Νέοι μηχανισμοί ασφαλείας και συμφωνίες συνεργασίας με τους Ιρακινούς
Στον απόηχο των δραματικών γεγονότων που εκτυλίχτηκαν στο φυλάκιο Άκτουτουν στην τουρκοϊρακινή μεθόριο πριν από δύο περίπου εβδομάδες, η Τουρκία βάλθηκε να λάβει δραστικά μέτρα ασφαλείας κατά των ανταρτών του ΡΚΚ τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό.
Τις ημέρες που πέρασαν σημειώθηκαν αναταραχές στα αστικά κέντρα της νοτιοανατολικής Τουρκίας, όπου το κουρδικό στοιχείο πλειοψηφεί. Πρόδηλη ήταν η ανησυχία των κατοίκων της περιοχής για τα όσα συμβαίνουν, σύμφωνα με τις φήμες, στις φυλακές του Ιμραλί, όπου εκτίει την ποινή του ο ηγέτης των Κούρδων της Τουρκίας Αμπντουλάχ Οτσαλάν. Εκρηκτική ήταν η κατάσταση κυρίως στο Ντιγιαρμπακίρ, όπου βρέθηκε ο τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Έρντογαν για την τελετή έναρξης της νέας ακαδημαϊκής χρονιάς του Πανεπιστημίου Ντίτζλε. Οι δηλώσεις του Έρντογαν για την ανασφάλεια στην περιοχή, αλλά κυρίως τα ατυχή του σχόλια περί της καθαριότητας στην πόλη, δυσχέραναν περεταίρω την ήδη εκρηκτική ατμόσφαιρα. Σύμφωνα με τον Έρντογαν, η ανατροπή του κλίματος ασφάλειας και οικονομικής σταθερότητας στην περιοχή, που επιδιώκει η κυβέρνησή του, οφείλεται καθ' ολοκληρίαν στη δράση του ΡΚΚ.
Η απάντηση στα όσα είπε ο τούρκος πρωθυπουργός ήρθε από το Κόμμα της Δημοκρατικής Κοινωνίας (DTP), που ως γνωστόν εκπροσωπεί το κουρδικό στοιχείο στην περιοχή. Ο πρόεδρος του κόμματος, Αχμέτ Τουρκ, με αφορμή την πραγματοποίηση της συνεδρίασης της κοινοβουλευτικής ομάδας του DTP στο Ντιγιαρμπακίρ αντί της Άγκυρας, όπως ήταν σχεδιασμένο αρχικά, βρήκε την ευκαιρία να εκφράσει την πικρία των κούρδων πολιτών για την αντιμετώπιση που έτυχαν από το κράτος τις τελευταίες δεκαετίες. Ο Τουρκ αναφέρθηκε στις συνέπειες του πραξικοπήματος του 1980, που ήταν ανάλογες μιας πολιτικής, κοινωνικής και πολιτισμικής γενοκτονίας για τον κουρδικό και τουρκικό λαό, και υποστήριξε ότι το ΡΚΚ ανδρώθηκε μέσα σε αυτό το πολιτικό κλίμα. Καταδίκασε ακόμη την πολιτική βίας που ασκεί το κράτος στην περιοχή και τη στρατηγική εξευτελισμού του Ότσαλαν, που κατ' αυτόν δεν στοχεύει παρά στην προσβολή του Κουρδικού στοιχείου στη χώρα («Μιλιέτ» 21/10/08).
Πέραν απ' όσα αφήνει να βγουν προς τα έξω ο τουρκικός Τύπος επί του θέματος, η στάση των κούρδων της νοτιοανατολικής Τουρκίας δεν θα μπορούσε να μην επηρεαστεί από τη διεθνή συγκυρία. Οι εξελίξεις που σημειώθηκαν κυρίως σε περιφερειακό επίπεδο είναι σημαντικές και θα μπορούσαν να σημαδέψουν την πορεία του πιο πολυπληθούς τμήματος του κουρδικού λαού, αυτού που βρίσκεται στην τουρκική επικράτεια. Η διαφαινόμενη επιτυχία της Άγκυρας να παρασύρει κυρίως τον ηγέτη του Κουρδικού Δημοκρατικού Κόμματος (KDP) Μασούτ Μπαρζανί σε μια συμφωνία κατά του ΡΚΚ είναι αυτό που βάζει σε σκέψεις τους Κούρδους της Τουρκίας. Πριν από μία εβδομάδα, ο τούρκος επιτετραμμένος για τα θέματα του Ιράκ, Μουράτ Όζτσελικ, βρέθηκε στη Βαγδάτη, όπου είχε συναντήσεις με τις ιρακινές αρχές αλλά και με τους κούρδους ηγέτες. Το αποτέλεσμα των συναντήσεων που πραγματοποιήθηκαν ικανοποιεί πλήρως την Τουρκία. Εκτός του ότι αποκαταστάθηκε ο διάλογος με το KDP, συζητήθηκε, κατόπιν πρότασης του κουρδικής καταγωγής ιρακινού προέδρου Τζελάλ Ταλαμπανί, και το ενδεχόμενο εγκαθίδρυσης μηχανισμού συνεργασίας κατά του ΡΚΚ ανάμεσα στο Ιράκ, την Τουρκία και τις ΗΠΑ.
Θα πρέπει να σημειωθεί ακόμη ότι κατά την πρόσφατη συνεδρίαση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας δρομολογήθηκε η ίδρυση νέων μηχανισμών που θα επικεντρωθούν στην αντιμετώπιση του ΡΚΚ τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Οι εν λόγω μηχανισμοί, που σύμφωνα με το νομοσχέδιο που διέρρευσε στον Τύπο, είναι το Ανώτερο Συμβούλιο Εσωτερικής Ασφάλειας και η Γενική Γραμματεία Εσωτερικής Ασφάλειας, θα υπάγονται στο Υπουργείο Εσωτερικών και θα είναι επιφορτισμένα με τον στρατηγικό σχεδιασμό κατά του ΡΚΚ και την πληροφόρηση των σωμάτων ασφαλείας.
Από τα παραπάνω μπορεί να συμπεράνει κανείς ότι το μέλλον για τους Κούρδους της Τουρκίας φαντάζει δυσοίωνο, καθώς η Άγκυρα, βάσει της τακτικής του «διαίρει και βασίλευε» που ακολουθεί έναντι των λαών της περιοχής και των γειτόνων της, φαίνεται να πετυχαίνει τον στόχο της αποξένωσης και περιθωριοποίησης των Κούρδων της Τουρκίας από τους ομοεθνείς τους στο Ιράκ.
Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος
kbocporitis(at)gmail.com
Το Παρόν της Κυριακής - 26/10/2008
Για περισσότερα...
19/10/08
Επιλεκτική λειτουργία της τουρκικής δικαιοσύνης
Καταδίκασε τον Καπλάν, ενώ κωλυσιεργεί στην υπόθεση Ντινκ
Η τουρκική δικαιοσύνη πρόσφατα αποφάνθηκε για μια πολύκροτη υπόθεση ενός τούρκου ισλαμιστή ηγέτη εκ Γερμανίας, η δράση του οποίου θεωρήθηκε ενοχλητική και ίσως επικίνδυνη για την ευημερία του κοσμικού καθεστώτος στη γείτονα χώρα.
Ωστόσο, παρατηρεί κανείς ότι η ευαισθησία της τουρκικής δικαιοσύνης είναι μεροληπτική και λειτουργεί επιλεκτικά, καθώς σημαντικές υποθέσεις που αφορούν τον ουσιαστικό εκδημοκρατισμό της χώρας, όπως για παράδειγμα η δολοφονία του αρμένιου δημοσιογράφου και ακτιβιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Ντινκ, έχουν παραπεμφθεί στις… τουρκικές καλένδες.
Την εβδομάδα που πέρασε, η τουρκική δικαιοσύνη αποφάνθηκε για την καταδίκη του τούρκου ισλαμιστή ηγέτη Μετίν Καπλάν σε ισόβια κάθειρξη. Σύμφωνα με την απόφαση του εφετείου, υπάρχουν επαρκή ενοχοποιητικά στοιχεία που αποδεικνύουν τη δράση του Καπλάν υπέρ της κατάλυσης του συνταγματικού καθεστώτος και την αντικατάστασή του με ένα ισλαμικό όπου θα δέσποζε η Σαρία.
Ο Μετίν Καπλάν είναι απόγονος του Τζεμαλετίν Καπλάν, πρώην μουφτή των Αδάνων και επί σειρά ετών αντιπροέδρου της Προεδρίας Θρησκευτικών Υποθέσεων (Ντιγιανέτ). Ο Τζεμαλετίν, αφότου εγκατέλειψε την Τουρκία μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα του 1980, εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Κολωνία της Γερμανίας. Εκεί επιδόθηκε στην ίδρυση της οργάνωσης Ένωση της Ισλαμικής Κοινότητας και Σωματείων (ICCB), που μετονομάστηκε αργότερα σε Ομοσπονδιακό Ισλαμικό Κράτος της Ανατολής (AIFD) και είχε σημαντική απήχηση στις τάξεις των τούρκων οικονομικών μεταναστών. Ο Τζεμαλετίν στηρίχτηκε στις οικονομικές συνεισφορές και ενισχύσεις των μεταναστών για να αποκτήσει κύρος και ισχύ ούτως ώστε να θέσει σε εφαρμογή τα αντικαθεστωτικά σχέδιά του εναντίον της Άγκυρας. Σε αυτήν τη δράση του οφείλεται και το παρωνύμιο «Σκοτεινή Φωνή», ευρέως διαδεδομένο στους κεμαλικούς κύκλους. Μετά τον θάνατο του, το 1995, αναλαμβάνει την ηγεσία της οργάνωσης ο υιός του Μετίν. Κατά τη διεκδίκηση της αρχηγίας όμως ο Μετίν φαίνεται να προσέφυγε σε ανορθόδοξους μεθόδους, όπως στη φυσική εξόντωση ενός εκ των σημαντικότερων υποψηφίων για το χρίσμα. Το έτος 1999 αποτελεί το κομβικό σημείο για την καταδίωξη του Μετίν Καπλάν στην Ευρώπη. Οι τουρκικές τελωνειακές αρχές ανακάλυψαν στα σύνορα προπαγανδιστικό υλικό του AIFD που προοριζόταν για την ενδοχώρα. Στο υλικό αυτό περιλαμβανόταν οπτικοακουστικό υλικό που έβαλε κατά του κεμαλικού καθεστώτος. Από εκείνη τη στιγμή και μετά εντάθηκαν οι πιέσεις της Τουρκίας στη Γερμανία για την έκδοση του Μετίν στην Άγκυρα. Η γερμανική δικαιοσύνη αποφάνθηκε υπέρ της έκδοσης του τελικά το 2004.
Από τη στιγμή της παράδοσης του στις τουρκικές αρχές ο Καπλάν είχε να αντιμετωπίσει ένα κατηγορητήριο που συντάχθηκε βάσει 13 υποθέσεων που εκκρεμούσαν εις βάρος του στα καταργηθέντα Κρατικά Δικαστήρια Ασφάλειας (DGM). Η καταδίκη του Μετίν αρχικά το 2005 σε ισόβια κάθειρξη φαίνεται ότι ήταν απαίτηση των σκληροπυρηνικών κεμαλικών κύκλων που τον εκλάμβαναν ως σοβαρή απειλή για το καθεστώς. Εντούτοις, στην καταδίκη του φαίνεται να συγκατάθεσε και η ισλαμική κυβέρνηση Έρντογαν, που ίσως να προσπάθησε με αυτό τον τρόπο να εξιλεωθεί στα μάτια των κεμαλικών.
Ενώ όμως η τουρκική δικαιοσύνη έφερε άμεσα εις πέρας την υπόθεση Καπλάν που έβαλε εναντίον του λαϊκού καθεστώτος, παρατηρεί κανείς ότι δεν έχει επιδείξει τη δέουσα προσοχή για άλλες σημαντικές υποθέσεις. Τέτοιες είναι για παράδειγμα οι υποθέσεις του Χραντ Ντινκ, του καθολικού ιερέα Σαντόρο, καθώς και των εκδοτών που δολοφονήθηκαν στη Μαλάτια από φανατικούς. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η διαλεύκανση αυτών των υποθέσεων από την τουρκική δικαιοσύνη θα προωθήσει τις δημοκρατικές αρχές στην Τουρκία, αλλά και την αίσθηση δικαίου και ισονομίας μεταξύ των πολιτών της. Αντ' αυτού η τουρκική ηγεσία ακολουθώντας την πατροπαράδοτη τακτική της καλύπτει τους πνευματικούς αυτουργούς των εγκλημάτων. Έως αυτήν τη στιγμή οι νομαρχίες της Κωνσταντινούπολης και της Τραπεζούντας δεν έχουν εκδώσει τα απαραίτητα έγραφα για την ανάκριση των αστυνομικών οι οποίοι φέρεται να εμπλέκονται στην υπόθεση!
Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος
kbocporitis.jr(at)gmail.com
Το Παρόν της Κυριακής - 19/10/2008
Για περισσότερα...
Η τουρκική δικαιοσύνη πρόσφατα αποφάνθηκε για μια πολύκροτη υπόθεση ενός τούρκου ισλαμιστή ηγέτη εκ Γερμανίας, η δράση του οποίου θεωρήθηκε ενοχλητική και ίσως επικίνδυνη για την ευημερία του κοσμικού καθεστώτος στη γείτονα χώρα.
Ωστόσο, παρατηρεί κανείς ότι η ευαισθησία της τουρκικής δικαιοσύνης είναι μεροληπτική και λειτουργεί επιλεκτικά, καθώς σημαντικές υποθέσεις που αφορούν τον ουσιαστικό εκδημοκρατισμό της χώρας, όπως για παράδειγμα η δολοφονία του αρμένιου δημοσιογράφου και ακτιβιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Ντινκ, έχουν παραπεμφθεί στις… τουρκικές καλένδες.
Την εβδομάδα που πέρασε, η τουρκική δικαιοσύνη αποφάνθηκε για την καταδίκη του τούρκου ισλαμιστή ηγέτη Μετίν Καπλάν σε ισόβια κάθειρξη. Σύμφωνα με την απόφαση του εφετείου, υπάρχουν επαρκή ενοχοποιητικά στοιχεία που αποδεικνύουν τη δράση του Καπλάν υπέρ της κατάλυσης του συνταγματικού καθεστώτος και την αντικατάστασή του με ένα ισλαμικό όπου θα δέσποζε η Σαρία.
Ο Μετίν Καπλάν είναι απόγονος του Τζεμαλετίν Καπλάν, πρώην μουφτή των Αδάνων και επί σειρά ετών αντιπροέδρου της Προεδρίας Θρησκευτικών Υποθέσεων (Ντιγιανέτ). Ο Τζεμαλετίν, αφότου εγκατέλειψε την Τουρκία μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα του 1980, εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Κολωνία της Γερμανίας. Εκεί επιδόθηκε στην ίδρυση της οργάνωσης Ένωση της Ισλαμικής Κοινότητας και Σωματείων (ICCB), που μετονομάστηκε αργότερα σε Ομοσπονδιακό Ισλαμικό Κράτος της Ανατολής (AIFD) και είχε σημαντική απήχηση στις τάξεις των τούρκων οικονομικών μεταναστών. Ο Τζεμαλετίν στηρίχτηκε στις οικονομικές συνεισφορές και ενισχύσεις των μεταναστών για να αποκτήσει κύρος και ισχύ ούτως ώστε να θέσει σε εφαρμογή τα αντικαθεστωτικά σχέδιά του εναντίον της Άγκυρας. Σε αυτήν τη δράση του οφείλεται και το παρωνύμιο «Σκοτεινή Φωνή», ευρέως διαδεδομένο στους κεμαλικούς κύκλους. Μετά τον θάνατο του, το 1995, αναλαμβάνει την ηγεσία της οργάνωσης ο υιός του Μετίν. Κατά τη διεκδίκηση της αρχηγίας όμως ο Μετίν φαίνεται να προσέφυγε σε ανορθόδοξους μεθόδους, όπως στη φυσική εξόντωση ενός εκ των σημαντικότερων υποψηφίων για το χρίσμα. Το έτος 1999 αποτελεί το κομβικό σημείο για την καταδίωξη του Μετίν Καπλάν στην Ευρώπη. Οι τουρκικές τελωνειακές αρχές ανακάλυψαν στα σύνορα προπαγανδιστικό υλικό του AIFD που προοριζόταν για την ενδοχώρα. Στο υλικό αυτό περιλαμβανόταν οπτικοακουστικό υλικό που έβαλε κατά του κεμαλικού καθεστώτος. Από εκείνη τη στιγμή και μετά εντάθηκαν οι πιέσεις της Τουρκίας στη Γερμανία για την έκδοση του Μετίν στην Άγκυρα. Η γερμανική δικαιοσύνη αποφάνθηκε υπέρ της έκδοσης του τελικά το 2004.
Από τη στιγμή της παράδοσης του στις τουρκικές αρχές ο Καπλάν είχε να αντιμετωπίσει ένα κατηγορητήριο που συντάχθηκε βάσει 13 υποθέσεων που εκκρεμούσαν εις βάρος του στα καταργηθέντα Κρατικά Δικαστήρια Ασφάλειας (DGM). Η καταδίκη του Μετίν αρχικά το 2005 σε ισόβια κάθειρξη φαίνεται ότι ήταν απαίτηση των σκληροπυρηνικών κεμαλικών κύκλων που τον εκλάμβαναν ως σοβαρή απειλή για το καθεστώς. Εντούτοις, στην καταδίκη του φαίνεται να συγκατάθεσε και η ισλαμική κυβέρνηση Έρντογαν, που ίσως να προσπάθησε με αυτό τον τρόπο να εξιλεωθεί στα μάτια των κεμαλικών.
Ενώ όμως η τουρκική δικαιοσύνη έφερε άμεσα εις πέρας την υπόθεση Καπλάν που έβαλε εναντίον του λαϊκού καθεστώτος, παρατηρεί κανείς ότι δεν έχει επιδείξει τη δέουσα προσοχή για άλλες σημαντικές υποθέσεις. Τέτοιες είναι για παράδειγμα οι υποθέσεις του Χραντ Ντινκ, του καθολικού ιερέα Σαντόρο, καθώς και των εκδοτών που δολοφονήθηκαν στη Μαλάτια από φανατικούς. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η διαλεύκανση αυτών των υποθέσεων από την τουρκική δικαιοσύνη θα προωθήσει τις δημοκρατικές αρχές στην Τουρκία, αλλά και την αίσθηση δικαίου και ισονομίας μεταξύ των πολιτών της. Αντ' αυτού η τουρκική ηγεσία ακολουθώντας την πατροπαράδοτη τακτική της καλύπτει τους πνευματικούς αυτουργούς των εγκλημάτων. Έως αυτήν τη στιγμή οι νομαρχίες της Κωνσταντινούπολης και της Τραπεζούντας δεν έχουν εκδώσει τα απαραίτητα έγραφα για την ανάκριση των αστυνομικών οι οποίοι φέρεται να εμπλέκονται στην υπόθεση!
Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος
kbocporitis.jr(at)gmail.com
Το Παρόν της Κυριακής - 19/10/2008
Για περισσότερα...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Αναρτήσεις
