Γαλλο-τουρκική κρίση στον ορίζοντα

Τούρκοι υπερεθνικιστές διαδηλώνουν μπροστά από το Γαλλικό Προξενείο στην Κωνσταντινούπολη. Πανό: «Η γενοκτονία του 1915 είναι απάτη», «Γαλλία = Αίμα+Δάκρια»

Ανεβαίνουν οι τόνοι μεταξύ Άγκυρας και Παρισιού εξαιτίας νομοσχεδίου που κατατέθηκε προς ψήφιση στη Γαλλική Εθνοσυνέλευση και αφορά τη γενοκτονία των Αρμενίων από τους Οθωμανούς. Η Τουρκική κυβέρνηση επιδίδεται σε κάθε δυνατή προσπάθεια για να καταψηφιστεί το εν λόγω νομοσχέδιο.

Στα πρόθυρα κρίσης βρίσκονται οι σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Γαλλίας μετά την κατάθεση νομοσχεδίου στη Γαλλική Εθνοσυνέλευση, το οποίο απαγορεύει στη γαλλική επικράτεια την άρνηση της γενοκτονίας των Αρμενίων από τους Οθωμανούς Τούρκους στην Ανατολική Μικρά Ασία το 1915. Το νομοσχέδιο, που εντάχθηκε τελικά στην ημερήσια διάταξη, θα ψηφιστεί στην Εθνοσυνέλευση το πρωί της 22ας Δεκεμβρίου. Σε περίπτωση που αυτό ψηφιστεί θα ανοίξει ο δρόμος της επικύρωσής του από τη Γαλλική Γερουσία δύο μήνες μετά, την 22α Φεβρουαρίου, για να αποκτήσει ισχύ νόμου.

Το εν λόγω νομοσχέδιο προβλέπει χρηματικό πρόστιμο 45 χιλ. Ευρώ και φυλάκιση ενός έτους σε όσους αρνιούνται τις γενοκτονίες που αναγνωρίζει η Γαλλική νομοθεσία. Υπενθυμίζεται ότι, στα τέλη Ιανουαρίου του 2001, το Γαλλικό κοινοβούλιο είχε ψηφίσει νόμο με τον οποίο η Γαλλία αναγνώρισε τη γενοκτονία των Αρμενίων από τους Οθωμανούς. Ενοχλημένη η ισλαμική κυβέρνηση ΑΚΡ από τη διατύπωση του νομοσχεδίου, θεώρησε ότι με το εν λόγω νομοσχέδιο η Γαλλική κυβέρνηση επιχειρεί να στοχοποιήσει κυρίως την Τουρκία.

Η τουρκική αντίδραση εκφράστηκε με ποικίλους τρόπους. Καταρχάς ειπώθηκε από επίσημα χείλη ότι, το νομοσχέδιο εντάχθηκε στην ημερήσια διάταξη κατόπιν έντονου παρασκηνίου στο οποίο πρωτοστάτησε ο Γάλλος Πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί. Υποστηρίχτηκε μάλιστα ότι έφερε το εν λόγω νομοσχέδιο στην Εθνοσυνέλευση για ψηφοθηρικούς λόγους ενόψει των εκλογών που πλησιάζουν. Η Τουρκική διπλωματία επιχείρησε να ασκήσει πιέσεις στο Γάλλο Πρόεδρο με στόχο την απόσυρση του νομοσχεδίου. Ο ισλαμιστής Πρόεδρος Αμπντουλάχ Γκιούλ μάλιστα διέρρευσε στον Τύπο ότι επιχείρησε να επικοινωνήσει τηλεφωνικά με τον Γάλλο ομόλογό του προτού εκδώσει ανακοίνωση με την οποία καλούσε τον γαλλικό πολιτικό κόσμο να απέχει από μικροπολιτικά παιχνίδια.

Επιπλέον, η ισλαμική κυβέρνηση ενθάρρυνε μια διπλωματική «απόβαση» στο Παρίσι μια πλειάδα πολιτικών προσώπων και εκπροσώπων οικονομικο-κοινωνικών οργανώσεων της Τουρκίας για να ασκήσουν πιέσεις τόσο στις γαλλικές ομάδες συμφερόντων όσο και στη γαλλική κυβέρνηση. Ο Πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης, Βολκάν Μποζκίρ, παραδείγματος χάρη, προειδοποίησε το Παρίσι για τις κινήσεις του, σημειώνοντας ότι δεν πρόκειται να απέχει η Άγκυρα από οικονομικού χαρακτήρα αντίποινα, όπως έκανε το 2001. Διπλωματικοί κύκλοι ανέφεραν ακόμη ότι η ψήφιση του νομοσχεδίου στη Γαλλική Εθνοσυνέλευση θα μπορούσε να προκαλέσει μία αντίδραση τύπου «Μαβί Μαρμαρά», η οποία οδήγησε σε υποβάθμιση των διπλωματικών σχέσεων με το Ισραήλ πριν από λίγο καίρό, στις σχέσεις Τουρκίας-Γαλλίας. («Ζαμάν», 20/12/2011).

Εκπρόσωποι τουρκικών ομάδων συμφερόντων που μετέβησαν στο Παρίσι, όπως ο Πρόεδρος της Ένωσης Επιμελητηρίων και Χρηματιστηρίων Τουρκίας Ριφάτ Χισαρτζικλίογλου, δήλωσε ότι οι Τούρκοι της Ευρώπης και κυρίως της Γαλλίας πρέπει να αποκτήσουν κατάλληλη οργανωτική δομή για να μπορέσουν να ανταποκριθούν στις προκλήσεις των καιρών. Εξάλλου, ο Πρόεδρος του Συνδέσμου των Τούρκων Βιομηχάνων και Επιχειρηματιών, Ουμίτ Μποϊνέρ, δήλωσε ότι με την κίνηση αυτή η Γαλλία έρχεται σε αντίθεση με τις βασικές αξίες και αρχές της Ευρώπης, την ελευθερία σκέψης και έκφρασης. Έτσι τάχθηκε πλήρως με τις θέσεις του πολιτικού κόσμου της Τουρκίας, ο οποίος υποστηρίζει ότι το εν λόγω νομοσχέδιο επιχειρεί να περιορίσει την ελευθερία έκφρασης των Τούρκων και ότι αποθαρρύνει την αντικειμενική και επιστημονική έρευνα!

Η στάση της ισλαμικής κυβέρνησης ΑΚΡ στο θέμα της γενοκτονίας των Αρμενίων έρχεται να επιβεβαιώσει για ακόμη μια φορά την ταύτισή της τόσο με το οθωμανικό όσο και με το πιο πρόσφατο κεμαλικό παρελθόν της Τουρκίας. Οι προσπάθειες άσκησης πίεσης στο γαλλικό πολιτικό κόσμο για την καταψήφιση του εν λόγω νομοσχεδίου, προδίδει ουσιαστικά την επιθυμία προάσπισης ενός πολιτικού και ιστορικού ασύλου, καθώς και την αδυναμία υιοθέτησης και εφαρμογής των ευρωπαϊκών και πανανθρώπινων αξιών στη γείτονα. Πως είναι δυνατό τόσο σημαντικά θέματα, όπως οι γενοκτονίες των λαών της Μικράς Ασίας, να αφήνονται αποκλειστικά στην κρίση «επιστημόνων», όπως τους εννοεί το κεμαλο-ισλαμικό κατεστημένο της Τουρκίας, όταν με τόση άνεση παρεμβαίνει η Άγκυρα σε ξένες κυβερνήσεις και τις απειλεί με οικονομικές και άλλες κυρώσεις;

Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος


Για περισσότερα...

Η ασθένεια του Ερντογάν και τα σενάρια διαδοχής του

«Η Προεδρία. Το Προεδρικό Σύστημα» (Σκίτσο του Χασλέτ Σογιόζ, «Μιλιέτ», 17/12/2011)

Οι φήμες περί της επικείμενης αποχώρησης του Ερντογάν από την εξουσία δίνουν και παίρνουν στην Τουρκία μετά την αποκάλυψη της ασθένειάς του. Τα σενάρια διαδοχής του ηγέτη του ΑΚΡ προκαλούν τριγμούς στους κόλπους της ισλαμικής κυβέρνησης.

Πριν από λίγο διάστημα αποκαλύφτηκε ότι ο ισλαμιστής πρωθυπουργός της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, νοσηλεύτηκε στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο του Παντειχίου στην Κωνσταντινούπολη. Υπεβλήθη συγκεκριμένα σε χειρουργική επέμβαση στο πεπτικό του σύστημα. Οι πληροφορίες που κυκλοφόρησαν στον τουρκικό Τύπο, κάνουν λόγο για πολύποδες στο παχύ έντερο, οι οποίοι αφαιρέθηκαν με τη μέθοδο της λαπαροσκοπικής χειρουργικής. Μολονότι είναι στο στάδιο της ανάρρωσης, ο ισλαμιστής πρωθυπουργός επανήλθε στα καθήκοντά του και πριν από λίγες μέρες έκανε την πρώτη του δημόσια εμφάνιση στην τουρκική Εθνοσυνέλευση. Σε ερωτήσεις δημοσιογράφων σχετικά με την υγεία του, απάντησε ότι «είναι καλά και ότι σύντομα θα είναι πολύ καλύτερα» («Μιλιέτ», 16/12/2011).

Η είδηση της περιπέτειας του Ερντογάν προκάλεσε μια έντονη συζήτηση περί της διαδοχής του στην ηγεσία του κόμματος. Καταρχάς, θα πρέπει να ειπωθεί ότι ο ίδιος ο Έρντογαν έχει θέσει αυστηρούς περιορισμούς στο κόμμα του για την επανεκλογή των βουλευτών στην Εθνοσυνέλευση. Ένας βουλευτής του ΑΚΡ, σύμφωνα με τους εσωτερικούς κανονισμούς του κόμματος, μπορεί να υπηρετήσει στην εθνοσυνέλευση το πολύ για τρεις θητείες. Το όριο αυτό που είχε θέσει ο Ερντογάν για να μη δημιουργηθούν στεγανά στην εξουσία, θα αντιμετωπίσει λίαν προσεχώς και ο ίδιος, καθώς διανύει την τρίτη θητεία του στην Εθνοσυνέλευση ως βουλευτής του ΑΚΡ (2003, 2007 και 2011).

Ανεξάρτητα, λοιπόν, από την κατάσταση της υγείας του, ο Ερντογάν θα κληθεί να εγκαταλείψει την πρωθυπουργία στις επόμενες εκλογές. Το ζήτημα που τίθεται, όμως, είναι εάν και κατά πόσο ο Ερντογάν θα συμφωνήσει να εγκαταλείψει την εξουσία. Το ενδεχόμενο απόσυρσής του ισλαμιστή πρωθυπουργού από τον πολιτικό στίβο, φαίνεται αδύνατο προς το παρόν. Ο ίδιος δεν θα επιχειρούσε, βεβαίως, να παραβιάσει τους περιορισμούς εκλογής από το ψηφοδέλτιο του ΑΚΡ, που έχει θέσει ο ίδιος, καθώς αυτό μάλλον αντίκειται στην εικόνα του ακέραιου μουσουλμάνου πολιτικού που καλλιεργεί τόσα χρόνια. Ωστόσο, δεν μπορεί να αποκλείσει κανείς το ενδεχόμενο μετάβασης του Ερντογάν στην Προεδρία το 2014, όταν λήγει η θητεία του νυν Προέδρου Αμντουλάχ Γκιούλ. Έγκυροι πολιτικοί αναλυτές συζητούν, ωστόσο, εάν και κατά πόσο ο ισλαμιστής ηγέτης θα δεχόταν να μεταβεί στην Προεδρία προτού καθιερωθεί Προεδρικό ή ήμι-προεδρικό σύστημα, πράγμα που θα αύξανε τόσο τις εξουσίες όσο και το κύρος του Προέδρου. Ένα τέτοιο σενάριο απαιτεί τροποποίηση του υφιστάμενου συντάγματος για την πραγματοποίηση του οποίου το ΑΚΡ δε διαθέτει τον απαραίτητο αριθμό εδρών στην Εθνοσυνέλευση. Θα χρειαστεί δηλαδή ο Ερντογάν να συνεργαστεί με μικρότερο κόμμα της Εθνοσυνέλευσης, κάνοντας προφανώς παραχωρήσεις. Επειδή, δεν τίθεται λόγος συνεργασίας με την αξιωματική αντιπολίτευση (ΡΛΚ), όπως φαντάζει μάλλον αδύνατη επί του παρόντος και μια συνεργασία με το Κουρδικό κόμμα, σε αυτή την περίπτωση ο Ερντογάν θα αναγκαστεί να προσανατολιστεί προς το ακροδεξιό κόμμα (ΚΕΔ) με ότι αυτό συνεπάγεται…

Στην περίπτωση μετάβασης του Ερντογάν στην Προεδρία το 2014, θα τεθεί ζήτημα προεδρίας του κόμματος. Τότε, ο Ερντογάν θα βρεθεί στο δίλημμα να ορίσει το διάδοχό του με στόχο να διατηρήσει το κόμμα υπό τον έλεγχό του, όπως και με άλλους πρωθυπουργούς στο παρελθόν, που μετέβησαν στην Προεδρία (Τ.Οζάλ και Σ. Ντεμιρέλ). Το ερώτημα που τίθεται, λοιπόν, είναι ποιός θα είναι ο εκλεκτός του Ερντογάν; Επικρατέστερος φαίνεται να είναι ο Αμπντουλάχ Γκιούλ, με τον οποίο συνεργάστηκε στενά για αρκετά χρόνια. Θα δεχόταν, όμως, ο Γκιούλ να αναλάβει την αρχηγία του κόμματος και την πρωθυπουργία μετά τη λήξη της θητείας του ως Πρόεδρος; Ας σημειωθεί ακόμη ότι με αφορμή την ασθένεια του Ερντογάν, κυκλοφόρησαν σενάρια διαδοχής του Ερντογάν στους κόλπους του ΑΚΡ. Ένας από τους επίδοξους δελφίνους φέρεται να είναι ο Μπουλέντ Αρίντς, ο οποίος άσκησε κριτική σε ορισμένα νομοσχέδια που προώθησε ο πρωθυπουργός πρόσφατα. Ωστόσο, ο Αρίντς διανύει επίσης την τρίτη θητεία του στην Εθνοσυνέλευση, γεγονός που θα δημιουργήσει σοβαρό πρόβλημα στους κόλπους του ΑΚΡ. Ένα άλλο όνομα που συζητιέται πολύ, είναι εκείνο του νυν υπουργού Εξωτερικών, Α. Νταβούτογλου, ο οποίος διανύει μόλις την πρώτη θητεία του στην Εθνοσυνέλευση και θα μπορούσε να αντικαταστήσει τον Γκιούλ σε περίπτωση που αυτός αρνηθεί την ηγεσία του κόμματος.

Σε κάθε περίπτωση, ο διάδοχος του ισλαμιστή πρωθυπουργού θα έχει να αντιμετωπίσει την πρόκληση να επιβληθεί όχι, ίσως, τόσο στο κόμμα όσο στους ψηφοφόρους του ΑΚΡ. Σύμφωνα με έρευνα που διέρρευσε στον τουρκικό Τύπο πρόσφατα, το ποσοστό εκείνων που δε θα ψήφιζαν το ΑΚΡ με ηγέτη άλλον από τον Ερντογάν, ανέρχεται στο 46%, ενώ μόλις το 36% δήλωσε ότι θα συνέχιζε να ψηφίζει το κόμμα. Οι αλλαγές στην ηγεσία του ΑΚΡ φαντάζουν μακρινά σενάρια, ωστόσο, όπως αποδεικνύεται από τις πρόσφατες εξελίξεις, άρχισε να τίθεται ήδη θέμα διαδοχής στην ηγεσία του ισλαμικού κόμματος ΑΚΡ.

Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος


Για περισσότερα...

Επιστολή 11 υπουργών για την ευρωπαϊκή προοπτική της Άγκυρας και η «ανταπόκρισή» της

Έκπληξη προκάλεσε η επιστολή Ευρωπαίων υπουργών, με την οποία παρέχεται γενναιόδωρη υποστήριξη στην ευρωπαϊκή προοπτική της Άγκυρας. Το περιεχόμενο του δημοσιεύματος συνηγορεί στην αδυναμία των Ευρωπαίων να κατανοήσουν εις βάθος τους προσανατολισμούς της ισλαμικής κυβέρνησης ΑΚΡ.

Εν μέσω της σοβούσας πολιτικο-οικονομικής κρίσης, 11 υπουργοί Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης δημοσίευσαν κοινή επιστολή με την οποία υπογραμμίζουν την ανάγκη χάραξης κοινής στρατηγικής για την υπέρβαση των εμποδίων που παρουσιάζονται στις ενταξιακές διαδικασίες της Τουρκίας.

Η επιστολή που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα της ηλεκτρονικής εφημερίδας «EU Obsever», την 1η Δεκεμβρίου, εφιστά την προσοχή των Ευρωπαίων στις σχέσεις με τις γειτονικές χώρες, όπως η Τουρκία, με την οποία έχουν αναπτυχθεί στενές πολιτικο-οικονομικού χαρακτήρα σχέσεις την τελευταία κυρίως δεκαετία. Την εν λόγω επιστολή συνυπογράφουν οι κκ. Audronis Ažubalis (Λιθουανία), Carl Bildt (Σουηδία), Edgars Rinkēvičs (Λετονία), Erkki Tuomioja (Φινλανδία), Guido Westerwelle (Γερμανία), Giulio Terzi (Ιταλία), János Martonyi (Ουγγαρία), Karel Schwarzenberg (Τσεχία), Samuel Žbogar (Σλοβενία), Urmas Paet (Εσθονία) και William Hague (Ηνωμένο Βασίλειο).

Οι συντάκτες της επιστολής τονίζουν συγκεκριμένα τη στρατηγική σημασία της Τουρκίας ως εν δυνάμει εταίρας τόσο στον οικονομικό τομέα όσο και στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής. Θεωρούν ότι η Τουρκία έχει εξελιχθεί σε μια περιφερειακή δύναμη, η οποία ασκεί την επιρροή της σε μια περιοχή που εκτείνεται από τα Δυτικά Βαλκάνια έως τη Νότια Ασία και από το Κέρας της Αφρικής έως την Κεντρική Ασία, αποδίδοντας τα εύσημα στον αρχηγό της τουρκικής διπλωματίας, τον Α. Νταβούτογλου. Εξαίρουν ακόμη τις «προσπάθειες» που έχει κάνει η Άγκυρα στον τομέα της δημοκρατικής διακυβέρνησης υπενθυμίζοντας, ωστόσο, ότι έχει ακόμη αρκετή απόσταση να διανύσει έως ότου εναρμονιστεί πλήρως με τα κοινοτικά κεκτημένα. Επικροτούν επίσης την πρωτοβουλία που πήρε ο Επίτροπος Φούλε, συντάσσοντας την «Ανανεωμένη Ατζέντα» για τις Ευρω-τουρκικές σχέσεις, η οποία προβλέπει στενότερη οικονομική συνεργασία, εμβάθυνση του πολιτικού διαλόγου, ενίσχυση των μέτρων κατά της λαθρομετανάστευσης και άρση των εμποδίων που αντιμετωπίζουν οι ταξιδιώτες μεταξύ ΕΕ και Τουρκίας. Μοναδικός δυσάρεστος τόνος στην επιστολή η έκκληση που απηύθυναν προς την Άγκυρα για αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας, καθώς και την υποχρέωση εξεύρεσης μιας λύσης στο κυπριακό πρόβλημα.

Η επιστολή ήρθε σε μία κρίσιμη χρονική στιγμή τόσο για την ΕΕ όσο και για τις εξελίξεις στην περιοχή μας. Λίγες μόλις ώρες πριν τη δημοσίευση της επιστολής η Λευκωσία είχε κατορθώσει να αποκλείσει την Τουρκία από τις συζητήσεις που διεξήχθησαν στους ευρωπαϊκούς θεσμούς για την αντιμετώπιση της κρίσης στη Συρία. Η επιτυχία αυτή της Λευκωσίας προκάλεσε την οργή της Άγκυρας, η οποία δια στόματος του υπουργού Εξωτερικών της κατέκρινε με υποτιμητικά λόγια τόσο τις Βρυξέλλες όσο και την Κυπριακή Δημοκρατία.

Η τακτική που ακολουθούν οι ευρωπαίοι εταίροι μας απέναντι στην Τουρκία, δυστυχώς φαίνεται ότι δεν θα έχει ανταπόκριση, εάν κρίνει κανείς από τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τις ευρω-τουρκικές σχέσεις ο πρωτεργάτης της τουρκικής διπλωματίας. Είναι γνωστή η σημασία που δίνει ο Α. Νταβούτογλου στα θέματα της ταυτότητας και του πολιτισμού στις διακρατικές σχέσεις. Από τη Γερμανία όπου βρισκόταν αυτές τις μέρες ο ισλαμιστής υπουργός, ήταν εξαιρετικά διαφωτιστικός για την εκτίμηση που τρέφει για τον ευρωπαϊκό πολιτισμό. Σε εκδήλωση τούρκων μεταναστών στη Φρανκφούρτη, ο Νταβούτογλού δήλωσε ότι ο Ευρωπαϊκός πολιτισμός έχει ανάγκη από νέο «αίμα» και ότι είναι οι Τούρκοι εκείνοι που διαθέτουν το εν λόγω προσόν με το απαραίτητο «πολιτισμικό βάθος». Συνέστησε, λοιπόν, στους τούρκους μετανάστες να παραμείνουν πιστοί στις πολιτισμικές παραδόσεις τους και να απορρίψουν μια ολοκλήρωση με τις ευρωπαϊκές κοινωνίες με όρους «υποτιμητικούς». («Μιλιέτ», 2/12/2011) Έθεσε ακόμη ως προϋπόθεση για τη συνύπαρξή τους στις δυτικές χώρες τον επί ίσοις όροις αλληλοσεβασμό με τους γηγενείς. Σε αντίθετη περίπτωση, η εν λόγω τάξη πραγμάτων, δήλωσε ο Νταβούτογλου, πρέπει να αποκαλείται «καθεστώς δύο μέτρων και δύο σταθμών», λησμονώντας προφανώς τη σκληρή πραγματικότητα που επικρατεί στη χώρα του στη σκιά των πολυδιαφημισμένων «ανοιγμάτων» προς τις μη μουσουλμανικές και μη τουρκικές μειονότητες, καθώς και στην κατεχόμενη Κύπρο. Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και ο υπουργός για θέματα ΕΕ Εγκεμέν Μπαγίς, ο οποίος όχι μόνο ήταν προκλητικός στις δηλώσεις του για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, αλλά εξύβρισε και Ολλανδό ευρωβουλευτή κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης της Μικτής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής ΕΕ-Τουρκία, ο οποίος του προσέφερε ένα τουρκικό σκίτσο! (Φαντάζεστε τι θα είχε συμβεί αν ευρωπαίος Επίτροπος είχε προβεί σε μια τόσο ποταπή ενέργεια στην Άγκυρα; )

Τα οπορτουνιστικά ανοίγματα που κάνουν οι εταίροι μας απέναντι στην Άγκυρα σε τόσο δύσκολες στιγμές για την Ηνωμένη Ευρώπη, δεν συμβάλλουν ούτε στο ευρωπαϊκό όραμα, αλλά ούτε και στον εκδημοκρατισμό της Τουρκίας, καθώς δεν εξασφαλίζουν τα ελάχιστα προαπαιτούμενα για μία ισόρροπη και αξιοπρεπή σχέση.

Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος


Για περισσότερα...

Συμφωνία μεταξύ ΤΡΑΟ και Shell για έρευνες στη Μεσόγειο

Συμφωνία με τη Shell για τη διεξαγωγή πετρελαϊκών ερευνών στα Νοτιοανατολικά παράλια της Μικράς Ασίας υπέγραψε η Άγκυρα. Η εν λόγω κίνηση αποσκοπεί, αφενός, στο να δημιουργήσει εντυπώσεις, και, αφετέρου, να υπονομεύσει τις θέσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Ελλάδας στο θέμα της ΑΟΖ.

Την εβδομάδα που πέρασε, η Εταιρεία Πετρελαίων Τουρκίας (ΤΡΑΟ) συνήψε συμφωνία συνεργασίας με την πολυεθνική Shell για την εύρεση υδρογονανθράκων στη θαλάσσια περιοχή της Αττάλειας. Η σημασία της εν λόγω συμφωνίας είναι έκδηλη όχι μόνο εξαιτίας του προσδοκώμενου οφέλους από την εκμετάλλευση κοιτασμάτων πετρελαίου, αλλά και για τη γεωστρατηγική σημασία της περιοχής που παραχωρήθηκε για έρευνα.

Η συμφωνία που υπογράφτηκε μεταξύ της ΤΡΑΟ και της Shell, προβλέπει συνεργασία μεταξύ των δύο μερών στον τομέα της έρευνας και της εκμετάλλευσης πετρελαίου και φυσικού αερίου. Βάσει της συμφωνίας η Shell αναλαμβάνει τα έξοδα σεισμογραφικής έρευνας που έχει κάνει η ΤΡΑΟ έως αυτή τη στιγμή και τα οποία ανέρχονται στα 20 εκατ. δολάρια. Η Shell θα προσφέρει επιπλέον 10 εκατ. δολάρια στην ΤΡΑΟ για τη σύναψη της συμφωνίας. Ας σημειωθεί ότι οι εν λόγω έρευνες και οι πιθανές γεωτρήσεις θα διεξαχθούν σε βάθος άνω των 2.500 μέτρων και το κόστος, που αναμένεται να αγγίξει τα 250 εκατ. δολάρια, θα το αναλάβει καθ’ ολοκληρίαν η Shell. Η συμφωνία προβλέπει επίσης ότι τα δύο μέρη θα μοιραστούν ισόποσα τα οφέλη (50-50) που θα προκύψουν από την εξεύρεση εκμεταλλεύσιμων κοιτασμάτων στη θαλάσσια περιοχή ανοιχτά της Αττάλειας. Στη συμφωνία προβλέπεται, ωστόσο, αύξηση των ποσοστών της ΤΡΑΟ ανάλογα με την απόδοση της επένδυσης. Οι σεισμογραφικές έρευνες θα ολοκληρωθούν έως τα τέλη του 2012, ενώ η εξόρυξη δεν προβλέπεται να ξεκινήσει πριν το 2014.

Εξάλλου, η ΤΡΑΟ συμφώνησε με τη Shell για την εξόρυξη σχιστολιθικού αερίου σε πέντε σημεία στην περιοχή του Ντιαρμπακίρ. Η συμφωνία προβλέπει ότι η ΤΡΑΟ θα καρπωθεί το 70% του οφέλους, ενώ η Shell μόνο το 30%. Σε περίπτωση που η επένδυση αποδώσει και υπάρξουν προοπτικές, τότε τα ποσοστά της Shell μπορεί να ανέλθουν έως και το 49%.

Τη συμφωνία υπέγραψαν ο Μεχμέτ Ουϊσάλ, ο διευθύνων σύμβουλος της ΤΡΑΟ, και ο Μάλκολμ Μπρίντετ, Σύμβουλος Έρευνας και Παραγωγής της Shell. Στην τελετή υπογραφής παρευρέθηκε επίσης ο τούρκος υπουργός Ενέργειας Τανέρ Γιλντίζ, ο οποίος βρήκε την ευκαιρία να καταφερθεί εναντίον της Ισραελο-κυπριακής συνεργασίας στην Ανατολική Μεσόγειο, αποκαλώντας τις έρευνες που διεξάγονται στην Κυπριακή ΑΟΖ ως παράνομες. Σύμφωνα με τον Γιλντίζ η πρώτη προϋπόθεση για να θεωρηθεί η συμφωνία νόμιμη, είναι να επωφεληθεί το σύνολο του Κυπριακού λαού, υπονοώντας ότι δεν γίνεται ίση κατανομή μεταξύ των δύο κοινοτήτων και δεν επωφελούνται οι Τουρκοκύπριοι! Η δεύτερη προϋπόθεση αφορά την υπόθεση των 9 νεκρών του «Μαβί Μαρμαρά», η οποία, σύμφωνα με τον Γιλντίζ, στέκεται εμπόδιο σε κάθε σχέδιο συνεργασίας σε θέματα ενέργειας που εμπλέκει την Τουρκία και τις εν λόγω χώρες. Από τη μεριά του ο Ουϊσάλ σημείωσε ότι θα καταβληθεί κάθε δυνατή προσπάθεια για να προχωρήσουν με τον πιο γρήγορο ρυθμό οι έρευνες στην περιοχή και ότι τα δύο μέρη κατέχουν την απαραίτητη τεχνογνωσία για την ασφαλή εξόρυξη των υδρογονανθράκων.

Η εν λόγω συμφωνία είναι γεωστρατηγικής σημασίας, καθώς εντάσσεται στη λογική του ανταγωνισμού για την κατοχή και εκμετάλλευση ενεργειακών πόρων στην περιοχή. Στην προσπάθειά της η ισλαμική κυβέρνηση ΑΚΡ να αντισταθμίσει την προσέγγιση που σημειώθηκε μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ, και κυρίως τη νομιμοποίηση που έδωσε στην όλη υπόθεση η ανάληψη των ερευνών στην κυπριακή ΑΟΖ από την εταιρεία Nobel Energy, επιχείρησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις με το διαγωνισμό που διεξήγαγε για την παραχώρηση δικαιωμάτων έρευνας και εξόρυξης υδρογονανθράκων στα ανοιχτά της Αττάλειας. Η υπόθεση χρήζει προσοχής, καθώς σε περίπτωση εύρεσης σημαντικών κοιτασμάτων ελλοχεύει ο κίνδυνος να αποκτήσουν νέα δυναμική οι παράνομες έρευνες που διεξάγει η Τουρκία στην ελληνική υφαλοκρηπίδα.

Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος


Για περισσότερα...

Κρίση στο Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα λόγω του αμαρτωλού παρελθόντος του

Στα πρόθυρα σοβαρής ενδοκομματικής κρίσης φαίνεται να βρίσκεται το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα μετά από τη διαμάχη που ξέσπασε στις τάξεις του. Η εν λόγω ένταση αφορά στην καταστροφή της Ντερσίμ και τις σχέσεις μεταξύ Αλεβίδων και Εθνικιστών στο κόμμα.

Οι δηλώσεις του βουλευτή Τουντζελί Χουσεΐν Αϊγκούν πυροδότησαν σφοδρές αντιδράσεις στις τάξεις του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (ΡΛΚ). Σε συνέντευξη που παραχώρησε στην ημερήσια Ζαμάν πριν από λίγες μέρες, ο Αϊγκούν ανέφερε ότι «οι υπεύθυνοι της σφαγής της Ντερσίμ είναι το κράτος και το ΡΛΚ» και ότι «ο Ατατούρκ ήταν ενήμερος για τα εν λόγω γεγονότα». Γι’ αυτές του τις δηλώσεις ο Αϊγκούν επικρίθηκε σφοδρά από συναδέλφους του στο κόμμα. Σε κοινό δελτίο Τύπου που εξέδωσαν, 12 βουλευτές του ΡΛΚ υπερασπίστηκαν τον Κεμαλισμό και το Κεμαλικό κράτος της περιόδου 1920-1940, κατηγορώντας ευθέως τον Αϊγκούν για τις δηλώσεις του και ζητώντας του να απολογηθεί. Οι εν λόγω βουλευτές προέρχονται από τα δυτικά παράλια της Μικράς Ασίας και είναι γνωστοί για τους κεμαλικούς-εθνικούς ιδεολογικούς προσανατολισμούς τους. Η αυστηρή τοποθέτησή τους εναντίον του βουλευτή Τουντζελί, ωστόσο, επανέφερε στο προσκήνιο ένα ακανθώδες ζήτημα που θίγει ευθέως και τον πρόεδρο του κόμματος Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου.

Ο κ. Κιλίτσντάρογλου είναι γνήσιος απόγονος των Αλεβίδων που σφαγιάστηκαν από τον τουρκικό στρατό στην πόλη Ντερσίμ κατά την περίοδο 1937-38. Ως Αλεβίτης που κατέχει την προεδρία του ΡΛΚ, δηλαδή την πολυθρόνα του ιδρυτή του κόμματος, τον Κεμάλ, η θέση του κρίνεται εξαιρετικά λεπτή. Με μεγάλη προσοχή φαίνεται να χειρίζεται, άλλωστε, και το θέμα. Συνάντησε προσωπικά τον συντοπίτη του Αϊγκούν για να συζητήσει το θέμα, ενώ το κόμμα θεώρησε ότι ο βουλευτής εξέφρασε την προσωπική του άποψη. Ο αντιπρόεδρος του κόμματος κάλεσε δε την «ομάδα των 12» να είναι πιο συγκρατημένοι, ζητώντας τους να μη δώσουν δημοσιότητα σε ένα «ενδοοικογενειακό ζήτημα», όπως το αποκάλεσε.

Η ιστορία της πόλης Ντερσίμ, η οποία μετά το 1938 μετονομάστηκε από το κεμαλικό καθεστώς σε Τουντζελί, που σημαίνει χάλκινο χέρι, δηλαδή ισχυρό χέρι, συνεχίζει να προκαλεί έριδες στην εσωτερική πολιτική σκηνή της χώρας. Ας σημειωθεί ότι σοβαρή αναστάτωση είχε προκληθεί δύο περίπου χρόνια πριν εξαιτίας δηλώσεων του βουλευτή του ΡΛΚ Ονούρ Οϊμέν, ο οποίος υπερασπίστηκε τη σφαγή στην Ντερσίμ. Ο δε Ντενίζ Μπαϊκάλ πριν αποχωρήσει από την ηγεσία του ΡΛΚ είχε ομολογήσει ότι η ιστορία του κόμματος μπορεί να λειτουργεί άλλοτε ως προτέρημα και άλλοτε ως σοβαρό εμπόδιο.

Η αντίδραση της «Ομάδας των 12» εναντίον του Αϊγκούν στην πραγματικότητα στόχευε τον ίδιο τον πρόεδρο του ΡΛΚ, ο οποίος ενώ αρχικά είχε υπερασπιστεί την ιστορική πραγματικότητα στη συνέχεια φάνηκε να υπαναχωρεί σε σημείο να αρνείται την Αλεβική ταυτότητά του. Η εν λόγω αντιπαράθεση φαίνεται να προσφέρει μια καλή ευκαιρία για να γίνει μια ουσιαστική συζήτηση τόσο για το παρελθόν του ΡΛΚ όσο και για τη θέση των Αλεβίδων στο Τουρκικό κράτος. Σε αντίθεση περίπτωση το κόμμα κινδυνεύει να αντιμετωπίσει σοβαρότερες ενδοοικογενειακές εντάσεις.

Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος



Για περισσότερα...

Η αναζωπύρωση του Κουρδικού και η επιχείρηση στο βόρειο Ιράκ

«Η Τράπεζα των διαπραγματεύσεων!» (Σκίτσο του Ερτζάν Ακιόλ, «Μιλιέτ», 23/10/2011)

Το μένος της τουρκικής πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας προκάλεσε το νέο πολύνεκρο χτύπημα που δέχτηκε ο τουρκικός στρατός από τους Κούρδους αγωνιστές στη ΝΑ Μικρά Ασία. Η αναζωπύρωση του Κουρδικού στη γείτονα χώρα συμπίπτει χρονικά με τις αλλαγές που συντελούνται στην περιοχή, και εγκυμονεί κινδύνους για την Άγκυρα.

Την ανάληψη στρατιωτικών επιχειρήσεων ενάντια στις θέσεις Κούρδων αγωνιστών στο βόρειο Ιράκ αποφάσισε η Άγκυρα μετά το αιφνίδιο χτύπημα του ΡΚΚ που στοίχησε τη ζωή σε 24 τούρκους στρατιώτες. Με την εν λόγω απόφαση η Άγκυρα στοχεύει να ανταποδώσει το πλήγμα που δέχτηκε σε μια κρίσιμη για την ίδια χρονική στιγμή.

Το απρόσμενο πλήγμα που δέχτηκαν οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις από τους Κούρδους αγωνιστές την περασμένη εβδομάδα, αναμφίβολα διακρίνεται σε μέγεθος και σε ένταση από εκείνα που πραγματοποιήθηκαν τα τελευταία χρόνια. Η ταυτόχρονη επίθεση σε συνοριακά φυλάκια του τουρκικού στρατού στην περιοχή Τσουκούρτζα του νομού Χακιάρι, είχε ως αποτέλεσμα να πληγεί ανεπανόρθωτα το κύρος της ισλαμικής κυβέρνησης.

Η χρονική στιγμή της επίθεσης είναι καθοριστική, καθώς έρχεται σε μια περίοδο που η ισλαμική κυβέρνηση ΑΚΡ, με την αυτοπεποίθηση που της παρείχαν τα εκλογικά αποτελέσματα του Ιουνίου, φαίνεται ότι επιθυμούσε να θέσει σε εφαρμογή φιλόδοξες πολιτικές τόσο στην εσωτερική πολιτική σκηνή όσο και στη διεθνή. Δεν είναι τυχαίο ότι η επίθεση έλαβε χώρα τη στιγμή που η ισλαμική κυβέρνηση ΑΚΡ φαινόταν να ανακτά σημαντικό έδαφος στην πολιτική σκηνή εις βάρος της στρατιωτικής ηγεσίας. Τυχαίνει ακόμη την ίδια περίοδο το ΑΚΡ να τηρεί μια εξαιρετικά αυστηρή στάση έναντι του Κουρδικού κόμματος στην Εθνοσυνέλευση. Μετά τις πρόσφατες αποκαλύψεις για τις συνομιλίες αξιωματούχων του κράτους (ΜΙΤ) με κούρδους του ΡΚΚ, που επηρέασαν αρνητικά τη δημοτικότητα της κυβέρνησης, διακρίνεται ακόμη η επιθυμία του ΑΚΡ να επηρεάσει την έκβαση της υπόθεσης των κούρδων του KCK, η οποία εξετάζεται από τη δικαιοσύνη. Στα παραπάνω θα πρέπει να προσθέσουμε και τις πρωτοβουλίες που ανέλαβε η κυβέρνηση για την αναθεώρηση του στρατιωτικού συντάγματος του 1982, και οι οποίες ξεκινούσαν την επομένη της επίθεσης. Η ίδια εικόνα επικρατεί επίσης στην εξωτερική πολιτική της χώρας κυρίως στη Μέση Ανατολή. Η ισλαμική κυβέρνηση δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί το γεγονός ότι παρέλαβε από την ισραηλινή κυβέρνηση παλαιστίνιους κρατουμένους. Ο ισλαμιστής πρωθυπουργός έχασε έτσι την ευκαιρία να εξαργυρώσει το ρόλο που του δόθηκε, και ο οποίος ενίσχυε τη δημοτικότητά του τόσο στον Αραβο-ισλαμικό κόσμο όσο και στην Τουρκία.

Στην πράξη η ισλαμική κυβέρνηση φαίνεται να θερίζει τους ανέμους που έσπειρε με τις επιλογές της τόσο στο Κουρδικό όσο και στην ευρύτερη περιοχή. Υπενθυμίζεται ότι η Άγκυρα είχε εγκαινιάσει μια πολιτική «δημοκρατικού ανοίγματος» προς τους Κούρδους η οποία απέτυχε παταγωδώς. Αξίζει να σημειωθεί ότι η επίθεση στα φυλάκια συνέπεσε με τη δεύτερη επέτειο της οικιοθελούς παράδοσης μικρής ομάδας Κούρδων αγωνιστών, με ό,τι μπορεί να συμβολίζει αυτό. Η εγκατάλειψη του εν λόγω ανοίγματος και η στροφή προς συντηρητικές πολιτικές στο Κουρδικό επιβεβαίωσαν τις προβλέψεις αναλυτών για έλλειψη ειλικρίνειας εκ μέρους της κυβέρνησης. Εξάλλου, οι πραγματικές προθέσεις της κυβέρνησης προκύπτουν και από την προσέγγιση που επετεύχθη με την Αυτόνομη Κουρδική Περιοχή του Μασούτ Μπαρζανί στο γειτονικό Ιράκ. Μια ουδέτερη στάση των Κούρδων του βορείου Ιράκ θα ευνοούσε σαφώς τα σχέδια της Άγκυρας. Κινούμενη προς την ίδια κατεύθυνση, η ισλαμική κυβέρνηση είχε πετύχει πριν από λίγα χρόνια τη σύσταση τριμερούς μηχανισμού ασφάλειας με την κυβέρνηση του Ιράκ και τη συμμετοχή των ΗΠΑ, τον οποίο ο Ερντογάν επιθυμεί να ενεργοποιήσει. Στην προσπάθεια αυτή η ισλαμική κυβέρνηση ΑΚΡ επιχειρεί ακόμη να προσεταιριστεί την Τεχεράνη, η σύμπραξη της οποίας θα μπορούσε να περιορίσει τη ζημία που προκλήθηκε από την απώλεια της Συρίας ως συμμάχου. Τέλος, η ρήξη στον Τουρκοισραηλινό άξονα, η οποία ανατρέπει ισορροπίες δεκαετίας στην περιοχή, δεν αποκλείεται να έχει ευεργετικές επιδράσεις στο ηθικό των Κούρδων αγωνιστών, οι οποίοι υπέστησαν πρώτοι τις συνέπειές του.

Η απόφαση διείσδυσης στα Ιρακινά εδάφη με σκοπό την αντεκδίκηση των απωλειών που προκάλεσαν οι Κούρδοι αγωνιστές, αναπόφευκτα ενέχει κινδύνους. Πέραν του ότι ο τουρκικός στρατός θα μπορούσε να ζήσει εκ νέου την άταχτη υποχώρηση του χειμώνα του 2008, ελλοχεύει ο κίνδυνος να παρασυρθεί από την οργή που διακατέχεται και να εγκλωβιστεί σε μεσανατολικά αδιέξοδα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η περίοδος ευφορίας στην τουρκική εξωτερική πολιτική αφήνει τη θέση της σταδιακά σε μία νέα περίοδο στην οποία η θέση της Άγκυρας στο διεθνές στερέωμα φαντάζει επισφαλής.

Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος


Για περισσότερα...

Η Έκθεση Προόδου της ΕΕ για την Τουρκία. Η ευρωπαϊκή προοπτική στο «ψυγείο»

Σημαντική επιβράδυνση της ευρωπαϊκής πορείας της Άγκυρας διαπίστωσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην ετήσια έκθεσή της για την Τουρκία. Η καθυστέρηση στην εφαρμογή των ευρωπαϊκών μεταρρυθμίσεων είναι ενδεικτική της έλλειψης πολιτικής βούλησης.

Όπως κάθε φθινόπωρο έτσι και φέτος η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δημοσίευσε την ετήσια έκθεσή της για την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας. Η έκθεση που αξιολογεί την προσπάθεια εναρμόνισης της Τουρκίας με την ΕΕ διαπίστωσε σημαντική καθυστέρηση στην υιοθέτηση του κοινοτικού κεκτημένου, ενώ σημείωσε την ανάγκη για αμεσότερη εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων.

Την περασμένη εβδομάδα δημοσιεύτηκε η ετήσια έκθεση προόδου της Τουρκίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία καλύπτει την περίοδο Οκτωβρίου 2010 – Σεπτεμβρίου 2011. Η έκθεση εξετάζει την πρόοδο που σημειώθηκε στις Τουρκο-Ευρωπαϊκές σχέσεις, την τουρκική εσωτερική πολιτική σκηνή και την οικονομική κατάσταση από τη σκοπιά των πολιτικών κριτηρίων, καθώς και την ικανότητα της χώρας να ενσωματώσει και να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις που απορρέουν από το ευρωπαϊκό κεκτημένο.

Η έκθεση συγκεκριμένα σημειώνει ότι ο πολιτικός διάλογος μεταξύ Άγκυρας και Βρυξελλών συνεχίστηκε και τη χρονιά που πέρασε. Ωστόσο, προκύπτει ότι η Άγκυρα σημείωσε ελάχιστη πρόοδο στις διαπραγματεύσεις, πράγμα που αποδεικνύεται από τον πολύ μικρό αριθμό κεφαλαίων που ολοκληρώθηκαν. Από τα 13 κεφάλαια -σε σύνολο 33 κεφαλαίων που άνοιξαν- μόνο το ένα έχει ολοκληρωθεί επιτυχώς. Όσον αφορά στα πολιτικά κριτήρια, οι συντάκτες της έκθεσης εντοπίζουν αρκετές δυσχέρειες όσον αφορά στην ενίσχυση των δημοκρατικών θεσμών. Σημειώνουν καθυστέρηση στην προώθηση των μεταρρυθμίσεων μετά τις εκλογές της 12ης Ιουνίου λόγω της όξυνσης των σχέσεων μεταξύ των κομμάτων που αντιπροσωπεύονται στην Εθνοσυνέλευση. Παρατηρούν ακόμη ότι υπάρχουν σοβαρά εμπόδια όσον αφορά στην ελευθερία της έκφρασης, στοιχείο που προκύπτει από το σημαντικό αριθμό δημοσιογράφων που τελούν υπό κράτηση. Η έκθεση τονίζει ακόμη την ανάγκη να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η περιβόητη υπόθεση «Εργκενεκόν», δηλαδή, του βαθέως κράτους, καθώς και εκείνης των κούρδων ακτιβιστών (KCK).

Εξάλλου, θετικά αξιολογείται η προσπάθεια της ισλαμικής κυβέρνησης να τροποποιήσει το στρατιωτικό σύνταγμα του 1982, να περιορίσει την επιρροή των ενόπλων δυνάμεων στην πολιτική σκηνή του τόπου, να απαλλαγεί η δημόσια διοίκηση και η δικαιοσύνη από τα κακώς κείμενα του παρελθόντος κ.λπ.

Η έκθεση έκανε εκτενείς αναφορά και στην κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία με ιδιαίτερη μνεία στο θρησκευτικό και περιουσιακό καθεστώς που διέπει τις μη μουσουλμανικές μειονότητες, το «ανορθόδοξο» Ισλάμ (Αλεβίδες), τις περιθωριοποιημένες κοινωνικές ομάδες κ.λπ. Το Κυπριακό αποτελεί ακόμη ένα ζήτημα που απασχολεί τους συντάκτες, καθώς άπτεται της διεθνούς συμπεριφοράς του υποψήφιου προς ένταξη κράτους. Οι συντάκτες διαπιστώνουν έλλειψη προόδου όσον αφορά στην ομαλοποίηση των σχέσεων μεταξύ της Τουρκίας και της Κυπριακής Δημοκρατίας μιας και η πρώτη αθέτησε την υπόσχεσή της να αναγνωρίσει τη Λευκωσία. Καλούν, λοιπόν, την Άγκυρα να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία και να συμβάλλει στις προσπάθειες επίλυσης του ζητήματος. Στην έκθεση, τέλος, γίνεται αναφορά επίσης στην ανάγκη ειρηνικής διευθέτησης των συνοριακών διαφορών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.

Η τουρκική ηγεσία, ωστόσο, φάνηκε ενοχλημένη από την εν λόγω έκθεση. Ο υπουργός για τα Θέματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Εγκεμέν Μπαγίς, εξέφρασε την άποψη ότι οι Ευρωπαίοι ήταν εξαιρετικά φειδωλοί στους επαίνους και πολύ γενναιόδωροι όσον αφορά στις κριτικές που άσκησαν. Στον ίδιο τόνο κυμάνθηκε και η ανακοίνωση που εξέδωσε το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών, σημειώνοντας ότι η Ευρωπαϊκοί Επιτροπή υποβάθμισε τα σημεία στα οποία η Άγκυρα σημείωσε πρόοδο και επικεντρώθηκε στα «μελανά» σημεία.

Η έκθεση προόδου της Τουρκίας για το έτος 2011 αποτυπώνει με ακρίβεια την κατάσταση στη οποία έχει περιέλθει η τουρκική υποψηφιότητα. Η Άγκυρα εξακολουθεί να κωλυσιεργεί όσον αφορά στην υιοθέτηση των κοινοτικών κεκτημένων, στη διαμόρφωση των κατάλληλων συνθηκών για την απρόσκοπτη λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών και να μην ανταποκρίνεται στις συμβατικές της υποχρεώσεις όσον αφορά τις σχέσεις καλής γειτονίας με μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως η Ελλάδα και η Κύπρος. Η απροθυμία της ισλαμικής ηγεσίας να σημειώσει πρόοδο στις σχέσεις της με την Ηνωμένη Ευρώπη να οφείλεται άραγε στη νέο-οθωμανική κοσμοαντίληψη που έχει εδραιωθεί εδώ και λίγα χρόνια στη γείτονα χώρα, η οποία αψηφά όλες τις υποδείξεις των Βρυξελλών; Αρκεί να υπενθυμίσουμε τη θέση του Εγκεμέν Μπαγίς: «Η ΕΕ έχει ανάγκη περισσότερο την Τουρκία απ’ ό,τι η Τουρκία την ΕΕ» ! Η υπεροπτική αυτή θέση του τούρκου υπουργού, αρμόδιο για τα θέματα της ΕΕ, δεν αφήνει καμία αμφιβολία για το προδιαγραφόμενο αδιέξοδο στις τουρκο-ευρωπαϊκές σχέσεις.

Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος


Για περισσότερα...

Εμπρηστικές Δηλώσεις του Ερντογαν από τα Σκόπια

Σε νέες εμπρηστικές δηλώσεις προέβη ο ισλαμιστής πρωθυπουργός της Τουρκίας κατά την περιοδεία του στα Σκόπια. Οι απαράδεκτες αναφορές στο θέμα της ονομασίας και την ενταξιακή πορεία των Σκοπίων στους ευρωατλαντικούς θεσμούς προσβλέπουν να αυξήσουν τις πιέσεις προς την Αθήνα σε μια δυσμενέστατη γι' αυτήν συγκυρία.

Οι δηλώσεις του ισλαμιστή πρωθυπουργού της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, από τα Σκόπια δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για τις προθέσεις της ισλαμικής κυβέρνησης ΑΚΡ να υπονομεύσει στο έπακρο τη θέση της Αθήνας στην περιοχή μας.

Οι αιχμηρές αναφορές του Ερντογάν σε θέματα που άπτονται των εθνικών μας συμφερόντων στα Βαλκάνια στοχεύουν στη διάσπαση της προσοχής της Αθήνας, η οποία σφυροκοπάται αδιάκοπα στο διεθνές στερέωμα λόγω του δημοσιονομικού ελλείμματος, και στην αύξηση της πίεσης σε ένα μέτωπο που αποδεδειγμένα παλεύει μόνη εδώ και χρόνια.

Την εβδομάδα που πέρασε, ο ισλαμιστής πρωθυπουργός της Τουρκίας πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη στα γειτονικά Σκόπια. Κατά τη διήμερη παραμονή του εκεί είχε επαφές με την πολιτική ηγεσία της χώρας, την αντιπολίτευση και τα πολιτικά κόμματα που εκπροσωπούν την τουρκική μειονότητα, ακαδημαϊκά ιδρύματα και χώρους λατρείας των μουσουλμάνων.

Στην κοινή συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν οι δύο πρωθυπουργοί μετά τη συνάντησή τους, ο Ερντογάν σημείωσε ότι η Άγκυρα έχει αναγνωρίσει τα Σκόπια με το συνταγματικό τους όνομα από την πρώτη στιγμή και ότι υποστηρίζει και θα συνεχίσει να υποστηρίζει με αποφασιστικό και δυναμικό τρόπο την εν λόγω χώρα. Ισχυρίστηκε ακόμη ότι το δικαίωμα των Σκοπίων στη γνωστή διαμάχη με την Ελλάδα για την ονομασία είναι αδιαμφισβήτητο και κατέκρινε τη στάση της Αθήνας, κατηγορώντας την ότι εγείρει απαράδεκτες ιστορικές αξιώσεις! Αναφερόμενος στις προσπάθειες ένταξης των Σκοπίων στους ευρωατλαντικούς θεσμούς, όπως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, σημείωσε ότι τα Σκόπια σημειώνουν πρόοδο και κατέκρινε την Ελλάδα για τα «εμπόδια», που κατά τα λεγόμενά του η Αθήνα θέτει μπροστά τους!

Η κίνηση αυτή τακτικής του ισλαμιστή πρωθυπουργού της Τουρκίας, ο οποίος έστερξε να παράσχει την αμέριστη συμπαράστασή του στον σκοπιανό ομόλογό του, δεν στοχεύει παρά να δημιουργήσει αντιπερισπασμό.

Η αδυναμία της Άγκυρας να ανατρέψει τα σχέδια του ελληνοϊσραηλινού άξονα στην Ανατολική Μεσόγειο και συγκεκριμένα τις έρευνες στο οικόπεδο 12 της Κυπριακής ΑΟΖ, ανάγκασε την Άγκυρα να στραφεί σε άλλες λύσεις. Μολονότι φαίνεται ότι απέσπασε πρόσφατα συμβολικές υποχωρήσεις από την Αθήνα στο θέμα της ΑΟΖ στο Ανατολικό Αιγαίο, η Άγκυρα επιχειρεί να μεταφέρει την ένταση από την Ανατολική Μεσόγειο, όπου είχε να αντιμετωπίσει τη συντεταγμένη δράση Ελλήνων και Ισραηλινών, στα Βαλκάνια.

Επιχειρεί να μεταφέρει δηλαδή την αντιπαράθεση σε έναν χώρο που θεωρεί ότι έχει το αριθμητικό πλεονέκτημα, «αναγκάζοντας» αυτήν τη φορά την Αθήνα να αντιμετωπίσει απομονωμένη από τους νέους συμμάχους της τις τουρκικές πιέσεις.

Οι προκλήσεις της Άγκυρας δεν έχουν τέλος. Ο καθένας μας είναι σε θέση να αντιληφθεί ότι αυτό οφείλεται στην κατευναστική πολιτική που ακολουθεί η ελληνική διπλωματία έναντι της Τουρκίας την τελευταία δεκαπενταετία.

Η σουρεαλιστική αυτή εικόνα κατά την οποία η Αθήνα παρέχει άνευ όρων πολιτική υποστήριξη στις προσπάθειες ένταξης των εκβιαστών της στους ευροατλαντικούς θεσμούς πρέπει να αναστραφεί.

Παρελθούσης της κρίσης, η άμεση απόσυρση της ελληνικής υποστήριξης στις τουρκοσκοπιανές προσπάθειες ένταξης στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ ίσως να αποτελούσε το καταλληλότερο μήνυμα προς την κατεύθυνση τόσο των Σκοπίων όσο και της Άγκυρας. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να γίνει σαφές στην άλλη πλευρά ότι η φιλία που τους παρέχουμε τόσα χρόνια πρέπει να έχει και ένα αντίτιμο! Η ειρήνη και η σταθερότητα, για τις οποίες τόσο πολύ μοιάζει να νοιάζεται ο Έρντογαν, συνδέονται άμεσα με την ανάπτυξη ουσιαστικών φιλικών σχέσεων στη γειτονιά μας και όχι εκβιασμών και απειλών.

Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος

Το Παρόν της Κυριακής - 2/10/2011


Για περισσότερα...

Το παραλήρημα του Ερντογάν στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ

Απείλησε με «άσκηση βίας» από το βήμα της Γ.Σ.

Νέες απειλές προς Κύπρο και Ισραήλ εξαπέλυσε ο ισλαμιστής πρωθυπουργός της Τουρκίας από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Η προκλητική στάση της ισλαμικής κυβέρνησης ΑΚΡ δημιουργεί προβληματισμό, καθώς καθημερινά αποκαλύπτονται πτυχές του πραγματικού της προσώπου.

Κάθε τρόπο φαίνεται να είναι διατεθειμένη να δοκιμάσει η ισλαμική κυβέρνηση ΑΚΡ για να πετύχει τους στόχους της στην Ανατολική Μεσόγειο. Οι νέες ισορροπίες που διαμορφώθηκαν στην περιοχή, οι οποίες εξελίσσονται εις βάρος της Άγκυρας, ώθησαν τον ισλαμιστή πρωθυπουργό της Τουρκίας να εκμεταλλευτεί τη συνεδρίαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ για να δώσει, κατ’ αυτόν, διεθνείς διαστάσεις στις απαιτήσεις της χώρας του. Η παραπλανητική τακτική που ακολουθεί η Άγκυρα, ωστόσο, φέρνει στο φως το μέγεθος της τουρκικής αλαζονείας και πιθανότατα θα έχει αντίθετα αποτελέσματα από τα αναμενόμενα.

Πριν από λίγες μέρες ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν βρέθηκε στη Νέα Υόρκη για να παραστεί στις εργασίες της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών. Στο λόγο που εκφώνησε από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης, ο ισλαμιστής πρωθυπουργός προσέφυγε σε τακτικές παραπληροφόρησης και προπαγάνδας. Μολονότι ο ίδιος είναι υπαίτιος της αναστάτωσης που έχει προκληθεί στην περιοχή, υπερθεμάτισε την ανάγκη ειρήνευσης στην Ανατολική Μεσόγειο και υπέδειξε ακόμη και εκείνους που «προκάλεσαν» την ένταση. Καταλόγισε κατ’ αρχάς ευθύνες στη διεθνή κοινότητα για την πολιτική ανοχής που ακολουθεί απέναντι στο Ισραήλ. Ο ισλαμιστής πρωθυπουργός Ερντογάν κατηγόρησε τα Ηνωμένα Έθνη για την αδράνειά τους απέναντι στις κινήσεις του Τελ Αβίβ. Συγκεκριμένα ισχυρίστηκε, ότι «ενώ ο ΟΗΕ τηρεί μια στάση ανοχής απέναντι στο Ισραήλ, το οποίο έχει παραβιάσει δεκάδες αποφάσεις και ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας και της Γενικής Συνέλευσης για το Παλαιστινιακό, σε άλλες περιπτώσεις, όπως το Σουδάν, εφαρμόζει κατά γράμμα τις αποφάσεις των εν λόγω οργάνων». Στη συνέχεια ο Ερντογάν καταφέρθηκε εναντίον του Ισραήλ και κατηγόρησε την ισραηλινή κυβέρνηση ότι είναι υπαίτια για τις συνθήκες αντιπαράθεσης που επικρατούν, καθώς οι προσπάθειες μεγιστοποίησης της ασφάλειάς της, αντιβαίνουν της διεθνούς νομιμότητας. Ως απτό παράδειγμα της ισραηλινής στάσης έδωσε την κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών, όπου η κυβέρνηση του Ισραήλ ασκεί πολιτικές ασύμμετρης βίας, εποικισμού και οικονομικού αποκλεισμού. Δε λησμόνησε δε να επαναλάβει τις γνωστές απαιτήσεις της Άγκυρας από το Τελ Αβίβ για «συγγνώμη», αποζημίωση των θυμάτων του «Μαβί Μαρμαρά» και άρση του αποκλεισμού της Γάζας. Τέλος, ο Ερντογάν στράφηκε εναντίον και της Κυπριακής Δημοκρατίας, κατηγορώντας την για ανεύθυνες πολιτικές που σκοπεύουν να δημιουργήσουν κλίμα τεχνητής έντασης στην περιοχή! Ισχυρίστηκε ακόμη, ότι η «Ρωμαίικη Διοίκηση της Κύπρου», όπως αποκαλεί την Κυπριακή Δημοκρατία η Άγκυρα για να δημιουργήσει ψευδείς εντυπώσεις, υιοθετεί εξαιρετικά ανεύθυνες τακτικές επιλέγοντας να ορίσει την ΑΟΖ της και να διεξάγει έρευνες σε αυτήν, θαρρείς, λέει ο Ερντογάν, και έχει το δικαίωμα να αποφαίνεται για θέματα που αφορούν ολόκληρο το νησί! («Ζαμάν», 22/9/2011). Εξέφρασε ακόμη την απαίτηση να ανασταλούν όλες οι έρευνες από τη Λευκωσία, διότι σε περίπτωση μη συμμόρφωσης η Άγκυρα θα πράξει «το καθήκον της», εννοώντας κεκαλυμμένα ότι θα προσφύγει ακόμη και στη χρήση βίας!

Η αξιοπιστία της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών και γενικότερα του ΟΗΕ χρήζει πράγματι προσοχής. Η διεθνής κοινότητα οφείλει να περιφρουρεί το κύρος του εν λόγω θεσμού, καθώς σε αντίθετη περίπτωση ελλοχεύει ο κίνδυνος να γίνει μάρτυρας της περαιτέρω υποβάθμισής του. Τέτοια είναι και η περίπτωση της αγόρευσης του Ερντογάν, ο οποίος θαρρείς και συναγωνιζόταν τους πρώην δικτάτορες. Τι αξία μπορεί να έχουν οι εκκλήσεις για σεβασμό του διεθνούς δικαίου και των διεθνών θεσμών, όταν αυτές προέρχονται από έναν ηγέτη κράτους, το οποίο συστηματικά καταπατεί το διεθνές δίκαιο, δημιουργεί εντάσεις με τα γειτονικά κράτη και ενεργεί ως αυτόκλητος υπερασπιστής της περιοχής; Πόσο αξιόπιστος μπορεί να είναι ο Έρντογαν, όταν κατηγορεί άλλες χώρες της περιοχής για απάνθρωπες πολιτικές, τη στιγμή που η χώρα του κατέχει παράνομα τη μισή μεγαλόνησο, δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία, αρνείται να αποσύρει τις κατοχικές δυνάμεις και τους εποίκους, εποφθαλμιά το Αιγαίο και τη Θράκη και απειλεί να ασκήσει εκ νέου βία;! Τολμά μάλιστα να απειλήσει με προσφυγή σε κάθε μέσω – εννοώντας ακόμη και στη χρήση βίας – τη Λευκωσία και το Τελ Αβίβ από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, ο καταστατικός χάρτης του οποίου το απαγορεύει ρητά!

Η μειονεκτική γεωστρατηγική θέση στην οποία έχει περιέλθει η Άγκυρα, ωθεί την ισλαμική ηγεσία σε λεονταρισμούς. Η αίσθηση ότι η ηγεμονική πολιτική των «μηδενικών προβλημάτων» όχι μόνο δεν αποδίδει, αλλά έχει τα αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα, κάνει την ισλαμική ηγεσία να αισθάνεται ακόμη πιο άβολα. Μέλλει να δούμε πότε και πως οι ισχυροί της διεθνούς κοινότητας θα σημάνουν την αντίστροφη πορεία.

Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος


Για περισσότερα...

Αναζητώντας συμμάχους και παραβιάζοντας διεθνείς κανόνες

(Σκίτσο του Ερτζάν Ακιόλ, «Μιλιέτ» 15/9/2011)

Η Άγκυρα αναζητεί διέξοδο στη δεινή στρατηγική της θέση

Τεχνητό κλίμα έντασης στην ανατολική Μεσόγειο επιχειρεί να δημιουργήσει η Άγκυρα, στην προσπάθειά της να διαφύγει της δεινής στρατηγικής θέσης στην οποία έχει περιέλθει. Μετά την αποφασιστικότητα που επιδεικνύουν Τελ Αβίβ και Λευκωσία, η Τουρκία προσφεύγει σε διπλωματικές και στρατιωτικές τακτικές που παραβιάζουν τους διεθνείς κανόνες, με στόχο τη διατήρηση της υπερτιμημένης θέσης της στην περιοχή.

Η ισλαμική ηγεσία της Τουρκίας δεν άργησε να αντιληφθεί ότι οι νέοι συσχετισμοί δυνάμεων στην ανατολική Μεσόγειο όχι μόνο δεν την ευνοούν, αλλά απειλούν και όσα έχει πετύχει έως αυτή τη στιγμή. Αποφασισμένη, λοιπόν, να προασπιστεί τα συμφέροντά της στην περιοχή, η ισλαμική κυβέρνηση ΑΚΡ θέτει σε εφαρμογή την «αθέατη» όψη της πολιτικής των «μηδενικών προβλημάτων» και επιχειρεί να καταλάβει την πρωτοκαθεδρία στην περιοχή, προσφεύγοντας σε πολιτικές εκφοβισμού των γειτονικών χωρών.

Η Άγκυρα αρχίζει να συνειδητοποιεί το μεγάλο κόστος που θα κληθεί να πληρώσει σύντομα για την επιθετική πολιτική που ακολουθεί εδώ και κάποιο διάστημα απέναντι στο Ισραήλ και την Κυπριακή Δημοκρατία. Έχοντας ακολουθήσει μια πολιτική προσβολής του Ισραήλ και απαξίωσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, η ισλαμική ηγεσία της Τουρκίας βρίσκεται εγκλωβισμένη σε μια αδυσώπητη πολιτική ανταγωνισμού που επιβάλλει τη συνέχεια της εν λόγω πολιτικής.

Η απόφαση για τη ρήξη και ο ανταγωνισμός με το Ισραήλ, με πρόσχημα τα όσα συνέβησαν κατά την προσχεδιασμένη κρίση στα διεθνή ύδατα της Γάζας τον Μάιο του 2010, τελικά αποδεικνύεται εξαιρετικά ασύμφορη για την Άγκυρα. Η στήριξη που είναι διατεθειμένο να παρέχει ή να αυξήσει το Ισραήλ προς τους κούρδους αγωνιστές του ΡΚΚ, η άρνησή του να επιστρέψει τα μη επανδρωμένα κατασκοπευτικά αεροσκάφη της Τουρκίας, η πρόσφατη αμυντική συμφωνία που υπέγραψε με την Αθήνα και κυρίως η στενή συνεργασία που εγκαινίασε με τη Λευκωσία στο θέμα της αξιοποίησης των διαθέσιμων κοιτασμάτων της κυπριακής ΑΟΖ, αποδεικνύουν το πόσο ατυχείς ήταν οι πρόσφατες κυρώσεις που ανακοίνωσε η Άγκυρα εναντίον του Τελ Αβίβ.

Οι νέοι συσχετισμοί δυνάμεων στην περιοχή, που επαναφέρουν στο προσκήνιο το υποβόσκον σύνδρομο περικύκλωσης της τουρκικής ηγεσίας, εξαναγκάζουν την Τουρκία να προσφύγει σε παντός είδους διπλωματικούς και στρατιωτικούς αντιπερισπασμούς για να διατηρηθεί στις κορυφαίες θέσεις του περιφερειακού υποσυστήματος. Στο πλαίσιο αυτής της λογικής θα πρέπει να προσεγγίσει κανείς και την πρόσφατη περιοδεία του ισλαμιστή πρωθυπουργού της Τουρκίας στις χώρες της «Αραβικής Άνοιξης», ο οποίος διείδε σημαντικές ευκαιρίες διείσδυσης στην περιοχή. Ιδιαίτερης συμβολικής σημασίας κρίνεται η προσπάθεια της Άγκυρας να εγκαινιάσει σχέσεις στρατηγικής συνεργασίας με το Κάιρο, το οποίο έως πρότινος διατηρούσε ομαλές σχέσεις με το Τελ Αβίβ. Ενδεικτική είναι η πίεση που δέχτηκε η Τουρκία να αντισταθμίσει τον νεοσυσταθέντα άξονα Τελ-Αβίβ-Αθηνών στην περιοχή. Έτσι η τουρκική διπλωματία έσπευσε να συστήσει τον άξονα Άγκυρας-Καΐρου, ο οποίος θεωρητικά θα καλύψει το κενό που δημιουργήθηκε στον διπλωματικό και στρατιωτικό τομέα. Ο νέος άξονας φαίνεται ότι θα δοκιμαστεί αρχικά στον τομέα της ενέργειας, ενισχύοντας τις τουρκικές διεκδικήσεις στις ΑΟΖ της Ελλάδας, της Κύπρου και του Ισραήλ. Η τουρκοαιγυπτιακή συνεργασία, ωστόσο, δεν θα πρέπει να θεωρείται ούτε δεδομένη ούτε άψογη. Οι υποδείξεις του Έρντογαν στην αιγυπτιακή ηγεσία περί κοσμικού κράτους ενόχλησαν αρκετούς και κυρίως τους «Αδελφούς Μουσουλμάνους», οι οποίοι δεν δίστασαν να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους. Εξάλλου, μάλλον αμφιβόλου αποτελεσματικότητας θα πρέπει να θεωρείται η πολιτική και διπλωματική ικανότητα της νέας αιγυπτιακής ηγεσίας, η οποία τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή επιχειρεί να υπερβεί τις εσωτερικές και διεθνείς αντιξοότητες και να ανοικοδομήσει τη χώρα.

Παρατηρεί κανείς, επίσης, ότι πέραν των διπλωματικών πρωτοβουλιών η Άγκυρα προσφεύγει όλο και πιο συχνά αυτήν την περίοδο στην προσφιλή της τακτική των εκβιασμών προς τις γειτονικές της χώρες. Οι απειλές περί συχνής παρουσίας του τουρκικού στόλου στην ανατολική Μεσόγειο και σύναψης συμφωνίας με το «ψευδοκράτος» για τον «ορισμό» της ΑΟΖ, που εξαπέλυσε ο Έρντογαν προς το Τελ Αβίβ και τη Λευκωσία, έρχονται ακριβώς να αποδείξουν την αδυναμία στην οποία έχει περιέλθει η Άγκυρα. Ανήμπορη να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τα νέα δεδομένα, η ισλαμική ηγεσία βρίσκει διέξοδο στην προσφυγή σε απειλή χρήσης βίας, κάτι που αντιβαίνει κατάφωρα στους διεθνείς κανόνες.

Το τέλος του άξονα Τελ Αβίβ-Άγκυρας δεν σήμανε μόνο το τέλος της τουρκοϊσραηλινής συνεργασίας, αλλά και της θέσης-κλειδί που διατηρούσε η Τουρκία στην περιοχή. Στο εξής η Άγκυρα δεν μπορεί να ελπίζει για αυξημένο λόγο στην περιοχή, παρά μόνο στον βαθμό που το ΝΑΤΟ της αναθέσει σημαντικό ρόλο στο πλαίσιο της συμμαχίας. Αδιαμφισβήτητα οι νέοι συσχετισμοί ευνοούν τον νεοσυσταθέντα άξονα Τελ Αβίβ-Αθήνας, ο οποίος διαθέτει πολλές προοπτικές. Η αποτελεσματική αντιμετώπιση της Άγκυρας και η υλοποίηση των στόχων του νέου άξονα θα εξαρτηθεί από τη συνεπή και αποφασιστική συνεργασία που θα επιδείξουν τα δύο κράτη.

Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος

Το Παρόν της Κυριακής - 18/9/2011


Για περισσότερα...

Η τουρκοϊσραηλινή αντιπαράθεση, οι νέες ισορροπίες στην ανατολική Μεσόγειο και τα εθνικά μας συμφέροντα

Έρντογαν:«Μηδενικά» προβλήματα με τους γείτονες. (Σκίτσο του Ερτζάν Ακιόλ,«Μιλιέτ» 6/9/2011)

Απρόσμενη τροπή παίρνουν οι τουρκοϊσραηλινές σχέσεις μετά την άρνηση του Τελ-Αβίβ να συμβιβαστεί με τις απαιτήσεις της Άγκυρας. Η αποφασιστική στάση του Ισραήλ αναγκάζει την ισλαμική κυβέρνηση ΑΚΡ να αναζητήσει συμμάχους στην ανατολική Μεσόγειο για να εξισορροπήσει τα νέα δεδομένα στην περιοχή.

Ανέβηκαν οι τόνοι στις σχέσεις Τουρκίας και Ισραήλ μετά τη διαρροή του περιεχομένου της έκθεσης του ΟΗΕ για τα γεγονότα στο «Μαβί Μαρμαρά», η οποία δικαιώνει το Ισραήλ για τα όσα συνέβησαν στο κατάστρωμα του πλοίου εκείνη την τραγική νύχτα, και την απόφαση της Άγκυρας να επιβάλει κυρώσεις στο Τελ-Αβίβ. Αξίζει να σημειωθεί ότι η περαιτέρω υποβάθμιση των τουρκοϊσραηλινών σχέσεων συνέπεσε με την αναβάθμιση των σχέσεων μεταξύ Αθήνας και Τελ-Αβίβ.

Την εβδομάδα που πέρασε τέθηκε ένα οριστικό τέλος στις σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ, που σημάδεψαν τις ισορροπίες στην περιοχή από το 1994 έως το 2010. Αφορμή στάθηκε η διαρροή της έκθεσης Palmer για το «Μαβί Μαρμαρά» στη διεθνή κοινή γνώμη –κατά πάσα πιθανότητα από Ισραηλινούς– και οι απαιτήσεις της Άγκυρας για συγγνώμη από το Ισραήλ, για αποζημίωση των θυμάτων εκείνης της νύχτας και για άρση του αποκλεισμού της Γάζας. Η ασυμβίβαστη στάση του Ισραήλ εξόργισε την ισλαμική κυβέρνηση ΑΚΡ, η οποία προχώρησε στην επιβολή κυρώσεων στην πρώην σύμμαχό της. Οι εν λόγω κυρώσεις αφορούν: α) τις διπλωματικές σχέσεις, οι οποίες υποβαθμίστηκαν στο επίπεδο της δεκαετίας του '80, β) τις στρατιωτικές συμφωνίες, που αναστέλλονται, γ) την παρουσία του τουρκικού στόλου στην ανατολική Μεσόγειο, δ) την παραπομπή του Ισραήλ στο Διεθνές Δικαστήριο για τον αποκλεισμό της Γάζας και ε) τη διεκδίκηση αποζημιώσεων για τα θύματα της ισραηλινής επίθεσης στο «Μαβί Μαρμαρά».

Η ένταση που προκλήθηκε μεταξύ Άγκυρας και Τελ-Αβίβ και η υποβάθμιση των διμερών τους σχέσεων συνέπεσε χρονικά με την αναβάθμιση των σχέσεων Αθήνας και Τελ-Αβίβ, που υπέγραψαν σύμφωνο συνεργασίας σε αμυντικά θέματα. Η υπογραφή της εν λόγω συνεργασίας πριν από λίγες μέρες ανοίγει νέες προοπτικές στη στρατηγική συνεργασία μεταξύ Αθήνας και Τελ-Αβίβ, ανατρέποντας τα μέχρι τώρα ισχύοντα δεδομένα στην περιοχή. Η στενή συνεργασία μεταξύ Ελλάδας και Ισραήλ εμπλέκει προφανώς και την Κυπριακή Δημοκρατία, η οποία εξαιτίας της γεωγραφικής της θέσης αποκτά ανεκτίμητη αξία για τα ισραηλινά συμφέροντα.

Η αναπάντεχη εξέλιξη στις σχέσεις Αθήνας-Λευκωσίας-Τελ-Αβίβ αποτελεί ένα επιπλέον στοιχείο που εξοργίζει την Άγκυρα και επιβαρύνει το κλίμα στις τουρκοϊσραηλινές σχέσεις. Η έκδηλη προσέγγιση του Ισραήλ με την Κυπριακή Δημοκρατία και την Ελλάδα οδηγεί σε απόγνωση την ισλαμική κυβέρνηση ΑΚΡ, καθώς βλέπει να ανατρέπονται οι προσπάθειές της για απομόνωση της Κυπριακής Δημοκρατίας στο διεθνές στερέωμα και για υποβιβασμό της σε «κοινότητα». Έτσι, έσπευσε όχι μόνο να δηλώσει ότι ο τουρκικός στόλος θα είναι στο εξής παρών στην ανατολική Μεσόγειο, αλλά ανακοίνωσε ακόμη ότι θα προβεί στον ορισμό της ΑΟΖ της στη Μεσόγειο με το «ψευδοκράτος».

Να υπενθυμίσουμε ότι οι εργασίες της αμερικανικών συμφερόντων εταιρείας στον τομέα «Αφροδίτη» της κυπριακής ΑΟΖ ξεκινούν σε λίγες εβδομάδες, γεγονός που θα ενδυναμώσει σε σημαντικό βαθμό τη διαπραγματευτική ικανότητα της Λευκωσίας. Με τον αντιπερισπασμό που σχεδιάζει η Άγκυρα, ελπίζει να προωθήσει τα στρατηγικά της συμφέροντα στην περιοχή, αφού κάτι τέτοιο θα της επιτρέψει να διεκδικήσει μερίδιο από τους υδρογονάνθρακες της περιοχής. Πρωτίστως όμως θα της επιτρέψει να διατηρήσει τη θέση-κλειδί που κατέχει στην υπόθεση Μεγαλόνησος.

Τα συμφέροντα που διακυβεύονται για την Τουρκία στην ανατολική Μεσόγειο είναι σημαντικά και η επιτυχία που σημείωσε η ελληνική πλευρά, εγκαινιάζοντας στρατηγική συνεργασία με το Ισραήλ, στενεύει τα περιθώρια ελιγμών για την κυβέρνηση ΑΚΡ. Υπό την πίεση των εξελίξεων, η Άγκυρα επιχειρεί να ανοικοδομήσει ανταγωνιστικό άξονα προς τα συμφέροντα της Αθήνας, της Λευκωσίας και του Τελ-Αβίβ. Αποφασιστικής σημασίας θα είναι οι επαφές του Ρετζέπ Ταγίπ Έρντογαν με τα μεταπολιτευτικά καθεστώτα της Βόρειας Αφρικής την ερχόμενη εβδομάδα. Με πρόσχημα τον τερματισμό του αποκλεισμού της Γάζας και την αναγνώριση του κράτους της Παλαιστίνης από τα Ηνωμένα Έθνη, αλλά και την έμπρακτη υποστήριξη στην ανοικοδόμηση της Αιγύπτου, της Τυνησίας και της Λιβύης, η Άγκυρα επιχειρεί να προσεταιριστεί τα άπειρα αραβικά καθεστώτα που προέκυψαν από την «Αραβική Άνοιξη».

Η Αθήνα θα πρέπει, λοιπόν, από τη μια να φροντίσει για την εύρυθμη συνεργασία με τη Λευκωσία και το Τελ-Αβίβ και, από την άλλη, να επιδείξει την απαραίτητη διπλωματική ευελιξία, περιφρουρώντας τις σχέσεις και τα συμφέροντά της με τις εν λόγω αραβικές χώρες δίχως να περιορίζεται και να επαναπαύεται στις πρόσφατες επιτυχημένες πρωτοβουλίες ανθρωπιστικού χαρακτήρα. Έτσι θα αποτραπούν ανεπιθύμητες εξελίξεις αναφορικά με την ΑΟΖ, που έχουμε καθυστερήσει αδικαιολόγητα να την οριοθετήσουμε, με τις προσπάθειες έμμεσης αναγνώρισης του «ψευδοκράτους» ή με την εμφάνιση ανταγωνιστικών αξόνων στην περιοχή, που εμπλέκουν και την Αίγυπτο, με την οποία εξακολουθούν να μας συνδέουν ισχυροί δεσμοί φιλίας.

Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος

Το Παρόν της Κυριακής - 11/9/2011


Για περισσότερα...

«Επιστροφή περιουσιών» από το ΑΚΡ για τα μάτια της Δύσης

Η πρόσφατη κίνηση της ισλαμικής κυβέρνησης ΑΚΡ να προχωρήσει στην απαραίτητη νομική ρύθμιση, η οποία επιτρέπει την επιστροφή πολλών εκατοντάδων περιουσιών στα ευαγή ιδρύματα των μη μουσουλμανικών κοινοτήτων της Τουρκίας, προκάλεσε θετικές εντυπώσεις στην ελληνική και τη διεθνή κοινή γνώμη. Οι ανακοινώσεις, όμως, του ισλαμιστή πρωθυπουργού συνοδεύτηκαν από πολιτικές δηλώσεις με αποδέκτες τη Δύση, γεγονός που δημιουργεί ερωτήματα ως προς την ειλικρίνεια και τους πραγματικούς του στόχους.

Την εβδομάδα που πέρασε, η ηγεσία των μη μουσουλμανικών κοινοτήτων της Τουρκίας παρέθεσε, με αφορμή το Ραμαζάνι, δείπνο (ιφτάρ), που τερματίζει την ολοήμερη αποχή από παντός είδους τροφής, ποτού και απόλαυσης, στον πρωθυπουργό της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Έρντογαν. Κατά την εν λόγω εκδήλωση ο ισλαμιστή πρωθυπουργός επιφύλαξε μια «έκπληξη» στις εν λόγω κοινότητες. Συγκεκριμένα ανακοίνωσε ότι με νομική ρύθμιση που υιοθετήθηκε, οι μη μουσουλμανικές κοινότητες θα έχουν το δικαίωμα να διεκδικήσουν τις βακουφικές περιουσίες που τους είχαν αφαιρεθεί μετά το 1936. Υπενθυμίζουμε ότι με νόμο του 1936, ο οποίος προέβλεπε την καταγραφή των περιουσιακών στοιχείων των ευαγών ιδρυμάτων, πολλά ακίνητα των μη μουσουλμανικών κοινοτήτων περιήλθαν στον έλεγχο του τουρκικού δημοσίου και σε τρίτα μέρη.

Η νομική ρύθμιση που ανήγγειλε ο Έρντογαν, αφορά τη θέσπιση μεταβατικών διατάξεων στο νόμο 5737 περί Βακουφίων του 2008, οι οποίες συμπεριελήφθησαν έντεχνα στο νομοσχέδιο περί τις «Αρμοδιότητες και την Οργάνωση του Υπουργείου Τροφίμων, Γεωργίας και Κτηνοτροφίας» . Σύμφωνα με το άρθρο 17 του εν λόγω νομοσχεδίου, οι εν λόγω κοινότητες μπορούν να διεκδικήσουν τις χαμένες περιουσίες τους καταθέτοντας τα απαραίτητα δικαιολογητικά στις αρμόδιες αρχές σε διάστημα ενός έτους.

Μολονότι η εν λόγω εξέλιξη κρίνεται θετική, οφείλουμε να σημειώσουμε ότι πρόκειται απλά για δυνατότητα που προσφέρετε στις μη μουσουλμανικές κοινότητες για να διεκδικήσουν τις περιουσίες τους. Η επιστροφή δηλαδή των βακουφικών περιουσιών δεν είναι άμεση και αυτόματη και εξαρτάτε από την ικανότητα των κοινοτήτων να προσκομίσουν τίτλους ιδιοκτησίας αποδεκτούς από το τουρκικό κράτος, επιστρέφοντας έτσι στο αρχικό στάδιο που οδήγησε στην υφαρπαγή τους! Με τη διαφορά ότι τώρα ελλοχεύει ο κίνδυνος, σε περίπτωση αδυναμίας των κοινοτήτων, να απολεστεί οριστικά κάθε ελπίδα επιστροφής των εν λόγω περιουσιών. Άλλωστε, η Τουρκική Εθνοσυνέλευση διατηρεί το δικαίωμα να απορρίψει την εν λόγω αίτηση.

Το δείπνο στον προαύλιο χώρο του Αρχαιολογικού Μουσείου Κωνσταντινουπόλεως, έλαβε χώρα σε ένα κλίμα καθόλα σύμφωνο προς τους κανόνες της μουσουλμανικής παράδοσης. Πριν την έναρξη του δείπνου αναγνώστηκε απόσπασμα από το κοράνιο. Κατά τη διάρκεια δε του δείπνου ορχήστρα που συμπεριλάμβανε και μη μουσουλμάνους καλλιτέχνες έπαιζαν τουρκικά κομμάτια αρμενίων, εβραίων και ελλήνων μουσουργών. Στη συνέχεια, εκπρόσωποι των μη μουσουλμανικών κοινοτήτων εξέφρασαν τις ευχαριστίες τους στον Έρντογαν («Μιλιέτ», 29/8/2011). Το όλο σκηνικό αναμφίβολα φέρει πολλά σουρεαλιστικά στοιχεία. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς τα εξής: α) οι ηγέτες των εν λόγω κοινοτήτων εξέφρασαν την ευγνωμοσύνη τους στην εξουσία για την επιστροφή κτημάτων τα οποία τις ανήκουν και θα είχαν αποζημιωθεί σε άλλη χώρα για τη ζημία που τους προκλήθηκε, β) τους συνειρμούς που έκανε ο Έρντογαν μεταξύ της ένταξης της χώρας του στην ΕΕ και τις συνθήκες διαβίωσης των μη μουσουλμάνων στην Τουρκία, τις οποίες παρουσιάζει ως εξαιρετικές! Συγκεκριμένα ο ισλαμιστής πρωθυπουργός δήλωσε ανερυθρίαστα, ότι αν η ΕΕ δε σταματήσει να εφαρμόζει μια πολιτική «δύο μέτρων και δύο σταθμών» απέναντι στην Τουρκία και επιμείνει στα κριτήρια της Κοπεγχάγης, τότε το ΑΚΡ θα υιοθετήσει «τα πολιτικά κριτήρια της Άγκυρας» για να αντιμετωπίσει κατάλληλα τους Ευρωπαίους!

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι η ισλαμική κυβέρνηση αισθάνεται εξαιρετικά άβολα με την τροπή που πήρε η ενταξιακή της πορεία, καθώς απέχει πολύ από την εκπλήρωση των κριτηρίων της Κοπεγχάγης. Το συμπέρασμα αυτό προκύπτει και από το άγχος της ισλαμικής κυβέρνησης να αντιμετωπίσει τις καταδικαστικές αποφάσεις του ΕΔΑΔ, οι οποίες επιβεβαιώνουν τις δραματικές συνθήκες διαβίωσης των εθνικών και θρησκευτικών μειονοτήτων στην Τουρκία στις μέρες μας. Έτσι, εδώ και κάποιο διάστημα το ΑΚΡ προσανατολίζεται στην καλύτερη δυνατή προβολή των μη μουσουλμανικών κοινοτήτων της Τουρκίας στη διεθνή κοινή γνώμη. Επιχειρείται, δηλαδή, να παρουσιαστεί η ελάχιστη επιδεικνυόμενη ανοχή και τα «ανοίγματα» προς τις μειονότητες ως εξαιρετικό επίτευγμα και δείγμα μεγαλοσύνης του τουρκικού κράτους. Με άλλα λόγια, επιδιώκεται να διαστρεβλωθεί η πραγματικότητα για να νομιμοποιηθούν οι διεκδικήσεις της Άγκυρας. Άλλωστε, οι βακουφικές περιουσίες δεν αποτελούν παρά ένα μικρό μέρος μόνο των περιουσιών των μη μουσουλμανικών και μη τουρκικών κοινοτήτων της καθ’ ημάς Ανατολής, οι οποίες έχουν περάσει στο τουρκικό δημόσιο ή σε τούρκους πολίτες με ληστρικές μεθόδους από ιδρύσεως του κεμαλικού κράτους. Ας φροντίσουμε μόνο οι κινήσεις αυτές που γίνονται για τα μάτια της Δύσης, να μην αποτελέσουν πάτημα για διεκδικήσεις της Άγκυρας στην ελληνική επικράτεια.

Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος



Για περισσότερα...

Περιοδεία Νταβούτογλου στα Βαλκάνια για τον εορτασμό του Ραμαζανιού

(Ο Νταβούτογλου με μέλος της οικογένειας Jashari στο Κόσοβο)

Βαλκανική περιοδεία αναμένεται να πραγματοποιήσει ο τούρκος υπουργός Εξωτερικών κατά την εορτή του Ραμαζανιού. Η χρονική στιγμή της επίσκεψης έρχεται να επιβεβαιώσει τον νεοοθωμανικό χαρακτήρα της πολιτικής που ακολουθεί η ισλαμική κυβέρνηση ΑΚΡ στην περιοχή μας.

Το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών σε πρόσφατη ανακοίνωσή του ανέφερε ότι ο τούρκος υπουργός Εξωτερικών θα πραγματοποιήσει περιοδεία στα Βαλκάνια. Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση, σκοπός της εν λόγω επίσκεψης είναι η ανταλλαγή απόψεων για τρέχοντα ζητήματα που αφορούν την περιοχή.

Πρώτος σταθμός του Νταβούτογλου θα είναι το Κόσοβο, το οποίο η Τουρκία έχει αναγνωρίσει από την πρώτη στιγμή της ανακήρυξης της απόσχισής του από τη Σερβία το 2008. Στην Πρίστινα αναμένεται, λοιπόν, να φτάσει στις 26 Αυγούστου. Εκεί θα συναντηθεί με τον πρωθυπουργό Χασίμ Θάτσι, την αναπληρωτή Πρόεδρο της κυβέρνησης Εντίτα Ταχίρι και τον υπουργό Εξωτερικών Χόξχαζ. Φαίνεται όμως ότι ο τούρκος υπουργός θα αφιερώσει αρκετό χρόνο και με τους τουρκογενείς του Κοσόβου. Την επομένη, συγκεκριμένα, θα επισκεφτεί το Πρίζρεν και το Μαμουσά, όπου υπάρχει σημαντικό τουρκικό στοιχείο, και θα εγκαινιάσει τα Κέντρα Τουρκικού Πολιτισμού «Γιουνούς Εμρέ». Στο Πρίζρεν αναμένεται να επισκεφτεί και το τουρκικό τάγμα που σταθμεύει εκεί στο πλαίσιο της Διεθνούς Ειρηνευτικής Δύναμης. Στην ίδια κωμόπολη αναμένεται να επισκεφτεί και το τέμενος του Σινάν Πασά, το οποίο ανακαινίστηκε από την Άγκυρα (ΤΙΚΑ). Στη συνέχεια θα παρακαθήσει σε δείπνο με την κοινότητα του Πρίζρεν, τερματίζοντας την ολοήμερη νηστεία του. Την ίδια νύχτα θα αναχωρήσει για το Σαράγεβο, τον δεύτερο σταθμό της περιοδείας του. Στη Βοσνία, η οποία αντιμετωπίζει σοβαρά θεσμικά προβλήματα και κινδυνεύει να περιέλθει σε πολιτική κρίση, ο Νταβούτογλου θα έχει ένα εξίσου ενδιαφέρον πρόγραμμα. Θα έχει συναντήσεις με τα μέλη του Προεδρικού Συμβουλίου, τον Ύπατο Αρμοστή Βαλεντίν Ίνζκο και την πολιτική ηγεσία του τόπου. Την πρώτη μέρα της εορτής του Ραμαζανιού θα την εορτάσει στο Σαράγιεβο μαζί με τους ομόθρησκούς του, συνοδεία του ρέις-ουλ ουλεμά Μουσταφά Τσέριτς και του μουσουλμάνου Ιζετμπέκοβιτς. Στη συνέχεια θα επισπευτεί την Τούζλα, όπου το εκεί πανεπιστήμιο θα του απονείμει τον τίτλο του επίτιμου διδάκτορα, το Μπούτμιρ και το Μόσταρ.

Ας σημειωθεί ότι η περιοδεία του Νταβούτογηλου συμπίπτει με την κορύφωση των εορτασμών του Ραμαζανιού, του ιερού μηνός για τους μουσουλμάνους. Η ανακοίνωση του υπουργείου συνεχίζει λέγοντας ότι «με την ευκαιρία αυτή ο υπουργός θα συναντήσει ομοεθνείς και συγγενικούς (δηλαδή ομόθρησκους) λαούς και θα εορτάσει μαζί τους την εορτή του Ραμαζανιού». Εξάλλου, η εν λόγω ανακοίνωση τελειώνει σημειώνοντας ότι η εν λόγω περιοδεία «είναι έμπρακτη απόδειξη της ιδιαίτερης θέσης που κατέχουν τα Βαλκάνια στην τουρκική εξωτερική πολιτική».

Η περιοδεία του Νταβούτογλου σε δύο οντότητες που φέρουν έντονο μουσουλμανικό χαρακτήρα στα Βαλκάνια, σκοπεύει στην ενδυνάμωση των σχέσεων της ισλαμικής κυβέρνησης ΑΚΡ με την περιοχή. Η επιλογή, όμως, της χρονικής στιγμής, στην εορτή του Ραμαζανιού, δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι ο αρχηγός της τουρκικής διπλωματίας επιθυμεί να καλλιεργήσει περαιτέρω τα πρότυπα και τις αξίες του νεοοθωμανικού ιδεώδους στην περιοχή, εγκαταλείποντας οριστικά την κοσμική κοσμοαντίληψη του παρελθόντος, η οποία απ' ό,τι φαίνεται, δεν εξυπηρετεί πια επαρκώς τα τουρκικά εθνικά συμφέροντα.

Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος

Το Παρόν της Κυριακής - 28/8/2011

Για περισσότερα...

Το Κουρδικό και οι επιχειρήσεις της Άγκυρας στο βόρειο Ιράκ

( «Το Κουρδικό πρόβλημα χτυπά την πόρτα του Ρτεζέπ Ταγίπ Έρντογαν» (Χασλέτ Σογιόζ, «Μιλιέτ», 20/8/2011)

Ανησυχία προκάλεσαν οι αιφνίδιες επιχειρήσεις του τουρκικού στρατού κατά των κούρδων αγωνιστών στο Ιράκ. Η απόφαση ανάληψης στρατιωτικής δράσης αποδεικνύει την αδυναμία της ισλαμικής κυβέρνησης ΑΚΡ να αντιμετωπίσει τους Κούρδους σε πολιτικό επίπεδο.

Τα τελευταία εικοσιτετράωρα η τουρκική στρατιωτική μηχανή τέθηκε εκ νέου σε λειτουργία για να φέρει σε πέρας το ισοπεδωτικό της έργο εναντίον των θέσεων κούρδων αγωνιστών στο βόρειο Ιράκ. Η ανάληψη στρατιωτικών επιχειρήσεων κατά των Κούρδων ήρθε σε μια χρονική στιγμή κατά την οποία η ισλαμική κυβέρνηση φαίνεται να ανησυχεί για τις εσωτερικές εξελίξεις, ενώ ευνοείται από τις διεθνείς. Ωστόσο, η προσφυγή σε βίαιες μεθόδους ενισχύει την άποψη ότι η νέα κυβέρνηση ΑΚΡ αδυνατεί να εξεύρει πολιτική λύση.

Η απόφαση της Άγκυρας να αναλάβει εκ νέου στρατιωτική δράση εναντίον των Κούρδων ήταν μάλλον προβλεπόμενη, κυρίως μετά το αδιέξοδο στο οποίο είχε περιέλθει πρόσφατα ο «διάλογος» με την κουρδική πολιτική ηγεσία. Ας υπενθυμίσουμε ότι η ισλαμική κυβέρνηση ΑΚΡ έχει αποτύχει παταγωδώς στην πολιτική του «δημοκρατικού ανοίγματος» προς τους Κούρδους, που είχε επιχειρήσει να θέσει σε εφαρμογή πριν από δύο χρόνια. Οι εξαγγελίες είχαν δημιουργήσει ορισμένες προσδοκίες, οι οποίες όμως αποδείχθηκαν σύντομα φρούδες ελπίδες, εξαιτίας κυρίως της προχειρότητας και του πρόδηλου ηγεμονικού χαρακτήρα της εν λόγω πολιτικής. Η πρόσφατη εκλογική επιτυχία του ΑΚΡ, η τάση του να επιβάλει τους όρους του πολιτικού «διαλόγου» στην κουρδική πολιτική ηγεσία και η επιμονή του να τους χαρακτηρίζει συνεργούς των «τρομοκρατών» οδήγησε τους Κούρδους να στραφούν και πάλι στην ένοπλη δράση. Έτσι τον τελευταίο μήνα η Άγκυρα δέχτηκε σωρεία πληγμάτων που καταρράκωσαν ακόμη περισσότερο το κύρος τόσο της πολιτικής ηγεσίας όσο και των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων. Το τελευταίο επεισόδιο στην κωμόπολη Τσιουκούρτζα με 8 νεκρούς επιτάχυνε τη λήψη απόφασης για τη διεξαγωγή επιχειρήσεων κατά τη διάρκεια του Ραμαζανιού, του ιερού μήνα των μουσουλμάνων, κατά τον οποίο δεν διεξάγονται πόλεμοι εναντίον ομοθρήσκων – εξ ου και η προσπάθεια των αρθρογράφων της ισλαμικής ημερήσιας «Ζαμάν» να νομιμοποιήσουν τις επιχειρήσεις στα μάτια των πιστών μουσουλμάνων, διαδίδοντας ότι οι Κούρδοι είναι οπαδοί του Ζωροαστρισμού και όχι του Ισλάμ!

Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον των κούρδων αγωνιστών στο ιρακινό έδαφος δεν είναι καινούρια υπόθεση. Πολλάκις στο παρελθόν η Άγκυρα εκμεταλλεύτηκε σχετικό πρωτόκολλο που είχε υπογράψει με τη Βαγδάτη τη δεκαετία του '80, για να διεισδύσει και να πλήξει κουρδικούς στόχους στο Ιράκ. Η ιδιαιτερότητα των πρόσφατων επιχειρήσεων έγκειται στο άγχος της ισλαμικής κυβέρνησης ΑΚΡ να διατηρήσει την υποτιθέμενη υπεροχή που εξασφάλισε πρόσφατα επί των στρατηγών και να προλάβει την εκδήλωση δυσαρέσκειας στις τάξεις του τουρκικού λαού εξαιτίας των αυξημένων θυμάτων.

Το Παρόν της Κυριακής - 21/8/2011

Για περισσότερα...

Η επίσκεψη του Νταβούτογλου στη Δαμασκό και το «μέλλον» του καθεστώτος αλ-Άσαντ

Σε απέλπιδες προσπάθειες κατευνασμού των πνευμάτων και ομαλοποίησης της κατάστασης στη Συρία έχει αναλωθεί η ισλαμική κυβέρνηση της Τουρκίας. Η πρόσφατη επίσκεψη Νταβούτογλου στη Δαμασκό σχετίζεται άμεσα με την ηγεμονική πολιτική της Άγκυρας στην περιοχή, η οποία φαίνεται να ευνοείται από τη διεθνή συγκυρία.

Η έξαρση που παρατηρείται στις αιματηρές συγκρούσεις μεταξύ δυνάμεων ασφαλείας και διαδηλωτών στη Συρία, δεν θα μπορούσε να αφήσει αδιάφορη τη γειτονική Τουρκία. Η συνεχιζόμενη ένταση, που έως τώρα έχει κοστίσει τη ζωή σε περίπου 2.000 άτομα, απειλεί να λάβει μεγαλύτερες διαστάσεις σε περίπτωση που η κυβέρνηση αλ-Άσαντ επιμείνει στην ίδια σκληρή γραμμή που ακολουθεί εδώ και πέντε μήνες. Το ενδεχόμενο γενίκευσης της έντασης στη Συρία φαντάζει για την Άγκυρα καταστροφικό, καθώς απειλείται το πλέγμα ηγεμονικών σχέσεων που έχει εξυφάνει συστηματικά και με πολύ κόπο η ισλαμική κυβέρνηση ΑΚΡ στην περιοχή τα τελευταία χρόνια.

Την εβδομάδα που πέρασε ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Αχμέτ Νταβούτογλου, πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη στη Δαμασκό για να μεταφέρει μήνυμα της τουρκικής ηγεσίας στον Πρόεδρο της Συρίας αναφορικά με την κατάσταση που επικρατεί στη Συρία. Κατά τη διάρκεια της πολύωρης συνάντησης ο Νταβούτογλου εξέφρασε τις ανησυχίες της ισλαμικής κυβέρνησης ΑΚΡ για την εξέλιξη της λαϊκής εξέγερσης και την αδυναμία του καθεστώτος να αντιμετωπίσει τους διαδηλωτές με μη βίαιο τρόπο. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο ισλαμιστής πρωθυπουργός της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Έρντογαν, απηύθυνε μια τελευταία έκκληση για συμμόρφωση του καθεστώτος αλ-Άσαντ με τα κελεύσματα της διεθνούς κοινότητας. Συγκεκριμένα ο Νταβούτογλου κάλεσε τον σύριο Πρόεδρο αφενός να απέχει από την αιματηρή καταστολή των διαδηλώσεων και να επιτρέψει στον διεθνή Τύπο την πρόσβαση στη χώρα, και αφετέρου να εφαρμόσει χωρίς άλλη χρονοτριβή ουσιαστικές πολιτικές μεταρρυθμίσεις, οδηγώντας τη Συρία σε ελεύθερες πολυκομματικές εκλογές.

Αν κρίνει κανείς από τα αποτελέσματα, η ανταπόκριση του αλ-Άσαντ στο μήνυμα που κόμισε ο Νταβούτογλου ήταν σαφώς αρνητική. Ο Πρόεδρος της Συρίας τόνισε στο τέλος της συνάντησής τους ότι θα εξακολουθήσει να τηρεί αμείλικτη στάση απέναντι στους «τρομοκράτες», πράγμα που σημαίνει ότι οι συστάσεις του Νταβούτογλου για ευνοϊκότερη αντιμετώπιση των εξεγερμένων δεν έτυχαν της αναμενόμενης αποδοχής.

Το σενάριο της στρατιωτικής επέμβασης στη Συρία, που προωθήθηκε απρόσμενα από τον διεθνή Τύπο, φαίνεται ότι έχει ενοχλήσει την ισλαμική κυβέρνηση ΑΚΡ, η οποία ελπίζει το εν λόγω σχέδιο να αποσυρθεί σύντομα από την επικαιρότητα. Ωστόσο, ο αγγλόφωνος κυρίως Τύπος έχει αλλάξει τη στάση του απέναντι στην Τουρκία, δείχνοντας επίμονα στην τουρκική πρωτεύουσα τον δρόμο της επέμβασης στη Συρία! Η ραγδαία αυτή αλλαγή στάσης του διεθνούς Τύπου δεν πέρασε απαρατήρητη στην Άγκυρα, η οποία όχι μόνο αρνήθηκε να υιοθετήσει οικονομικά αντίμετρα κατά της Συρίας, αλλά κάλεσε και την Ουάσιγκτον να μη βιαστεί να ταχθεί ανοιχτά υπέρ της αποχώρησης του αλ-Άσαντ από την ηγεσία της χώρας. Εντούτοις, θα πρέπει να σημειωθεί ότι την ίδια ώρα που ο Νταβούτογλου αναλάμβανε μεσολαβητικό ρόλο κομίζοντας μηνύματα στον αλ-Άσαντ, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους στην περιοχή, όπως η Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Μπαχρέιν κ.ά. υιοθετούσαν κινήσεις που θέτουν υπό πίεση τη Δαμασκό - και κατ' επέκταση την ωθούν στην αγκαλιά του Ιράν.

Η πληρέστερη αυτή εικόνα της πραγματικότητας μας επιτρέπει να εξάγουμε ένα γενικό συμπέρασμα για τη συμμετοχή της Άγκυρας -έστω και εν αγνοία της- σε ένα προμελετημένο σχέδιο που προωθείται από ισχυρά κέντρα συμφερόντων και δικαιολογούν τις υψηλόβαθμες επισκέψεις που δέχτηκε πρόσφατα η Τουρκία. Το σενάριο αυτό προκαλεί αδυναμία στην τουρκική ηγεσία, καθώς σε περίπτωση επαλήθευσής του θα κληθεί να αντιμετωπίσει τα δεινά της επέμβασης, όπως κύματα προσφύγων, την ενδεχόμενη αναζωπύρωση του κουρδικού αγώνα, την κατακόρυφη πτώση στις διμερείς οικονομικές σχέσεις με τη Δαμασκό και την απώλεια ενός «φίλου» στην περιοχή που είχε σχεδόν απαρνηθεί τα εθνικά συμφέροντά του προς όφελος της Τουρκίας. Στην περίπτωση αυτή, θα ανατραπεί η υλοποίηση των ηγεμονικών σχεδίων της Άγκυρας στη Μέση Ανατολή, καθώς η ίδια θα κληθεί να επιβεβαιώσει την πίστη της σε ισχυρότερα κέντρα αποφάσεων http://www.blogger.com/img/blank.gifσυμμετέχοντας ενεργά στα σχέδιά τους, σενάριο που παραπέμπει σε προηγούμενες δεκαετίες.

Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος

Το Παρόν της Κυριακής - 14/8/2011

Για περισσότερα...

Η μουσουλμανική νεολαία της Ρόδου στο στόχαστρο του τουρκικού εθνικισμού

Έντονο προβληματισμό προκαλεί το αυξανόμενο ενδιαφέρον της Τουρκίας για τους μουσουλμάνους των Δωδεκανήσων. Ο τρόπος με τον οποίο εκφράζεται το εν λόγω ενδιαφέρον δεν αφήνει αμφιβολίες για τις επεκτατικές διαθέσεις της Άγκυρας.

Την εβδομάδα που πέρασε ο τουρκικός Τύπος φιλοξένησε είδηση που αφορούσε τις δραστηριότητες του Πολιτιστικού Συλλόγου «Η Αδελφοσύνη» των μουσουλμάνων της Ρόδου. Οι επίμονες αναφορές στους μουσουλμάνους της Δωδεκανήσου γεννούν βάσιμες υποψίες για οργανωμένο σχέδιο της Άγκυρας που έχει τεθεί σε εφαρμογή εδώ και τουλάχιστον μία δεκαετία.

Σύμφωνα με άρθρο της ημερήσιας «Ζαμάν», η οποία ανήκει στην ισλαμική αδελφότητα του Φετχουλάχ Γκιουλέν, ο Πολιτιστικός Σύλλογος «Η Αδελφοσύνη» της Ρόδου προσφέρει μαθήματα τουρκικής γλώσσας και ισλαμικής κατήχησης στους λιγοστούς μουσουλμάνους νεολαίους του νησιού.

Το κύριο μήνυμα που επιχειρεί να προωθήσει ο συντάκτης του εν λόγω άρθρου είναι η ανάγκη παροχής μαθημάτων τουρκικής γλώσσας στη μουσουλμανική νεολαία της Ρόδου, η οποία ας σημειωθεί ότι στην επικοινωνία της χειρίζεται μόνο την ελληνική. Στην προσπάθειά της να δικαιολογήσει την ανάγκη παροχής τουρκικών μαθημάτων στη μουσουλμανική νεολαία, η «Ζαμάν» προέβαλε ως επιχείρημα την παύση της διδασκαλίας της τουρκικής στους μουσουλμάνους του νησιού τη δεκαετία του ’70, ως αντίποινα για την τουρκική εισβολή στην Κύπρο.

Εκείνο που προκαλεί το ενδιαφέρον στην όλη υπόθεση είναι η άμεση εμπλοκή της Μουφτίας Ξάνθης, η οποία παρέχει τους απαραίτητους ιεροδιδασκάλους στη μουσουλμανική κοινότητα της Ρόδου για την κάλυψη των θρησκευτικών της αναγκών.

Ωστόσο, σύμφωνα με το δημοσίευμα, ο ιεροδιδάσκαλος Ιλτέρ Μέτσο, πέρα από τα θρησκευτικού χαρακτήρα καθήκοντά του, έχει επιδοθεί, με πρωτοβουλία του Συλλόγου «Η Αδελφοσύνη», και σε άλλους τομείς, όπως η ισλαμική κατήχηση, η διδασκαλία της τουρκικής και της οθωμανικής, θέματα ισλαμικής ηθικής κ.λπ., σε σημείο που να φτάνει να ζητάει την κηδεμονία και προστασία τους –προφανώς από την Άγκυρα– και επιπλέον «ανοίγματα» από την Ελλάδα («Ζαμάν», 3/8/2011).

Από τη μεριά του, ο πρόεδρος του Συλλόγου «Η Αδελφοσύνη» Μεμέτ Ζαμαντάκης δηλώνει ότι οι μουσουλμάνοι της Ρόδου δεν κατέχουν επαρκώς την τουρκική, σε βαθμό που να αδυνατούν να κατανοήσουν τα νεοεισαγμένα τουρκικά σίριαλ και είναι υποχρεωμένοι να διαβάζουν τους ελληνικούς υπότιτλους!

Ο σύλλογος των μουσουλμάνων Ρόδου «Η Αδελφοσύνη» είναι άμεσο προϊόν της διπλωματικής προσέγγισης που ακολούθησε τα κτυπήματα του εγκέλαδου το 1999. Ο εν λόγω σύλλογος ιδρύθηκε το 2000 από μια μικρή ομάδα μουσουλμάνων της Ρόδου υπό την ηγεσία του Μουσταφά Σεΐχ. Ο τελευταίος παρέμεινε στην προεδρία του συλλόγου έως το 2007, αποχωρώντας κατόπιν εσωτερικών διαφωνιών.

Το ενδιαφέρον της «Ζαμάν» για τους μουσουλμάνους των Δωδεκανήσων δεν είναι καινούργιο. Επιχείρησε να κινητοποιήσει πολλές φορές την τουρκική κοινή γνώμη στο εν λόγω θέμα. Η στιγμή όμως που ήρθε στη δημοσιότητα το τελευταίο άρθρο, λίγο μετά την ανακοίνωση της Κυπριακής Δημοκρατίας για την έναρξη ερευνών στην ΑΟΖ δυτικά των παραλίων της και ενώ η Αθήνα εξακολουθεί να αντιμετωπίζει σοβαρές οικονομικές δυσχέρειες, προκαλεί ανησυχίες για τα μύχια σχέδια της ευρύτερης ισλαμικής παράταξης της γείτονας χώρας.

Το ενδεχόμενο να περιέλθει στη σφαίρα επιρροής της Άγκυρας η μικρή μουσουλμανική μειονότητα της Δωδεκανήσου είναι εξαιρετικά ανησυχητικό για όσους έχουν συνείδηση του τι συνέβη στη Μεγαλόνησο –ή τι συμβαίνει σήμερα στη Θράκη– και δεν θα ήθελαν να δουν την Ιστορία να επαναλαμβάνεται.

Η μετατροπή της μουσουλμανικής νεολαίας της Ρόδου σε όργανο της Τουρκίας μόνο επιζήμια θα μπορούσε να είναι για τα συμφέροντα της Ελλάδας. Το ελληνικό κράτος οφείλει να δείξει μεγαλύτερη προσοχή σήμερα, που το θέμα δεν έχει πάρει ακόμη διαστάσεις και αντιμετωπίζεται ευκολότερα, για να μη βρεθεί στη δυσάρεστη θέση να αντιμετωπίσει χιονοστιβάδα σε λίγα χρόνια.

Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος

Το Παρόν της Κυριακής - 11/08/2011

Για περισσότερα...

Τι κρύβουν οι αιφνίδιες παραιτήσεις στον τουρκικό Στρατό

«Παραιτήθηκαν ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ και οι αρχηγοί όπλων! Ααααννάπαυση!!! Έτσι είναι πολύ πιο άνετα…» («Γκιργκίρ», 3-10/8/2011)

Αναστάτωση προκάλεσε στην τουρκική πολιτική σκηνή η αιφνίδια παραίτηση της ηγεσίας των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων. Η εν λόγω εξέλιξη έρχεται να επιβεβαιώσει τις εξαιρετικά τεταμένες σχέσεις μεταξύ πολιτικών και στρατιωτικών στη γείτονα χώρα.

Συνταρακτικές εξελίξεις λαμβάνουν χώρα τα τελευταία εικοσιτετράωρα στις τάξεις των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων (ΤΕΔ). Το βαρύ κλίμα μεταξύ πολιτικής ηγεσίας και στρατού, που επιβαρύνθηκε εξαιτίας των πρόσφατων απωλειών των ΤΕΔ στη ΝΑ Μικρά Ασία, επιδεινώθηκε ακόμη περισσότερο μετά τις παραιτήσεις του Αρχηγού του Τουρκικού Γενικού Επιτελείου, Ισίκ Κοσανέρ, και των αρχηγών όπλων.

Ο στρατηγός Ισίκ Κοσανέρ ανακοίνωσε την παραίτησή του από την ηγεσία των ΤΕΔ λίγες ώρες μετά τη συνάντηση κορυφής που είχε το πρωί της Παρασκευής στο Προεδρικό Μέγαρο (Τσάνκαϊα) με τον Πρόεδρο Αμπντουλάχ Γκιουλ και τον πρωθυπουργό Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Στη συνάντηση συζητήθηκαν σημαντικά θέματα ασφάλειας που αντιμετωπίζει η χώρα, όπως οι απώλειες που προξενούν οι κούρδοι αγωνιστές στις ανατολικές επαρχίες, και οι προαγωγές των στρατηγών που αναμένετο να ανακοινωθούν εντός Αυγούστου.

Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, ο στρατηγός Κοσάνερ παραιτήθηκε εξαιτίας της αρνητικής στάσης που τήρησε η πολιτική ηγεσία στο αίτημά του για τη διεξαγωγή των νομικών διώξεων εναντίον των μελών των ενόπλων δυνάμεων στα πλαίσια της νομιμότητας και με αίσθηση ευθύνης και Δικαιοσύνης. Ας σημειωθεί ότι περίπου 250 υψηλόβαθμοι και χαμηλόβαθμοι αξιωματικοί –εκ των οποίων οι 77 συνταξιούχοι– τελούν έως αυτήν τη στιγμή υπό κράτηση στην Τουρκία. Πάνω από 70 υψηλόβαθμοι αξιωματικοί μάλιστα, οι οποίοι εμπλέκονται στις περίφημες υποθέσεις του παρακράτους «Εργκένεκον» και «Βαριά», παραμένουν φυλακισμένοι δίχως να έχει αποφανθεί η Δικαιοσύνη για την περίπτωσή τους. Η κατάσταση αυτή δημιουργεί εκ των πραγμάτων μια ανώμαλη κατάσταση στις τάξεις του στρατεύματος, καθώς δεν μπορούν να προαχθούν σε θέσεις-κλειδί οι αξιωματικοί που έχουν συλληφθεί και εις βάρος των οποίων έχουν απαγγελθεί κατηγορίες.

Η κρίση που έχει ξεσπάσει με την παραίτηση της ηγεσίας των ΤΕΔ θυμίζει εκείνη που είχε αντιμετωπίσει η Τουρκία έναν χρόνο πριν, τέτοια εποχή, όταν ο ισλαμιστής πρωθυπουργός είχε αρνηθεί αρχικά να δεχθεί τις προαγωγές που του είχαν προτείνει οι στρατιωτικοί. Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που ο αρχηγός του Τουρκικού Γενικού Επιτελείου παραιτείται εις ένδειξιν διαμαρτυρίας για τις πολιτικές που ακολουθεί η πολιτική ηγεσία. Υπενθυμίζουμε ότι τέτοια ήταν η περίπτωση του στρατηγού Ν. Τορουμτάι, ο οποίος είχε παραιτηθεί από την ηγεσία των ΤΕΔ κατά τον δεύτερο Πόλεμο του Κόλπου (1991) εις ένδειξιν διαμαρτυρίας για την οπορτουνιστική και επεκτατική πολιτική που ακολουθούσε ο Πρόεδρος Τ. Οζάλ.

Οι ανακατατάξεις που λαμβάνουν χώρα στο τουρκικό πολιτικό σύστημα είναι απόρροια του χάσματος που ολοένα και μεγαλώνει –κυρίως μετά το 50% που απέσπασε το ΑΚΡ στις πρόσφατες εκλογές– μεταξύ των δύο παρατάξεων, των ισλαμιστών και των κεμαλιστών. Άλλωστε, οι διώξεις εναντίον των στρατιωτικών, που διεξάγονται εδώ και λίγα χρόνια, οδηγεί ορισμένους να μιλούν για αντίποινα εκ μέρους των ισλαμιστών για το «κυνήγι μαγισσών» που είχαν εξαπολύσει οι κεμαλιστές εναντίων των ισλαμιστών μετά το 1997. Σε κάθε περίπτωση η ομαδική παραίτηση της ηγεσίας των ΤΕΔ αποσκοπεί να στείλει αφενός ηχηρό μήνυμα στην ισλαμική ηγεσία για τις περαιτέρω κινήσεις της, και, http://www.blogger.com/img/blank.gifαφετέρου, να θέσει σε επιφυλακή το στράτευμα που τελεί υπό ιδιόμορφο «διωγμό» για τη στάση που θα πρέπει να τηρήσει εφεξής.

Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος

Το Παρόν της Κυριακής - 31/7/2011

Για περισσότερα...

Η επίσκεψη του Ερντογάν στο Μπακού και η νέα απαίτηση «συγγνώμης» της Άγκυρας

Ένταση στις σχέσεις με το Ερεβάν προκάλεσαν οι δηλώσεις του ισλαμιστή πρωθυπουργού της Τουρκίας κατά την επίσημη επίσκεψή του στο Αζερμπαϊτζάν. Η προσωπική επίθεση του Ερντογάν εναντίον του Προέδρου της Αρμενίας έρχεται να επιβεβαιώσει την άλλη όψη της πολιτικής που ακολουθεί η Άγκυρα στην περιοχή.

Την εβδομάδα που πέρασε ο ισλαμιστής πρωθυπουργός της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Έρντογαν, πραγματοποίησε μονοήμερη επίσκεψη στο Μπακού, ανταποκρινόμενος στην πρόσκληση που του απηύθυνε ο Αζέρος Πρόεδρος, Ιλχάμ Αλίεβ. Στην εν λόγω επίσημη επίσκεψη συνόδευσαν τον πρόεδρο της κυβέρνησης ΑΚΡ ο υπουργός Εξωτερικών Α. Νταβούτογλου, ο υπουργός Ενέργειας Τ. Γιλντίζ και ο υπουργός Οικονομίας Ζ. Τσαγλαγιάν.

Στις επαφές που είχαν τόσο ο πρωθυπουργός Έρντογαν όσο και οι υπουργοί της κυβέρνησής του, επικράτησαν θέματα συναφή με τη συνεργασία στον τομέα της ενέργειας, των μεταφορών και της ασφάλειας. Στον τομέα της ενέργειας τα δύο μέρη επιβεβαίωσαν ότι το σχέδιο κατασκευής του αγωγού φυσικού αερίου «Nabucco», το οποίο αναμένεται να προμηθεύει την Ευρώπη με περίπου 10 δις. εκατ. κυβικά το χρόνο, κατέχει στρατηγικής σημασίας θέση στις σχέσεις τους. Πρόσθεσαν ακόμη ότι οι ήδη στενές σχέσεις θα ενισχυθούν ακόμη περισσότερο με την κατασκευή ενός επιπλέον αγωγού φυσικού αερίου στον υφιστάμενο Μπακού-Τιφλίδα-Ερζερούμης, ο οποίος σχεδιάζεται να μεταφέρει υδρογονάνθρακες από την Κασπία στην Καθ’ ημάς Ανατολή μετά το 2017. Στον τομέα των μεταφορών τα δύο μέρη επιβεβαίωσαν την αποφασιστικότητα τους να ολοκληρώσουν σε σύντομο χρονικό διάστημα τη σιδηροδρομική γραμμή (Μπακού-Τιφλίδα-Καρς), η οποία θα συνδέει τις δύο χώρες μέσω της Γεωργίας, επιτρέποντας έτσι την αύξηση των εμπορικών συναλλαγών, που ήδη κυμαίνονται γύρω στα 2,5 δις δολάρια. Όσον αφορά τον τομέα της ασφάλειας, τα δύο μέρη συζήτησαν θέματα που αφορούν την περιφερειακή σταθερότητα με την ισλαμική κυβέρνηση να υπερθεματίζει την εδαφική ακεραιότητα του Αζερμπαϊτζάν και τα κυριαρχικά του δικαιώματα στο ορεινό Καραμπάχ. Οι συνομιλίες στον εν λόγω τομέα, ωστόσο, φαίνεται ότι έδωσαν την ευκαιρία στον ισλαμιστή πρωθυπουργό της Τουρκίας να εξαπολύσει κατά μέτωπο επίθεση εναντίον της γειτονικής Αρμενίας με την οποία η Τουρκία είχε επιχειρήσει να ομαλοποιήσει τις σχέσεις της, υπογράφοντας τα γνωστά πρωτόκολλα στην Ελβετία τον Οκτώβριο του 2009.

Στην Αζερική πρωτεύουσα ο ισλαμιστής πρωθυπουργός της Τουρκίας έδωσε νέα δείγματα αλαζονείας έναντι των κρατών της άμεσης περιφέρειας της Άγκυρας. Ο Ερντογάν καταλόγισε πολιτική ανευθυνότητα στον Πρόεδρο της Αρμενίας, Σέρζ Σαρκισιάν, για απάντηση που έδωσε σε μαθητή κατά τη διάρκεια διαγωνισμού Αρμενικής φιλολογίας, όπου φέρεται να είπε τα εξής: «εμείς πήραμε το Καραμπάχ, οι επόμενες γενιές ας φροντίσουν για το Αραράτ». Ο ισλαμιστής πρωθυπουργός της Τουρκίας κατηγόρησε ευθέως τον Αρμένιο Πρόεδρο ότι εξάπτει τα πνεύματα, καλλιεργεί το μίσος μεταξύ των δύο λαών και ωθεί τη νεολαία να τηρεί εχθρική στάση έναντι της Τουρκίας. Τον πρόσταξε δε να ζητήσει συγγνώμη από τον τουρκικό λαό για το «παράπτωμά» του.

Το σουρεαλιστικό αυτό σχήμα με τον θύτη να παριστάνει το θύμα και να διεκδικεί αποκατάσταση της «αδικίας» μας είναι γνωστό. Ο Έρντογαν κατηγορεί το Ερεβάν για παράνομη κατοχή εδάφους, τη στιγμή που η χώρα του συνεχίζει να παραβιάζει παράφορα τους διεθνείς κανόνες, να απειλεί τα ευρωπαϊκά κεκτημένα και να εξακολουθεί να κατέχει παράνομα το 39% του εδάφους της Μεγαλονήσου! Υπενθυμίζουμε ότι οι επιθετικές δηλώσεις του Έρντογαν εναντίον του Προέδρου της Αρμενίας έλαβαν χώρα λίγες μόνο μέρες μετά από τις απειλές που εκστόμισε από τα κατεχόμενα εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά και ολόκληρης της Ευρωπαϊκής οικογένειας! Εξάλλου, η ισλαμική κυβέρνηση ΑΚΡ πιέζει και το Ισραήλ και απαιτεί επίμονα από αυτό να ζητήσει συγγνώμη για τα θύματα της «ανθρωπιστικής αποστολής» στη Γάζα του περασμένου Μαΐου!

Η πολιτική εκφοβισμού που επιχειρεί να εφαρμόσει η κυβέρνηση Έρντογαν απέναντι σε όλες τις πρωτεύουσες της περιοχής, ικανές να θέσουν φραγμό στις ηγεμονικές διαθέσεις της Τουρκίας και να ανατρέψουν τα σχέδιά της για ανέλιξη στο διεθνές σύστημα, κατά πάσα πιθανότητα θα οξύνει περαιτέρω τα πνεύματα. Όλα δείχνουν ότι εξαντλείται η ανεκτικότητα της διεθνούς κοινής γνώμης εναντίον της Άγκυρας. Ακόμη και ισραηλινοί διπλωματικοί κύκλοι φέρονται να έχουν ταχθεί υπέρ του Ερεβάν και της Λευκωσίας, εκφράζοντας την απορία –παρά τις παροτρύνσεις της Χ. Κλίντον για διατήρηση των καλών σχέσεων μεταξύ Τελ-Αβίβ και Άγκυρας– για το ποιός θα καλέσει τον Έρντογαν να ζητήσει επιτέλους συγγνώμη για την παράνομη κατοχή σημαντικού μέρους της Κυπριακής Δημοκρατίας! («Jerusalem Post», 28/7/2011)

Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος


Για περισσότερα...

Αποκαλύψεις Τούρκου Πανεπιστημιακού για παρεμβάσεις της Άγκυρας σε ακαδημαϊκά ζητήματα

Αναστάτωση προκάλεσαν στον ακαδημαϊκό κόσμο οι αποκαλύψεις του Καθηγητή Τανέρ Ακτσάμ για τις προσπάθειες της Τουρκίας να χρηματοδοτήσει έρευνες που διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα αναφορικά με τη γενοκτονία των Αρμενίων. Οι εν λόγω προσπάθειες φέρνουν στο φως το πραγματικό πρόσωπο της Άγκυρας και προκαλούν ανησυχία.

Την εβδομάδα που πέρασε, γνωστός δημοσιογράφος της αρμενικής διασποράς, ο Χαρούτ Σασουνιάν, σε άρθρο του μας πληροφορεί για το περιεχόμενο της ομιλίας του Καθηγητή Τανέρ Ακτσάμ στη Δημοτική Βιβλιοθήκη του Glendale, της πολιτείας της Αριζόνα. Πριν από λίγες εβδομάδες, ο Τανέρ Ακτσάμ, από τους λίγους τούρκους διανοούμενους που έχουν αναγνωρίσει τη γενοκτονία που διαπράχτηκε εις βάρος των Αρμενίων στις αρχές του περασμένου αιώνα από τους Νεότουρκους, επεσήμανε ότι «η Τουρκία ακολουθεί μία συστηματική και άκρως επιθετική πολιτική στις ΗΠΑ, επιχειρώντας να πετύχει την αμφισβήτηση και την υποτίμηση του εύρους της γενοκτονίας που υπέστησαν οι Αρμένιοι». («Ασμπαρέζ», 12/7/2011) Την καταγγελία αυτή ο Ακτσάμ τη στήριξε σε πληροφορίες που συνέλεξε από άτομο με διασυνδέσεις με το τουρκικό κατεστημένο κατά την επίσκεψή του στην Τουρκία τον περασμένο Δεκέμβριο.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες του Ακτσάμ, στα μέσα της δεκαετίας του 2000 σε συνάντηση που είχε πανεπιστημιακός, ο οποίος εργαζόταν σε αμερικανικό ίδρυμα, με τούρκους αξιωματούχους του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών, επεσήμανε ότι «η Άγκυρα δε διέθετε συγκεκριμένο ακαδημαϊκό πρόγραμμα για να αντιμετωπίσει τους ισχυρισμούς των Αρμενίων» και ότι «αυτοί είχαν ήδη επικρατήσει». Ο εν λόγω καθηγητής συνέστησε το τουρκικό κράτος να χρηματοδοτήσει τη διεξαγωγή «έρευνας» και τη συγγραφή βιβλίων τα οποία θα υποστηρίζουν ότι «η γενοκτονία των Αρμενίων στην πραγματικότητα δεν ήταν γενοκτονία, σπέρνοντας έτσι την αμφιβολία και δημιουργώντας σύγχυση στη διεθνή κοινή γνώμη». Οι τουρκικές αρχές, σύμφωνα με τον Ακτσάμ, δέχτηκαν την εισήγηση του Καθηγητή και μετέφεραν σημαντικά χρηματικά ποσά στις ΗΠΑ. Επιπλέον, ο Ακτσάμ αναφέρει ότι σύμφωνα με τις πληροφορίες που απέκτησε, η Άγκυρα διαθέτει έγγραφα και παραστατικά που αποδεικνύουν την χρηματοδότηση καθηγητών, οι οποίοι δέχτηκαν να συγγράψουν βιβλία που διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα.

Ως εδώ οι αποκαλύψεις του Ακτσάμ δεν προκαλούν ιδιαίτερη εντύπωση στους παρατηρητικούς αναγνώστες και ειδικούς. Γνωστές είναι, άλλωστε, οι έρευνες που είχε διεξάγει στο θέμα αυτό διαπρεπής έλληνας πανεπιστημιακός στις ΗΠΑ πριν από δύο περίπου δεκαετίες, ο οποίος αποκάλυπτε τα πάρε δώσε πανεπιστημιακών, όπως ο Justin McCarthy, με το τουρκικό κράτος. Το στοιχείο όμως που ανέβασε τους τόνους ετούτη τη φορά και προκάλεσε τον εκνευρισμό στην Τουρκία και στην ακαδημαϊκή κοινότητα των ΗΠΑ, ήταν η αναφορά σε συγκεκριμένα πρόσωπα. Ο Ακτσάμ τόλμησε να καταγγείλει ορισμένους γνωστούς πανεπιστημιακούς ως συνεργάτες του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών, οι οποίοι συμβάλουν στην προώθηση των τουρκικών θέσεων. Σύμφωνα με τον Ακτσάμ στους εν λόγω πανεπιστημιακούς συγκαταλέγονται ερευνητές όπως ο Hakan Yavuz του Πανεπιστημίου της Utah, ο Guenter Lewy του Πανεπιστημίου της Massachussets, ο Jeremy Salt του Πανεπιστημίου Bilkent της Άγκυρας και ο Edward J. Ericson του Ναυτικού Κολεγίου της Virginia, οι οποίοι έπλασαν το εγκώμιο του πρόσφατου βιβλίου του Michael Gunter με τίτλο ‘Armenian History and the Question of Genocide’ (Η Αρμενική Ιστορία και το Ζήτημα της Γενοκτονίας) που κυκλοφορήθηκε από τις εκδόσεις Palgrave Macmillan. Ο Hakan Yavuz σε συνέντευξη που παραχώρησε στην ημερήσια «Βατάν» απέρριψε την μομφή του Ακτσάμ και δήλωσε ότι «ως γνήσιοι πανεπιστημιακοί τα εισοδήματά τους προέρχονται από τα ακαδημαϊκά ιδρύματα που απασχολούνται» σε αντίθεση με τον Ακτσάμ, ο οποίος, σύμφωνα με τον Yavuz, εργάζεται σε αρμενικών συμφερόντων ίδρυμα. («Βατάν», 14/7/2011) Ο Yavuz συμπλήρωσε ακόμη ότι θα προσφύγουν στη δικαιοσύνη και ότι έχουν έλθει σε συνεννόηση με τους πιο έμπειρους δικηγόρους, οι οποίοι προφανώς θα ισχυριστούν ότι οι εν λόγω καταγγελίες του Ακτσάμ βάλλουν την «ακαδημαϊκή ελευθερία» των καθηγητών κι ας έχουν λειτουργήσει στην προκειμένη περίπτωση αντιδεοντολογικά.

Η γενναία και έντιμη στάση του Ακτσάμ έρχεται να μας επιβεβαιώσει το άμεσο ενδιαφέρον του τουρκικού κατεστημένου για την έρευνα και τις εκδοτικές δραστηριότητες στον τομέα της Ιστορίας, αλλά και των κοινωνικών και πολιτικών επιστημών. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι το εν λόγω ενδιαφέρον του τουρκικού βαθέως κράτους αποσκοπεί στην υπεράσπιση όχι τόσο της επιστημονικής αλήθειας, αλλά μάλλον της διατήρησης της ανυποχώρητης στάσης της Άγκυρας, η οποία είναι απόρροια τόσο των ισχυρών διασυνδέσεών της με τα ισχυρά κέντρα εξουσίας όσο και της προπαγανδιστικής μηχανής που έχει στήσει. Το θέμα μας αφορά άμεσα, καθώς εκκρεμούν πάμπολλες υποθέσεις νομικού και ιστορικού χαρακτήρα που παραμένουν της επίλυσή τους, όπως η εισβολή και παράνομη κατοχή της Κύπρου και τα επακόλουθά της, οι εκβιαστικές και αστήρικτες διεκδικήσεις στο Αιγαίο, οι προκλήσεις στην Ελληνική Θράκη, οι περιουσίες των ελλήνων στην Κωνσταντινούπολη, την Ίμβρο και την Τένεδο και τέλος η αποκατάσταση της αλήθειας για τα εκατομμύρια ξεριζωμένων από την Καθ’ ημάς Ανατολή… Όταν η Άγκυρα έχει προσεταιριστεί με τέτοια άνεση ακαδημαϊκούς της «υπερδύναμης», θα πρέπει κανείς να αναρωτηθεί για τις σχέσεις που ενδέχεται να έχει συνάψει με πολιτικο-ακαδημαϊκούς κύκλους χωρών έναντι των οποίων εγείρει διεκδικήσεις…

Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος


Για περισσότερα...