η εξέλιξη αυτή βαίνει προς την κατεύθυνση του οριστικού φραγμού στις παρεμβάσεις της Άγκυρας στην εκλογική διαδικασία στη Βουλγαρία.

Την εβδομάδα που πέρασε το Συνταγματικό Δικαστήριο της Βουλγαρίας αποφάσισε την ακύρωση της εκλογής του μουσουλμάνου βουλευτή Ρουσέν Μεχμέντ, ο οποίος είχε εκλεγεί βουλευτής από τον νομό Ντόμπριτς της Βουλγαρίας με το Κίνημα για τα Δικαιώματα και τις Ελευθερίες (ΚΔΕ), τα στελέχη του οποίου απαρτίζονται στη συντριπτική τους πλειοψηφία από μουσουλμάνους τουρκογενείς.

Μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των εκλογών, που διεξήχθησαν το περασμένο καλοκαίρι, ο πρόεδρος του βουλγαρικού κόμματος Τάξη, Νομιμότητα και Ασφάλεια, Γιάρε Γιάνεβ, είχε προσφύγει στο Συνταγματικό Δικαστήριο της χώρας με αίτημα την ακύρωση ψήφων που είχαν προέλθει από εκλογικά κέντρα που λειτούργησαν στην Τουρκία. Αφού εξέτασε την υπόθεση, το Δικαστήριο αποφάνθηκε προσφάτως ότι πάνω από 18.000 εκ των 93.000 ψήφων, οι οποίες προέρχονται από τα εκλογικά κέντρα που λειτούργησαν στην Τουρκία, είναι άκυρες. Έτσι, ο Ρουσέν Μεχμέντ εκπίπτει του αξιώματός του και η έδρα που κατείχε περιέρχεται στο κυβερνών κόμμα Βούλγαροι Πολίτες για την Ανάπτυξη της Ευρώπης. Από τους αντιπροέδρους του κόμματος ΚΔΕ ο Χρίστο Μπίσεροβ διαμαρτυρήθηκε για την απόφαση του Δικαστηρίου, σημειώνοντας ότι στις εκθέσεις των εμπειρογνωμόνων δεν σημειώθηκε καμία παρατυπία. Εντούτοις, ας σημειωθεί ότι η απόφαση της υπουργού Εξωτερικών της Βουλγαρίας, Ρουμιάνα Γιέλεβα, να θέσει σε διαθεσιμότητα τον πρέσβη της Άγκυρας λόγω παρατυπιών έχει εγκριθεί από το Υπουργικό Συμβούλιο ήδη από τις αρχές Νοεμβρίου 2009.

Η βουλγαρική νομοθεσία επιτρέπει τη λειτουργία εκλογικών κέντρων στο εξωτερικό, εκεί «όπου το βουλγαρικό στοιχείο είναι έντονο. Έτσι, στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση λειτούργησαν περίπου 200 εκλογικά κέντρα σε 58 ξένες χώρες. Αξίζει να σημειωθεί ότι μόνο 123 εκλογικά κέντρα, δηλαδή περισσότερα από τα μισά, λειτούργησαν στην Τουρκία. Από αυτά τα 36 λειτούργησαν στην Κωνσταντινούπολη, 26 στην Προύσα, 22 στη Σμύρνη, 15 στην Τσορλού (Τυρολόη), 6 στη Νικομήδεια κ.ά. Το δε εκλογικό αποτέλεσμα ήταν ανάλογο της κινητοποίησης. Συγκεκριμένα το ΚΔΕ πήρε 88.500 ψήφους (94,7%!) ενώ αύξησε το ποσοστό του πανεθνικά κατά 0,4% σε σχέση με τις βουλευτικές του 2005, σημειώνοντας αντίστοιχη αύξηση και στις έδρες: από 34 έδρες σε 38.

Ανεξάρτητα από το μέγεθος της νοθείας που σημειώθηκε κατά την εκλογική διαδικασία στα εκλογικά κέντρα που λειτούργησαν στην Τουρκία, γεγονός είναι ότι η Άγκυρα είχε παράσχει κάθε στήριξη για να κινητοποιηθούν τα προσφυγικά σωματεία, ώστε να εξασφαλιστεί η μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή στις βουλγαρικές εκλογές, με απώτερο στόχο να ενισχυθούν οι τάξεις του ΚΔΕ. Εξάλλου, η Υπηρεσία Αλλοδαπών της Ασφαλείας της Τουρκίας παρείχε διευκολύνσεις στην ανανέωση των αδειών παραμονής, ακόμη έως και δύο μόνο μέρες πριν από την εκλογική αναμέτρηση! Για δε εκείνους που αδυνατούσαν να ανταποκριθούν ακόμη και σε αυτό το τελευταίο κάλεσμα και επιθυμούσαν να μεταβούν στη Βουλγαρία για να ασκήσουν το δικαίωμά τους, οι τουρκικές αρχές είχαν διαβεβαιώσει ότι δεν θα αντιμετωπίσουν κανένα εμπόδιο στην έξοδό τους από τη χώρα! Με τον τρόπο αυτόν η Άγκυρα στόχευε να κινητοποιήσει τους περισσότερους δυνατούς ψηφοφόρους στο ΚΔΕ, ώστε να ενισχυθεί ακόμη περισσότερο η θέση του στο βουλγαρικό πολιτικό σύστημα. Και αυτό γιατί ένα ισχυρό εκλογικό αποτέλεσμα του ΚΔΕ θα αποτελούσε έναν αποτελεσματικό μοχλό πίεσης για να προωθήσει τα εθνικά της συμφέροντα στη Βουλγαρία.

Η απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Βουλγαρίας επιβεβαιώνει την τάση που υπάρχει στη γείτονα χώρα να μπει μια τάξη στο θέμα των εκλογικών κέντρων του εξωτερικού, όπου οι πιθανότητες νοθείας είναι μεγαλύτερες. Κι αυτό γιατί, όπως προκύπτει από τις αποκαλύψεις, επηρεάζεται άμεσα το εκλογικό αποτέλεσμα. Το γεγονός αυτό μας ενδιαφέρει και πολύ μάλιστα, καθώς η Άγκυρα εντείνει τις πιέσεις προς την Αθήνα για την επιστροφή της ελληνικής ιθαγένειας σε αρκετές δεκάδες χιλιάδες μουσουλμάνους της Θράκης οι οποίοι κατά το παρελθόν μεταναστεύοντας στην Τουρκία ή αλλού απώλεσαν τα δικαιώματά τους (βάσει του άρθρου 19). Μια ενδεχόμενη υπαναχώρηση της Αθήνας στο εν λόγω θέμα θα νομιμοποιήσει αυτόχρημα τις προσπάθειες της Άγκυρας να επηρεάσει το εκλογικό αποτέλεσμα στη Θράκη -πράγμα που γίνεται ήδη με τη μετακίνηση χιλιάδων προερχόμενων από τη γείτονα- και κατά συνέπεια και σε πανεθνικό επίπεδο.

Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος

Το Παρόν της Κυριακής - 21/2/2010

Για περισσότερα...

17/2/10

Τουρκική διαμεσολάβηση μεταξύ Βοσνίας και Σερβίας


(Reuters Pictures, 9/2/2010)

Nέα προσπάθεια διπλωματικής διαμεσολάβησης ανέλαβε η Τουρκία στον βαλκανικό χώρο. Η πρωτοβουλία της Άγκυρας να γεφυρώσει τις διαφορές μεταξύ Βελιγραδίου και Σαράγεβου είναι ενδεικτική των ηγεμονικών τάσεων της γείτονος στην περιοχή.

Ακόμη μια διαμεσολαβητική προσπάθεια της τουρκικής διπλωματίας ήρθε στο φως της δημοσιότητας προσφάτως. Κατόπιν πρωτοβουλίας του τούρκου υπουργού Εξωτερικών Α. Νταβούτογλου, στις συναντήσεις των υπουργών Εξωτερικών της Σερβίας Βουκ Γέρεμιτς και της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης Σβεν Αλκαλάι, σημειώθηκε πρόοδος προς την κατεύθυνση της ομαλοποίησης των τεταμένων σχέσεών τους.

Οι υπουργοί Εξωτερικών της Σερβίας, της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης και της Τουρκίας συναντήθηκαν την εβδομάδα που κύλησε στο πλαίσιο της πέμπτης κατά σειρά συνεδρίασης του Τριμερούς Συμβουλευτικού Μηχανισμού στην Άγκυρα. Ο εν λόγω μηχανισμός στοχεύει στη διευθέτηση των δυσεπίλυτων προβλημάτων μεταξύ Βελιγραδίου και Σαράγεβου. Η πρώτη συνεδρίαση του μηχανισμού πραγματοποιήθηκε τον Οκτώβριο του 2009. Έκτοτε καθιερώθηκε η συνάντηση των υπουργών σε μηνιαία βάση και λαμβάνει χώρα εναλλάξ σε καθεμία από τις πρωτεύουσες. Η σημαντικότερη επιτυχία που σημείωσε ο μηχανισμός είναι η συμφωνία που επήλθε μεταξύ των δύο ενδιαφερομένων μερών να αναβαθμίσουν τη διπλωματική τους αντιπροσωπεία σε επίπεδο πρεσβευτών. Έτσι, ήρθη ένα σημαντικό εμπόδιο για τη διαπίστευση βόσνιου πρεσβευτή στο Βελιγράδι.

Άλλοι στόχοι του τριμερούς μηχανισμού περιλαμβάνουν την εγκαθίδρυση ανοιχτής γραμμής επικοινωνίας μεταξύ των δύο υπουργών Εξωτερικών, την επίσκεψη του σέρβου Προέδρου Μπόρις Τάντιτς στη Βοσνία, όπου οι Τούρκοι ευελπιστούν ότι θα απευθύνει «συγγνώμη» για τα έκτροπα της Σρεμπρένιτσα, και τέλος, την επίσημη επίσκεψη του βόσνιου Προέδρου στο Βελιγράδι.

Η εξέλιξη αυτή έδωσε μια ανεπανάληπτη ευκαιρία στον αρχηγό της τουρκικής διπλωματίας να δηλώσει ότι πρόθεση της Άγκυρας είναι «να πάψουν τα Βαλκάνια να είναι ένας χώρος σύγκρουσης και έντασης και να επαναπροσδιοριστεί η έννοιά τους ως χώρου συνεργασίας και επίλυσης των προβλημάτων μέσω της διπλωματίας». Η δήλωση αυτή είναι αυτόχρημα επιβεβαιωτική του τουρκικού ενδιαφέροντος για άσκηση της επιρροής της Τουρκίας στην περιοχή. Ο τούρκος υπουργός, όπως προκύπτει από το περιβόητο σύγγραμμά του, θεωρεί τη Βοσνία μουσουλμανική χώρα παρά την έντονη σερβική και κροατική παρουσία, και ως εκ τούτου επιφυλάσσει στο Σαράγεβο έναν ρόλο προκεχωρημένου φυλακίου στο κέντρο σχεδόν της Ευρώπης. Εξ ου και το ενδιαφέρον της Άγκυρας να συμπαρασταθεί στη Βοσνία στη διεθνή και περιφερειακή σκηνή. Στο σημείο αυτό, ανατρέχει η μνήμη μας στους παρόμοιους μηχανισμούς που είχαν τεθεί σε λειτουργία στην τελευταία φάση του πολέμου της Βοσνίας.

Ήταν και πάλι η Άγκυρα που στις αρχές της περασμένης δεκαετίας ακολουθώντας το οζαλικής εμπνεύσεως «άνοιγμα» προς τα Βαλκάνια, είχε αναλάβει «διαμεσολαβητικό» ρόλο μεταξύ Κροατών και μουσουλμάνων. Το τουρκικό εγχείρημα έλαβε χώρα σε μία εξαιρετικά κρίσιμη καμπή για τους μουσουλμάνους, και με τις ευλογίες της Ουάσινγκτον προλείανε το έδαφος για τη σύσταση της κροατομουσουλμανικής ομοσπονδίας. Η κατάσταση σήμερα δεν είναι και τόσο διαφορετική από τότε. Το ομόσπονδο κράτος μη έχοντας σημειώσει την απαιτούμενη πρόοδο κινδυνεύει να καταρρεύσει. Γιατί αφενός η συνομοσπονδία με τους Κροάτες αντιμετωπίζει σοβαρότατα προβλήματα, και αφετέρου οι Σέρβοι της Βοσνίας δεν φαίνεται να είναι ικανοποιημένοι από αυτήν τη «συμβίωση». Σε μια τέτοια ζοφερή εικόνα, εμφανίζεται και πάλι η Άγκυρα να προσφέρει τις «καλές της υπηρεσίες» στους μουσουλμάνους, απομακρύνοντας τον κίνδυνο και ανανεώνοντας τους συμμαχικούς δεσμούς με το Σαράγεβο.

Ανεξάρτητα από το τι επιφυλάσσει το μέλλον στην εν λόγω σερβομουσουλμανική προσέγγιση, πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η αμεροληψία μιας χώρας όπως η Τουρκία, με ειδικούς δεσμούς φιλίας και σχέσεις με τους Βόσνιους (μουσουλμάνους), όπως και τότε με τους Κροάτες, λόγω κυρίως της κοινής θρησκείας τους, ελέγχεται.

Αναρωτιέται, λοιπόν, εύλογα κανείς πώς είναι δυνατό μια χώρα που έχει θέσει στόχο της να ηγηθεί του ισλαμικού κόσμου, όπως προκύπτει από τις ενέργειές της στα πλαίσια της Ισλαμικής Διάσκεψης, αλλά και του ΟΗΕ, να τηρήσει μια αμερόληπτη στάση έναντι των μη μουσουλμανικών λαών της βαλκανικής χερσονήσου.

Εξίσου ανεξήγητη παραμένει όμως και η απαθής στάση που τηρεί η Αθήνα. Δεν θα μπορούσε να συμμετάσχει στον μηχανισμό -ενδεχομένως μαζί και με την Κροατία- ως αντιστάθμισμα της τουρκικής επιρροής; Ή να αναλάβει η ίδια ως κράτος μέλος της ΕΕ ανάλογες πρωτοβουλίες; Το μόνο σίγουρο είναι ότι η Νοτιοανατολική Ευρώπη προσφέρεται ως ο καταλληλότερος χώρος για να επανακτήσει η ελληνική διπλωματία τη χαμένη της δυναμική.


Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος

Το Παρόν της Κυριακής - 14/2/2010

Για περισσότερα...

11/2/10

Η Δυτική Θράκη και οι κινήσεις της Άγκυρας



Επαφές με την τουρκική πολιτική ηγεσία είχε προσφάτως «αντιπροσωπεία» μουσουλμάνων της Δυτικής Θράκης. Η χρονική στιγμή της επίσκεψης προκαλεί ανησυχίες και εγείρει ερωτήματα για τις προθέσεις της Άγκυρας.

Την εβδομάδα που πέρασε, ομάδα μουσουλμάνων της Δυτικής Θράκης επισκέφτηκε την Τουρκία. Η αυτοαποκαλούμενη «Αντιπροσωπεία της Τουρκικής Μειονότητας της Δυτικής Θράκης», απαρτιζόμενη από άτομα γνωστά για τις ιδιαίτερα στενές τους σχέσεις με την Άγκυρα, όπως οι ψευδομουφτήδες Αχμέτ Μετέ και Ιμπραήμ Σερίφ, είχε επαφές με τους ανώτερους πολιτικούς και πολιτειακούς θεσμούς της γείτονας χώρας. Διακρίνουμε τις επισκέψεις τους στην τουρκική Εθνοσυνέλευση και τις συζητήσεις τους με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Α. Γκιουλ, τον πρωθυπουργό Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και τον υπουργό Εξωτερικών Α. Νταβούτογλου.

Κατά τις εν λόγω επαφές οι επικεφαλής είχαν την ευκαιρία να υποβάλουν στην Άγκυρα, την οποία θεωρούν «μητέρα πατρίδα», αιτήματα αναφορικά με την ενίσχυση της θέσης τους στην Ελλάδα, τα οποία συχνά παραβλέπουν ή ακυρώνουν το υφιστάμενο καθεστώς που ορίζει η Συνθήκη της Λωζάννης. Ένα από τα αιτήματά τους ήταν η επιστροφή της ελληνικής υπηκοότητας σε όσους κηρύχτηκαν έκπτωτοι της ιθαγένειας βάσει του αρθ. 19, το οποίο τροποποιήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Οι επικεφαλής της αντιπροσωπείας συγκεκριμένα ζήτησαν τη μεσολάβηση της τουρκικής κυβέρνησης για την επιστροφή της ελληνικής υπηκοότητας σε πάνω από 60.000 μουσουλμάνους, επιδίωξη που αν πραγματοποιηθεί θα έχει δυσχερείς συνέπειες στην πληθυσμιακή ισορροπία στην περιοχή, επιτρέποντας τον νόμιμο επαναπατρισμό όσων εγκατέλειψαν τη χώρα. Άλλη συνέπεια μιας τέτοιας πράξης έχει να κάνει με την ήδη προ καιρού ανατραπείσα ισορροπία μεταξύ της ελληνικής μειονότητας της Κωνσταντινουπόλεως και της μουσουλμανικής στη Δυτική Θράκη. Στην περίπτωση αυτή, όχι μόνο θα αυξηθεί η πληθυσμιακή σχέση εις βάρος της ελληνικής μειονότητας της Πόλης, που ήταν το μέτρο σύγκρισης κατά τις διαπραγματεύσεις της Συνθήκης της Λωζάννης, έναντι της μουσουλμανικής μειονότητας, αλλά θα αυξηθεί και το στοιχείο εκείνο που πρόσκειται στην Άγκυρα, εις βάρος των υπόλοιπων νομοταγών πολιτών μουσουλμανικού θρησκεύματος στη Θράκη.

Εξάλλου, οι Ιμπραήμ Σερίφ και Αχμέτ Μετέ αναφέρθηκαν και στον νόμο που ψηφίστηκε επί κυβέρνησης Καραμανλή, βάσει του οποίου το ελληνικό Δημόσιο διορίζει μουσουλμάνους θρησκευτικούς λειτουργούς (ιμάμηδες) - κάτι που δεν έκανε ουδέποτε η Τουρκία για τους ελληνορθόδοξους κληρικούς. Επανέλαβαν, δηλαδή, τις γνωστές τους αντιρρήσεις για τον διορισμό των ιμάμηδων κατόπιν επιλογής τους από επιτροπή που απαρτίζεται από «χριστιανούς» (sic), όπως την αποκάλεσαν.

Και αυτό γιατί με την εφαρμογή του εν λόγω νόμου προφανώς οι ψευδομουφτήδες αισθάνονται ότι περιορίζεται το πεδίο δράσης τους και μειώνεται η επιρροή που ασκούν. Άλλα αιτήματά τους είχαν να κάνουν με την αναγνώριση των ελληνικών διπλωμάτων στην Τουρκία, τον αυτοπροσδιορισμό τους ως «Τούρκοι», τη χρήση του όρου αυτού στις οργανώσεις τους κ.λπ.
Η χρονική στιγμή κατά την οποία εκπρόσωποι της μειονότητας συνήψαν επαφές με την πολιτική ηγεσία της γείτονας χώρας δεν είναι τυχαία. Υπενθυμίζουμε ότι η εν λόγω επίσκεψη έλαβε χώρα λίγο μετά τη διακοίνωση της μάλλον άμοιρης σθένους επιστολής του έλληνα πρωθυπουργού προς τον τούρκο ομόλογό του, ο οποίος είχε θέσει θέμα «επίλυσης» -όπως την εννοεί η Άγκυρα- των κρίσιμων διμερών θεμάτων: Αιγαίο - Κύπρος - Θράκη. Η έλλειψη αποφασιστικότητας της ελληνικής πλευράς να ορθώσει το ανάστημά της ενώπιων των αυξανόμενων απαιτήσεων της Άγκυρας, επόμενο ήταν να εκληφθεί από την τουρκική ηγεσία ως μήνυμα αδυναμίας της Αθήνας.

Έτσι, δεν θα πρέπει να εκπλαγεί κανείς αν στο άμεσο διάστημα αυξηθούν οι τουρκικές πιέσεις, αντί της ειρηνικής διαβίωσης και συνεργασίας μεταξύ των δύο λαών που θα επιθυμούσε να δει η Αθήνα. Και αυτό γιατί το μουσουλμανικό στοιχείο της Δυτικής Θράκης που πρόσκειται στην Άγκυρα και διαβιοί στην Τουρκία δεν επαναπαύεται. Σύλλογός τους με έδρα τη Σμύρνη διοργάνωσε προσφάτως εορταστικές εκδηλώσεις με αφορμή την «29η Ιανουαρίου», ημέρα «Εθνικής Αντίστασης» των μουσουλμάνων της Δυτικής Θράκης! Η επιλογή της ημερομηνίας συνδέεται με τη δράση του αποθανόντα Σαντίκ Αχμέτ, του φανατικότερου οπαδού της Άγκυρας στη Δ. Θράκη, το 1988…

Οι παραπάνω ενδείξεις συνηγορούν στο ότι η Άγκυρα δεν ενδιαφέρεται απλώς και μόνο να αυξήσει την επιρροή της στη Δυτική Θράκη. Τέλος, ας αναφερθούμε και στη διεθνή συγκυρία, η οποία ευνοεί την εφαρμογή των σχεδίων της Άγκυρας στη Δ. Θράκη. Η έκθεση, φερ' ειπείν, για τις Θρησκευτικές Ελευθερίες και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα των Μη Μουσουλμανικών Μειονοτήτων στην Τουρκία και της Μουσουλμανικής στην Ελλάδα, η οποία υιοθετήθηκε λίγες μόλις μέρες πριν, την 27η Ιανουαρίου, προωθεί ακριβώς σχέδια κατάλυσης βασικών αρχών της Συνθήκης της Λωζάννης!

Η Αθήνα θα πρέπει να κατανοήσει ότι το θέμα της Θράκης έχει εισέλθει σε επικίνδυνη φάση και θα πρέπει να κινηθεί με την απαιτούμενη προσοχή και αποφασιστικότητα τόσο στη διεθνή σκηνή, όσο και στο εσωτερικό της χώρας, αρχής γενομένης με τον περιορισμό των στοιχείων εκείνων που δρουν ανεξέλεγκτα στη Θράκη ως εκπρόσωποι της Άγκυρας!

K. Βοσπορίτης, ο νεώτερος

Το Παρόν της Κυριακής - 07/02/2010


Για περισσότερα...

4/2/10

Οι διασκέψεις για το Αφγανιστάν και η Τουρκία


Έντονο ενδιαφέρον επιδεικνύει η Τουρκία για τα θέματα που απασχολούν το πολύπαθο Αφγανιστάν, όπως προκύπτει από τις πρόσφατες Συνόδους Κορυφής που φιλοξενήθηκαν στην
Κωνσταντινούπολη. Η στάση της τουρκικής διπλωματίας σχετίζεται άμεσα με τις προσπάθειες που καταβάλλει η Άγκυρα για την ενίσχυση του διεθνούς της κύρους.

Tην εβδομάδα που κύλησε, η τουρκική διπλωματία βρέθηκε στο επίκεντρο των διεθνών εξελίξεων αναφορικά με το Αφγανιστάν, καθώς φιλοξένησε διαδοχικά, μέσα σε λίγα μόλις εικοσιτετράωρα, δύο διασκέψεις σε τουρκικό έδαφος. Η πρώτη αφορούσε την καθιερωμένη ετήσια Τριμερή Σύνοδο Κορυφής μεταξύ Αφγανιστάν, Πακιστάν και Τουρκίας. Στη Σύνοδο συμμετείχαν ο αφγανός Πρόεδρος Χαμίντ Καρζάι, ο Πρόεδρος του Πακιστάν Ασίφ Αλί Ζαρνταρί και ο τούρκος Πρόεδρος Αμπντουλάχ Γκιουλ. Η εν λόγω σύνοδος ήταν η τέταρτη σε μια σειρά τριμερών συνόδων, οι οποίες εγκαινιάστηκαν τον Απρίλιο του 2007 στην Άγκυρα. Η συνάντηση είχε μάλλον τυπικό χαρακτήρα, καθώς, όπως προκύπτει και από το κοινό ανακοινωθέν, τα μέρη περιορίζονται στο να αναφέρουν απλώς την πρόοδο που σημείωσε η τριμερής διαδικασία στα θέματα της περιφερειακής συνεργασίας. Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στις συζητήσεις για μια ευρύτερη οικονομική συνεργασία στην οποία ενεργό συμμετοχή θα έχει ο ιδιωτικός τομέας, καθώς επίσης και στη συνεργασία στα θέματα ασφάλειας και πληροφόρησης.
Στον συγκεκριμένο αυτόν τομέα, οι τρεις Πρόεδροι συμφώνησαν για τη συνέχιση της υφιστάμενης συνεργασίας με ιδιαίτερη βαρύτητα στα θέματα εκπαίδευσης προσωπικού και στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας.

Η δεύτερη διοργάνωση με τίτλο Σύνοδος Κορυφής Κωνσταντινούπολης για τη Φιλία και τη Συνεργασία στην καρδιά της Ασίας αποσκοπούσε να προσφέρει το απαραίτητο διεθνές πλαίσιο για τη συζήτηση περί των τρόπων συμπαράστασης και συνδρομής στην κυβέρνηση της Καμπούλ.
Στη Σύνοδο συμμετείχαν εκπρόσωποι των ΗΠΑ, της Ρωσίας, της Κίνας, της Αγγλίας και πολλών περιφερειακών κρατών και διεθνών Οργανισμών. Όπως προκύπτει από το κοινό ανακοινωθέν, τα μέρη φαίνεται να συμφωνούν ότι η κατάσταση στο Αφγανιστάν αφορά όλη τη διεθνή κοινότητα και ότι η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας, πηγής αστάθειας για όλη την περιοχή, πρέπει να γίνει από κοινού. Στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν οι Πρόεδροι Γκιουλ και Καρζάι αμέσως μετά το πέρας των εργασιών, τονίστηκε η σημασία εξεύρεσης τρόπου «επανένταξης» των Ταλιμπάν στο αφγανικό «πολιτικό σύστημα», άποψη που συζητήθηκε διεξοδικότερα στο Λονδίνο.

Το ενδιαφέρον της Άγκυρας να φιλοξενήσει τέτοιου είδους διεθνείς διοργανώσεις στο έδαφός της, προσφέροντας «καλές υπηρεσίες» στα εμπλεκόμενα μέρη, για την εξεύρεση μιας βιώσιμης λύσης στο ζήτημα, κρύβει πολλές πτυχές. Κατ' αρχάς θα πρέπει να αναφερθεί ότι η Τουρκία μολονότι δεν θα αποστείλει επιπρόσθετους στρατιώτες στο τρέχον στάδιο, παραμένει μία από τις σημαντικές χώρες που συμμετέχουν στη ΝΑΤΟϊκή αποστολή, τα ανώτερα αξιώματα της οποίας κατείχαν ακόμη και πρώην τούρκοι υπουργοί. Να σημειωθεί ακόμη ότι η Άγκυρα έχει χρηματοδοτήσει την ανέγερση αρκετών δεκάδων σχολικών κτιρίων στο Αφγανιστάν και ας μην εκπλαγεί κανείς αν την ευθύνη της λειτουργίας τους την αναλάβουν ισχυρές αδελφότητες που εκπροσωπούν την «τουρκοϊσλαμική σύνθεση». Να αναφέρουμε ακόμη ότι με πρόσχημα την κατάσταση στο Αφγανιστάν, επανήλθε το ζήτημα της σύστασης διεθνούς ισλαμικής στρατιωτικής δύναμης στα πρότυπα της ειρηνευτικής δύναμης της Αφρικανικής
Ένωσης, που εποπτεύεται από τον ΟΗΕ.

Το ζήτημα έχει ανακινήσει και πάλι -έπειτα από τις αποτυχημένες προσπάθειες στις αρχές της δεκαετίας του 1990- εδώ και λίγο διάστημα ο τούρκος γενικός γραμματέας της Ισλαμικής Διάσκεψης, Ε. Ιχσάνογλου, όπως ομολογεί ο ίδιος σε συνέντευξη που παραχώρησε προσφάτως σε ημερήσιο φύλλο μετά τη Σύνοδο, στην οποία συμμετείχε και ο ίδιος. Η υλοποίηση του σχεδίου δεν είχε αίσιο τέλος, όπως αποκαλύπτει, καθώς προσέκρουσε σε αντιρρήσεις κρατών μελών της Διάσκεψης, γεγονός που απαιτεί περαιτέρω διαβουλεύσεις. Τέλος, πρέπει να επισημάνουμε τη ματαιοδοξία της Τουρκίας να επιχειρήσει να «φιγουράρει» μεταξύ των χωρών εκείνων που διοργάνωσαν την περίοδο αυτή διεθνή συνέδρια για το Αφγανιστάν, όπως η Ρωσία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Με τον τρόπο αυτό, η Άγκυρα δεν επιδιώκει παρά να καλλιεργήσει μια διεθνή εικόνα ανερχόμενης «δύναμης», η οποία υποτίθεται ότι μπορεί να έχει λόγο στα πράγματα της περιοχής!

Για μία ακόμη φορά η τουρκική διπλωματία επιχειρεί να αποκτήσει διεθνή ερείσματα μέσα από την προσπάθεια ανάμειξής της στην επίλυση διεθνών ζητημάτων. Οι εν λόγω προσπάθειες όχι μόνο είναι συχνά αναποτελεσματικές, αλλά ισοδυναμούν και με την υποχώρηση των εθνικών συμφερόντων εκείνων που αναζητούν τη συνδρομή της Άγκυρας προς όφελος των τουρκικών συμφερόντων.

Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος

Το Παρόν της Κυριακής - 31/01/2010

Για περισσότερα...