29/6/09

Αμερικανικοί κολοσσοί οπλικών συστημάτων και ενέργειας παρέχουν στήριξη στην Άγκυρα


Η αρνητική εικόνα της Τουρκίας στο διεθνές στερέωμα έχει ωθήσει την Άγκυρα, εδώ και μερικές δεκαετίες, να εντείνει τις πολιτικές δραστηριότητές της στην πρωτεύουσα της παγκόσμιας υπερδύναμης, με απώτερο στόχο την απόκτηση σημαντικών ερεισμάτων. Οι τουρκικές προσπάθειες φαίνεται να αποδίδουν καρπούς, εάν κρίνει κανείς από το γεγονός ότι η Τουρκία χαίρει της υποστήριξης ισχυρών αμερικανικών εταιρειών σε ολοένα και πιο σημαντικά ζητήματα.

Πρόσφατα δημοσιεύματα διεθνών ειδησεογραφικών πρακτορείων αποκάλυψαν ότι αμερικανικοί κολοσσοί ανέπτυξαν δραστηριότητες λόμπι υπέρ των τουρκικών θέσεων. Η είδηση, που κατά πάσα πιθανότητα δεν προκαλεί καμία εντύπωση στον αναγνώστη που είναι εξοικειωμένος με τα θέματα άμυνας και διπλωματίας, αξίζει να καταγραφεί και να μη διαφύγει της προσοχής του ευρέος αναγνωστικού κοινού, καθώς η ταυτότητα των εταιρειών και η βαρύτητα των θεμάτων με τα οποία σχετίζεται η δραστηριότητά τους είναι εξαιρετικά σοβαρές.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας, έξι αμερικανικές εταιρείες κολοσσοί παρείχαν σημαντική πολιτική στήριξη στην Άγκυρα το πρώτο τρίμηνο του τρέχοντος έτους. Το ποσό που ξόδεψαν οι εταιρείες αυτές για την άσκηση πίεσης στα αμερικανικά κέντρα εξουσίας για την προώθηση των θέσεών τους συνολικά ανέρχεται, βάσει των δημοσιευμάτων, στα 14 εκατ. δολάρια (Associated Press, 13/6/2009). Ωστόσο, το ακριβές ποσό που δαπανήθηκε ειδικά για την υποστήριξη του τουρκικού λόμπι δεν έγινε γνωστό.

Η ιδιαιτερότητα των εταιρειών αυτών είναι ότι δραστηριοποιούνται στους τομείς των οπλικών συστημάτων και της ενέργειας διεθνώς. Το γεγονός αυτό και μόνο ίσως είναι αρκετό για να κινήσει τις υποψίες του αναγνώστη για τη σοβαρότητα του ζητήματος. Η αποκάλυψη των επωνυμιών των βιομηχανικών κολοσσών, όμως, δίνει μια πιο ξεκάθαρη εικόνα του πράγματος. Οι έξι εταιρείες, λοιπόν, είναι οι εξής: α) BAE Systems Inc., β) Goodrich Corp., γ) Northrop Grumman Corp., δ) Raytheon Corp., ε) United Technologies Corp. και στ) Chevron.

Στα θέματα όπου εξασκήθηκε πίεση εκ μέρους των εταιρειών συγκαταλέγονται γενικότερα τα ζητήματα που άπτονται των δαπανών του Πενταγώνου, της κλιματικής αλλαγής, της φορολογίας κ.λπ. Στο θέμα, όμως, της υποστήριξης του τουρκικού λόμπι το σκηνικό είναι διαφορετικό. Οι εταιρείες περιέπεσαν, όπως προκύπτει από τα δημοσιεύματα, στο σοβαρό ολίσθημα της φανερής άσκησης πίεσης υπέρ της προώθησης των τουρκικών εθνικών ζητημάτων και ειδικότερα της τουρκικής ιστορικής θεώρησης, όπως φερ' ειπείν, στο ζήτημα της Αρμενικής Γενοκτονίας!

Οι σχέσεις της Τουρκίας με την αμερικανική οπλική βιομηχανία, βέβαια, δεν είναι καινούργιες. Η Άγκυρα επιδίωξε να αποκτήσει στενές επαφές με τον συγκεκριμένο κλάδο της αμερικανικής οικονομίας από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Τότε ο στόχος ήταν να δημιουργηθεί ένα λόμπι ικανό να εξουδετερώσει τα υπόλοιπα εθνικά λόμπι (το ελληνικό, το αρμενικό και το εβραϊκό), ούτως ώστε η χώρα να εξέλθει από τη δεινή διεθνή θέση που της είχε επιβληθεί μετά την εισβολή στην Κύπρο το 1974. Απ' ό,τι φαίνεται όμως και από το 28ο ετήσιο Συνέδριο Αμερικανοτουρκικών Σχέσεων, που διοργάνωσαν τα τουρκικά σωματεία και κέντρα μελετών στην Ουάσινγκτον στις αρχές του μήνα, η Άγκυρα τελικά έχει αναπτύξει υπέρ το δέον τις σχέσεις της αυτές. Εξάλλου, αρκεί κανείς να ενδιαφερθεί να μάθει την ταυτότητα των χορηγών του συνεδρίου, αν όχι και των μελών του Αμερικανοτουρκικού Συμβουλίου, υπεύθυνου για τη διοργάνωση του συνεδρίου. Θα διαπιστώσει, λοιπόν, ότι τα ονόματα της πλειοψηφίας των εν λόγω έξι εταιρειών -αλλά και άλλων σημαντικότερων- φαντάζουν σε περίοπτη θέση. Ας σημειωθεί ακόμη ότι όλες αυτές οι εταιρείες οπλικών συστημάτων που έτειναν «χείρα βοηθείας» στην Άγκυρα είτε προσδοκούν μερίδιο από το εξοπλιστικό πρόγραμμα δισεκατομμυρίων δολαρίων των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων είτε τους έχει ήδη ανατεθεί πρόσφατα η υλοποίηση ενός απ' αυτά…

Το γεγονός ότι αμερικανικές εταιρείες όπλων και ενέργειας έχουν ταχθεί φανερά υπέρ των τουρκικών θέσεων και έχουν αναλωθεί σε δραστηριότητες λόμπι δίχως να τηρούν τα προσχήματα, είναι εξαιρετικά ανησυχητικό. Δίνει, όμως, το στίγμα της κατάστασης που επικρατεί στα κέντρα αποφάσεων στις υπερατλαντικές συμπολιτείες εν όψει των επερχόμενων κρίσιμων αναμετρήσεων στα εθνικά μας θέματα, όπως το Κυπριακό, το Αιγαίο και η Θράκη.

Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος

Το Παρόν της Κυριακής - 28/6/2009

Για περισσότερα...

23/6/09

Ένταση στις σχέσεις ισλαμικής κυβέρνησης ΑΚΡ και Στρατού


«Το σχέδιο εξόντωσης του ΑΚΡ… Ερντογάν: Ζήτω, σώθηκα!» (Σκίτσο του Σεφέρ Σελβί – «Εβρενσέλ» 18/6/2009)

Οι σχέσεις Ισλαμιστών και Κεμαλιστών έχουν μπει και πάλι σε τροχιά έντονης αντιπαράθεσης στη γείτονα χώρα. Οι νέες αποκαλύψεις στον Τύπο περί της πρόθεσης των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων να περιορίσουν την επιρροή των Ισλαμιστών επανέφεραν στο προσκήνιο το ζήτημα των σχέσεων του στρατεύματος με τον πολιτικό κόσμο στην Τουρκία.

Αφορμή της νέας έντασης υπήρξε το δημοσίευμα της φιλελεύθερης ημερήσιας «Ταράφ», που έφερε στο φως της ημέρας έγγραφο βάσει του οποίου ο στρατός φέρεται να είχε καταστρώσει σχέδιο δράσης κατά του κυβερνώντος ισλαμικού κόμματος ΑΚΡ και του πανίσχυρου ισλαμικού κινήματος του Φετχουλάχ Γκιουλέν, με τη δράση και τους ιδεολογικούς προσανατολισμούς του οποίου ασχοληθήκαμε πρόσφατα. Τι περιείχε, όμως, το εν λόγω έγγραφο; Και ποια είναι η ιδιαιτερότητα που το χαρακτηρίζει;

Σύμφωνα με το έγγραφο αυτό, το στράτευμα σχεδίαζε καίρια πλήγματα στην αξιοπιστία και τη δημοτικότητα των Ισλαμιστών στην ευρύτερη λαϊκή βάση, με σκοπό να περιοριστεί η ολοένα αυξανόμενη επιρροή τους στην πολιτική, οικονομική και πολιτισμική ζωή του τόπου. Καθώς, όμως, αμφισβητείται η αυθεντικότητα του εγγράφου από τους άμεσα ενδιαφερόμενους θεσμούς, τις τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις, και μέρος του Κεμαλικού Τύπου, η Δικαιοσύνη ανέλαβε τη διαλεύκανση της υπόθεσης διενεργώντας τις απαραίτητες έρευνες.

Δεν είναι η πρώτη φορά που τέτοιου είδους σχέδια έρχονται στο φως της δημοσιότητας. Το ζήτημα που ανακύπτει, όμως, από τη δημοσίευση αυτού του συγκεκριμένου εγγράφου, πέρα από το αν είναι ή δεν είναι αυθεντικό, είναι άλλο. Είναι προφανές ότι η κρίση μεταξύ Ισλαμιστών και Κεμαλιστών βαθαίνει και ότι υπάρχουν κέντρα εξουσίας που, απ' ό,τι φαίνεται, καλλιεργούν κλίμα αντιπαράθεσης με έντονη διάθεση παραπλάνησης της κοινής γνώμης. Εξάλλου, ας μη λησμονούμε ότι η αποκάλυψη της «Ταράφ» ήρθε μόλις λίγες ημέρες μετά τις έντονες πιέσεις που ασκήθηκαν από πλευράς του τουρκικού Τύπου για να αποκαλυφθούν όσα είχαν ειπωθεί μεταξύ του πρωθυπουργού Ερντογάν και του στρατηγού Μπουγιουκανίτ, πριν από δύο περίπου χρόνια, στην πολύωρη συνάντηση που έλαβε χώρα στο παλάτι του Ντολμάμπαχτσε. Σε αυτήν τη συμφωνία-ορόσημο φημολογείται ότι τα δύο μέρη είχαν έλθει σε συμφωνία για ένα modus vivendi.

Η δημοσίευση του εν λόγω εγγράφου, όμως, παραπέμπει εκ των πραγμάτων και στο πανίσχυρο παρακράτος, που φαίνεται ότι καλά κρατεί. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα του τουρκικού Τύπου, το συγκεκριμένο έγγραφο, αντίγραφο του οποίου προμηθεύτηκε και δημοσίευσε ο Μεχμέτ Μπαράνσου της «Ταράφ», είχε βρεθεί μαζί με άλλα στο γραφείο ενός κατηγορουμένου της Εργκένεκον. Το γεγονός αυτό δίνει σαφώς διαφορετικές διαστάσεις στην υπόθεση, καθώς ανατροφοδοτεί τη συζήτηση περί παρακρατικών ομάδων που δρουν στις τάξεις του στρατεύματος. Από την οπτική αυτή των πραγμάτων, υποστηρίζεται, και πιθανότατα έχει κάποια βάση αλήθειας, ότι υπάρχουν ομάδες συνωμοτών στο στράτευμα που σχεδιάζουν να καταστρατηγήσουν το σύνταγμα και τους νόμους και να παρέμβουν στο πολιτικό σύστημα με προφανή στόχο τον εξοβελισμό των Ισλαμιστών από την εξουσία.

Η δημοσιοποίηση του εγγράφου πάντως φέρνει στη θύμησή μας σχετικά πρόσφατες αποκαλύψεις περί επίδοξων πραξικοπηματιών που μηχανεύονταν παρόμοιες παρεμβάσεις, όπως εκείνη της περίπτωσης των ημερολογίων του ναυάρχου Οζντέν Ορνέκ που είχαν δημοσιευτεί στο περιοδικό «Νοκτά» κ.ά. Κοινό σημείο όλων αυτών των αποκαλύψεων, βέβαια, είναι ότι η υπόθεση προβλέπει μονίμως μια ομάδα είτε αξιωματικών είτε παρακρατικών που συνιστούν απειλή για τη Δημοκρατία. Στην ουσία, όμως, πέραν οποιασδήποτε αδιάσειστης αλήθειας που μπορεί να κρύβεται πίσω από τις αποκαλύψεις αυτές, η κοινή γνώμη γίνεται δέκτης αντιφατικών μηνυμάτων. Από τη μια το «βαθύ κράτος» εμφανίζεται να επιδιώκει να καταλύσει τους «δημοκρατικούς θεσμούς» και από την άλλη το ισλαμικό κυβερνών κόμμα ΑΚΡ υποδύεται τον ρόλο του «υπερασπιστή» της Δημοκρατίας. Όσο αληθής κι αν είναι η εικόνα που περιγράφεται για τους στρατιωτικούς, τόσο παραπλανητική είναι εκείνη των Ισλαμιστών. Και τούτο γιατί, ως γνωστόν, οι Ισλαμιστές προωθούν τους δημοκρατικούς θεσμούς με στόχο, πρωτίστως, να υπερασπιστούν τα δικά τους συμφέροντα! Και κατά δεύτερο λόγο, για να περιορίσουν την επιρροή των Κεμαλιστών.

Όπως και να έχει το πράγμα, η αποκάλυψη «συνέπεσε» με τις συζητήσεις περί σύνταξης ενός νέου δημοκρατικού Συντάγματος, κίνηση την οποία υποστηρίζουν και κοινωνικοί φορείς και σημαντικό μέρος της διανόησης, περί επαναπροσδιορισμού της έννοιας του πολίτη και επανεξέταση της θέσης των μειονοτήτων στην τουρκική Πολιτεία. Θα χρειαστεί κάποιο διάστημα έως ότου επανέλθει η συζήτηση αυτή στο προσκήνιο. Το πιθανότερο είναι ότι ως τότε η επικαιρότητα θα μονοπωληθεί από τη φιλολογία περί των πραξικοπημάτων και της δράσης του παρακράτους, ενώ δεν θα πρέπει να αποκλειστεί το ενδεχόμενο και μιας πιθανής αποφόρτισης της έντασης διά της προώθησης εθνικών πολιτικών, είτε στο εσωτερικό είτε στο εξωτερικό.

K. Βοσπορίτης, ο νεώτερος

Το Παρόν της Κυριακής - 21/06/2009

Για περισσότερα...

15/6/09

Τα νέα ανατολίτικα παζάρια της Άγκυρας


(Σκίτσο του Τουρχάν Σελτσούκ, "Τζουμχουριέτ" 10/11/2008)

Προτείνει την επαναλειτουργία της Χάλκης με αντάλλαγμα την Κύπρο

Η Άγκυρα φαίνεται να έχει συνειδητοποιήσει ότι τα χρονικά περιθώρια για την εκπλήρωση των υποχρεώσεών της που απορρέουν από το Πρωτόκολλο της Άγκυρας (2005) έχουν αρχίσει και στενεύουν. Για αυτόν το λόγο, η τουρκική κυβέρνηση έχει εντείνει τις προσπάθειές της να δημιουργήσει θετικό κλίμα στις Βρυξέλλες, που θα της εξασφάλιζε, ενδεχομένως, νέα παράταση στο θέμα της αναγνώρισης της Κύπρου.

Η πολιτική πραγματικότητα στην Ευρώπη, με τα σημερινά δεδομένα και παρά τη δηλωμένη αμερικανική στήριξη, μάλλον δεν ευνοεί την Τουρκία. Αυτό φάνηκε και από την άνετη επικράτηση στις ευρωεκλογές του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, που τηρεί μια ως επί το πλείστον αρνητική στάση έναντι της Τουρκίας. Η κατάσταση αυτή, που διαμορφώθηκε μετά την πρόταση του γαλλογερμανικού άξονα για σχέση «ειδικής σύνδεσης» με την Άγκυρα, έχει φέρει σε αμηχανία την τουρκική ηγεσία. Σε αυτά πρέπει να υπολογίσει κανείς και το ενδεχόμενο έκδοσης αρνητικής έκθεσης προόδου από την Επιτροπή το προσεχές φθινόπωρο, η οποία θα αποτρέψει το άνοιγμα νέων σημαντικών κεφαλαίων στις διαπραγματεύσεις. Η πλήρης ανατροπή των συσχετισμών, λοιπόν, που ευνοούσαν την Τουρκία στις ενταξιακές συζητήσεις, αναγκάζει την Άγκυρα αφενός να βρει ερείσματα στην ευρωπαϊκή πρωτεύουσα και αφετέρου να εξετάσει το ενδεχόμενο των «υποχωρήσεων».

Τον προσεχή Δεκέμβριο, λοιπόν, λήγει η προθεσμία που έχει ορίσει η Ε.Ε. στην Τουρκία για να αναγνωρίσει επισήμως την Κυπριακή Δημοκρατία και να ανοίξει τα λιμάνια και τα αεροδρόμιά της στα κυπριακά πλοία και αεροσκάφη. Καθώς, όμως, κάτι τέτοιο δεν είναι, απ' ό,τι φαίνεται, στις προθέσεις της Άγκυρας, παρά τις διαβεβαιώσεις που παρείχε η ισλαμική ηγεσία την ώρα της υπογραφής, το κυβερνών ΑΚΡ έχει αρχίσει ήδη να μελετά τρόπους διαφυγής από το διαφαινόμενο αδιέξοδο.

Σε άρθρο του Ερντάλ Σαφάκ, που δημοσιεύθηκε στην ημερήσια «Σαμπάχ» στις 10/06/2009, ήρθαν στο φως της δημοσιότητας πρωτάκουστες ζυμώσεις. Ο Σαφάκ αναφέρει ότι η Άγκυρα και οι Βρυξέλλες εξετάζουν το ενδεχόμενο κάποιων περιορισμένων παραχωρήσεων που θα αποτρέψουν το ενδεχόμενο κυρώσεων έναντι της Άγκυρας. Ο αρθρογράφος συγκεκριμένα μεταφέρει τις εντυπώσεις που αποκόμισε από τη συνάντηση μιας ομάδας τούρκων δημοσιογράφων με τον ευρωπαίο επίτροπο Όλι Ρεν την επομένη των ευρωπαϊκών εκλογών. Σημειώνει την καθησυχαστική στάση του επιτρόπου, ο οποίος προτρέπει μάλιστα την τουρκική ηγεσία σε νέες μεταρρυθμίσεις στους τομείς της θρησκευτικής ελευθερίας, της ελευθερίας της έκφρασης, της ελευθεροτυπίας κ.λπ., καθώς και στη δρομολόγηση ενός δημοκρατικότερου συντάγματος, ενός νέου νόμου περί λειτουργίας των πολιτικών κομμάτων κ.ο.κ. Καθώς η συζήτηση προχωρεί, νεώτερος συνεργάτης του επιτρόπου φέρεται να δίνει διευκρινήσεις και απαντήσεις στις ερωτήσεις περί του Κυπριακού. Υπό τον όρο της ανωνυμίας, ο ευρωπαίος αξιωματούχος αποκάλυψε στους συνομιλητές του ότι ως προώθηση των θρησκευτικών ελευθεριών οι Ευρωπαίοι αντιλαμβάνονται, φερ' ειπείν, την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης και την αναγνώριση της Οικουμενικότητας του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Για δε το Κυπριακό ο αξιωματούχος φέρεται να έχει δηλώσει ότι τα όποια προβλήματα που μπορούν να δημιουργηθούν από την άρνηση της Άγκυρας να συμμορφωθεί στο Πρωτόκολλο -βάσει του οποίου έχουν μπλοκαριστεί οκτώ κεφάλαια- θα μπορούσαν να ξεπεραστούν αποτελεσματικά με κάποια σημαντική «πρόοδο-παραχώρηση» της κυβέρνησης σε ορισμένους τομείς.

Ο αρθρογράφος σημειώνει ότι οι παραπάνω θέσεις τού ήταν γνωστές και ότι τα ίδια ακριβώς τους είχε αναφέρει ο μόνιμος αντιπρόσωπος της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, πρέσβης Βολκάν Μπόζκιρ, σε γεύμα που τους είχε παραθέσει πριν από τη συνάντησή τους με τον επίτροπο! Πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα, ο πρέσβης τους είχε εκμυστηρευτεί μάλιστα, ισχυρίζεται ο αρθρογράφος, ότι μια ενδεχόμενη ανακοίνωση περί της πρόθεσης επαναλειτουργίας της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, την κατάλληλη χρονική στιγμή και με την απαραίτητη δραστηριότητα του τουρκικού λόμπι, θα μπορούσε να αποτρέψει τις αρνητικές συνέπειες της μη συμμόρφωσης της Άγκυρας με το Πρωτόκολλο. Με αυτόν τον τρόπο, η τουρκική ηγεσία πιστεύει ότι θα μπορούσαν να καμφθούν οι ευρωπαϊκές αντιστάσεις και να εγκαινιασθούν οι διαπραγματεύσεις ορισμένων τουλάχιστον από τα 8 επίμαχα κεφάλαια.

Οι συνάδελφοι του Σαφάκ, όπως οι Μ.Α. Μπιράντ, Χ. Τζεμάλ, Α. Μπαρντάκογλου κ.ά., που συμμετείχαν μαζί του στην ίδια αποστολή, διέψευσαν με ανακοίνωσή τους τα όσα αυτός ισχυρίζεται ότι τους εκμυστηρεύτηκε ο τούρκος πρέσβης. Ωστόσο, το άρθρο έγινε αφορμή για να κάνει ευγενικές και «γενναιόδωρες» δηλώσεις ο υπουργός Επικρατείας υπεύθυνος για τις διαπραγματεύσεις με την Ε.Ε., Εγκεμέν Μπαγίς, υπέρ της επαναλειτουργίας της Θεολογικής Σχολής, ανεξάρτητα μάλιστα από την έκβαση του Κυπριακού!

Η υποψία και μόνο, όμως, ότι μπορεί να έχουν ειπωθεί τέτοιες κουβέντες στις Βρυξέλλες είναι ένα εξαιρετικά ανησυχητικό γεγονός, καθώς αποδεικνύει ακριβώς το πόσο ευάλωτα μπορεί να είναι τα ευρωπαϊκά κέντρα στις τουρκικές πιέσεις. Το τουρκικό σχέδιο, που εποφθαλμιά την κυριαρχία μιας χώρας μέλους της Ε.Ε., ουσιαστικά προτείνει παραπλανητικές «παραχωρήσεις» σε ζητήματα που η Άγκυρα έχει διαπράξει αδικήματα, παραβιάζοντας τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις διεθνείς συνθήκες, και που έπρεπε να είχε ήδη επανορθώσει προ πολλού με δική της πρωτοβουλία, με αντάλλαγμα τη μη αναγνώριση του επίσημου καθεστώτος της Κύπρου.

Δεν υπάρχει αμφιβολία, συνεπώς, ότι πλησιάζει η ώρα που η Άγκυρα θα ρίξει όλο της το βάρος στο Κυπριακό και θα επιχειρήσει, πιθανότατα με τη συνδρομή των αγγλοσαξόνων, που ήδη προωθούν ένα Σχέδιο Ανάν Β΄, να αναιρέσει τις δεσμεύσεις της ενώπιων των Βρυξελλών, αλλά και της διεθνούς κοινότητας. Ας ευχηθούμε η Αθήνα και η Λευκωσία να είναι έτοιμες να πράξουν τα αυτονόητα.

Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος

Το Παρόν της Κυριακής - 14/6/2009

Για περισσότερα...

9/6/09

Ευρωεκλογές και Τουρκία


"Τουρκική Δημοκρατία - Ευρωπαϊκή Ένωση" (Σκίτσο του Τουρχάν Σελτσούκ - "Τζουμχουριέτ" 15 Δεκεμβρίου 2009)

Σε 30 ανέρχονται οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές τουρκικής καταγωγής

Η προοπτική της ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως ισότιμου μέλους συνάντησε ζωηρές αντιδράσεις κατά την προεκλογική περίοδο των ευρωεκλογών. Το αρνητικό αυτό κλίμα αντικατοπτρίστηκε στα ψηφοδέλτια των κομμάτων της Δυτικής Ευρώπης, όπου λιγοστοί είναι οι υποψήφιοι, τουρκικής καταγωγής, που κατέχουν εκλόγιμη θέση.

Το ζήτημα της ένταξης της Τουρκίας ως ισότιμου μέλους στην Ευρωπαϊκή Ένωση υπήρξε ένα από τα θέματα που απασχόλησαν τους ευρωπαίους ηγέτες κατά την προεκλογική συζήτηση. Ο γάλλος Πρόεδρος, Νικολά Σαρκοζί, και η γερμανίδα πρωθυπουργός, Άνγκελα Μέρκελ, υπήρξαν από τους πρώτους ηγέτες που πήραν αποστάσεις από την Άγκυρα. Σε κείμενο, που συνυπέγραψαν στα τέλη Μαΐου, εξέφρασαν τις ήδη γνωστές επιφυλάξεις τους για την περαιτέρω επέκταση της Ευρώπης προς «Ανατολάς». Για να μπορέσει να αντιμετωπίσει ικανοποιητικά τις προκλήσεις, η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει να αποκτήσει ισχυρούς και ικανούς θεσμούς, δήλωναν οι δύο ηγέτες. Με αυτόν τον τρόπο εξέφρασαν την αντίθεσή τους στην ένταξη της Τουρκίας και υπέδειξαν έμμεσα μια ενδιάμεση λύση για την Άγκυρα, που δεν είναι άλλη από εκείνη του καθεστώτος ειδικής σύνδεσης.

Η αρνητική στάση των ευρωπαίων ηγετών έναντι της Τουρκίας έγινε εξίσου ορατή στην επιλογή υποψηφίων από τα πολιτικά κόμματα. Μολονότι οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές, τουρκικής καταγωγής, φτάνουν τους τριάντα στις 27 χώρες μέλη της Ένωσης, ο αριθμός εκείνων, που έχουν σοβαρές πιθανότητες να εκλεγούν, είναι ελάχιστος.

Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι περισσότεροι, τουρκικής καταγωγής, υποψήφιοι κατέχουν χαμηλή θέση στα ψηφοδέλτια, που όρισαν οι μηχανισμοί των κομμάτων και με τα οποία συμμετέχουν στις εκλογές.

Οι, τουρκικής καταγωγής, υποψήφιοι συγκεκριμένα συμμετέχουν στη διαδικασία από τους συνδυασμούς των εξής χωρών: Αγγλία (ένας υποψήφιος), Αυστρία (δύο), Βέλγιο (επτά), Βουλγαρία (τρεις), Γαλλία (ένας), Γερμανία (επτά), Δανία (ένας), Ελλάδα (τρεις), Ολλανδία (τρεις) και Φινλανδία (δύο). Η εκλογή εκείνων των υποψηφίων που φαίνεται να είναι σίγουρη είναι της Εμινέ Μποσκούρτ, υποψήφιας με το Εργατικό Κόμμα της Ολλανδίας (2η θέση στο ψηφοδέλτιο), της Φιλίζ Χουσμένοβα (1η θέση) και του Μετίν Καζάκ (3η θέση), που είναι υποψήφιοι του Κινήματος Δικαιωμάτων και Ελευθεριών - το τουρκικό κόμμα της Βουλγαρίας που συμμετέχει στον κυβερνητικό συνασπισμό- και του Ισμαήλ Ερτούγ (20ή θέση), υποψήφιου με το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας.

Η εκλογή των, τουρκικής καταγωγής, υποψηφίων στην Ευρωβουλή θεωρείται ζήτημα εξαιρετικά κρίσιμης σημασίας από τους καθεστωτικούς κύκλους της Τουρκίας. Η Άγκυρα, το τελευταίο διάστημα, ενθαρρύνει τους πολίτες της, που διαβιούν στις ευρωπαϊκές χώρες, να αποκτήσουν την υπηκοότητα της χώρας διαμονής τους, απορρίπτοντας την παρωχημένη νοοτροπία των πραξικοπηματιών του 1980, που απαγόρευε ρητά κάτι τέτοιο.

Με τον τρόπο αυτόν, η Άγκυρα αποκτά -πραγματικά από το πουθενά- έναν σημαντικό μοχλό πίεσης έναντι των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, ανδρώνοντας, κατά περίπτωση, με έμψυχο δυναμικό το αδύναμο λόμπι της στην Ευρώπη. Ας σημειωθεί, βέβαια, ότι το ζήτημα της εκλογής των υποψηφίων, τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, αποκτά μεγάλο ενδιαφέρον και σημασία, καθώς αποχωρούν από την Ευρωβουλή είτε οριστικά είτε πρόσκαιρα, αρκετές προσωπικότητες γνωστές για τις φιλοτουρκικές τους θέσεις, όπως οι Τζεμ Οζντεμίρ, Ζοστ Λαχέντϊκ, Μισέλ Ροκάρ κ.ά.

Η υποβάθμιση των υποψηφίων, τουρκικής καταγωγής, στα ψηφοδέλτια των τριών ελληνικών κομμάτων (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ) προκάλεσε τις αντιδράσεις των φερέφωνων της Άγκυρας στη χώρα μας. Η «Συμβουλευτική Επιτροπή Τουρκικής Μειονότητας Δυτικής Θράκης» με ανακοίνωσή της κάλεσε τη μουσουλμανική μειονότητα να ψηφίσει «λευκό» με το αιτιολογικό ότι τα ελληνικά κόμματα δεν έδειξαν τον «απαραίτητο σεβασμό» (sic) στους μουσουλμάνους υποψηφίους και υποτιμώντας την αξία της μειονότητας τούς περιέλαβαν στα ψηφοδέλτιά τους σε μη εκλόγιμες θέσεις. Η εκβιαστική αυτή κίνηση της Επιτροπής έρχεται να κρούσει και πάλι το καμπανάκι για τη δραστηριότητα των μελών της, τα πιστεύω τους, τα συμφέροντα που προασπίζονται κ.ο.κ. Υπενθυμίζουμε ότι το πρόσωπο που εκτελεί χρέη προέδρου στην Επιτροπή είναι ο ψευδομουφτής Ξάνθης, Αχμέτ Μετέ, στα κατορθώματα του οποίου είχαμε αναφερθεί εκτενώς πρόσφατα από αυτήν τη στήλη, ενώ στα μέλη του συγκαταλέγονται «εκλεκτές» μορφές, όπως οι Τσετίν Μαντατζή, Σερίφ Ιμπραήμ κ.ά.

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι η Τουρκία προσβλέπει στην εκλογή των, τουρκικής καταγωγής, υποψηφίων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, για να προωθήσει τα συμφέροντά της στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών θεσμών και μόνον. Άλλωστε, αυτό φάνηκε και από την προπέτεια, με την οποία κινήθηκαν τα όργανά της στη Θράκη, για να πλήξουν το κύρος των εκλογών. Το γεγονός αυτό δημιουργεί ερωτήματα και αμφιβολίες περί τις πραγματικές προθέσεις αυτών των υποψηφίων, καθώς και για τη συμβολή τους στην πολυσήμαντη και κοπιαστική αυτή υπόθεση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Συνεπώς, οι ευρωεκλογές αποκτούν και χαρακτήρα, σχεδόν, δημοψηφίσματος, για την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρώπη. Μέλλει να δούμε τα αποτελέσματα της ευρωπαϊκής λαϊκής ετυμηγορίας που θα ανακοινωθούν το βράδυ της 7ης Ιουνίου.

Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος

Το Παρόν της Κυριακής - 07/06/2009

Για περισσότερα...

1/6/09

Το παραπλανητικό «συγγνώμη» του Tαγίπ Ερντογάν


«Πρέπει να κοιτάξουμε το παρελθόν μας κατάματα!» (Σκίτσο του Ζαφέρ Τεμοτσίν στην «Τζουμχουριέτ» της 27ης Μαΐου 2009)

Η «φασίζουσα» συμπεριφορά και τα οικονομικά συμφέροντα

Την εβδομάδα που μας πέρασε, ο ισλαμιστής πρωθυπουργός της Τουρκίας προέβη σε βαρυσήμαντες δηλώσεις αναφορικά με τη συμπεριφορά των ομοεθνών του έναντι των μη τουρκικών πληθυσμών της Ανατολίας κατά το παρελθόν. Η τοποθέτηση αυτή του ισλαμιστή πολιτικού ηγέτη, όμως, εξυπηρετεί, όπως όλα δείχνουν, συγκεκριμένες μικροπολιτικές, αλλά κυρίως οικονομικές σκοπιμότητες.

Με ομιλία που εκφώνησε ο πρωθυπουργός της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, τις προάλλες, στο Συμβούλιο της Τοπικής Οργάνωσης του κόμματός του στην Ντούζτζε -σύγχρονη πόλη στα ανατολικά της αρχαίας Βιθυνίας- αναφέρθηκε στη διαμάχη που έχει ξεσπάσει στην τουρκική Βουλή για το νομοσχέδιο που πρότεινε η κυβέρνησή του σχετικά με την εκμετάλλευση της περιοχής κατά μήκος των τουρκοσυριακών συνόρων. Ο ισλαμιστής πρωθυπουργός θεώρησε «φασίζουσα» μια τέτοια προσέγγιση και συμπλήρωσε: «Η νοοτροπία που υπήρχε πριν από δεκαετίες δεν έχει αλλάξει καθόλου και εξακολουθεί να υφίσταται. Επί χρόνια κάτι γίνεται σε αυτήν τη χώρα. Εκδιώχθηκαν από τη χώρα μας όσοι είχαν διαφορετική εθνική ταυτότητα. Άραγε βγήκαμε κερδισμένοι; Αυτό στην πραγματικότητα ήταν προϊόν μιας φασιστικής νοοτροπίας. Κατά καιρούς υποπέσαμε κι εμείς σε τέτοια λάθη». Τι προβλέπει, όμως, το νομοσχέδιο που κατέθεσε το ΑΚΡ; Και πώς ο Ερντογάν από εκεί που, τον περασμένο φθινόπωρο, καλούσε το μειονοτικό στοιχείο να εγκαταλείψει τη χώρα, εφόσον δεν μπορούσε να αποδεχτεί την υφιστάμενη κατάσταση, έφτασε να κατακρίνει κεκαλυμμένα τις προηγούμενες τουρκικές ηγεσίες για «φασίζουσες» συμπεριφορές;

Το προτεινόμενο νομοσχέδιο προβλέπει την εκκαθάριση 210 χιλιάδων στρεμμάτων γης από νάρκες, οι οποίες είχαν τοποθετηθεί στην τουρκική παραμεθόριο από τις τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις τη δεκαετία του 1950. Ας σημειωθεί ότι η κίνηση αυτή του ΑΚΡ εντάσσεται στο πλαίσιο πολιτικής προσέγγισης και οικονομικής συνεργασίας μεταξύ της Άγκυρας και της Δαμασκού που έχει εγκαινιασθεί το 2004. Το γεγονός ότι η συριακή πλευρά έχει ήδη προχωρήσει στην εκμετάλλευση του πρώην ναρκοπεδίου της ενθαρρύνει την ισλαμική κυβέρνηση της Τουρκίας να κάνει το ίδιο.

Η πρωτοβουλία του Ερντογάν, όπως ήταν αναμενόμενο, δεν πέρασε απαρατήρητη και μάλιστα ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων εκ μέρους κυρίως της Κεμαλικής αντιπολίτευσης. Ο πρόεδρος του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος, Ντενίζ Μπαϊκάλ, κατηγόρησε πρωτίστως την ισλαμική κυβέρνηση ότι αφοπλίζει τα πιο ευαίσθητα σύνορα της Τουρκίας σε μια επικίνδυνη περιοχή, όπου παραμένουν ακόμη εκκρεμότητες με τους άραβες γείτονες, αλλά κυρίως εκεί όπου συνεχίζεται η δράση του Κουρδικού Απελευθερωτικού Κινήματος. Κατά δεύτερο λόγο, ο Μπαϊκάλ κατηγόρησε το ΑΚΡ ότι υποθηκεύει το μέλλον του τόπου σε περιόδους παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης, παραχωρώντας την εκμετάλλευση εύπορης γης σε ξένους. Ο Μπαϊκάλ συγκεκριμένα κατηγόρησε τον Ερντογάν ότι θα αναθέσει τον καθαρισμό των συνόρων μήκους 510 χιλιομέτρων από νάρκες σε ισραηλινή εταιρεία σε αντάλλαγμα την εκμετάλλευση της εν λόγω περιοχής για 44 ολόκληρα χρόνια.

Το ενδεχόμενο της ανάθεσης του έργου σε ισραηλινή εταιρεία, ίσως τελικά να μην είναι τελείως αβάσιμο, καθώς εξηγεί επαρκώς τη στάση του ισλαμιστή τούρκου πρωθυπουργού. Μια τέτοια κίνηση, εκτός του ότι θα βελτιώσει αισθητά την εικόνα του τούρκου πρωθυπουργού στο Τελ Αβίβ, θα έφερνε ενδεχομένως σε άβολη θέση και τους Κεμαλικούς, κυρίως τη στρατιωτική πτέρυγα, που έχει σε σημαντικό βαθμό τον έλεγχο των σχέσεων με το Ισραήλ.

Το σημαντικότερο, όμως, κριτήριο είναι, απ' ό,τι όλα δείχνουν, το οικονομικό, καθώς η ισλαμική κυβέρνηση, κατόπιν των δυσκολιών που αντιμετώπισε στις διαπραγματεύσεις της με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, πασχίζει να προσελκύσει επενδυτές στη χώρα, οι οποίοι με τις εταιρείες τους θα δώσουν πνοή στα τουρκικά νοικοκυριά.

Απόδειξη των παραπάνω είναι όσα απάντησε ο ισλαμιστής πρωθυπουργός στους επικριτές του, αλλά δεν δόθηκε μεγάλη σημασία από τον Τύπο. Λέει ο Ερντογάν: «Το χρήμα πάει εκεί όπου θα βρει κατάλληλο έδαφος. Αυτήν τη στιγμή το διεθνές κεφάλαιο θέλει να επενδύσει στη χώρα μας. Βγαίνουν, βλέπετε, ορισμένοι και λένε εκείνο είναι εβραϊκό κεφάλαιο. Δεν έχει ''δεν γίνεται'', φίλε! […] Όταν εκείνος κάνει την επένδυση ποιος θα εργαστεί εδώ; Εδώ δεν πρόκειται να δουλέψει ο Ισαάκ! Θα δουλέψει ο Αχμέτ και ο Μεχμέτ! […] Κοιτάξτε να δείτε, ας τον λένε και Τζορτζ. Ας έρθει να κάνει την επένδυσή του. Όταν κάνει την επένδυσή του εδώ, φεύγοντας απ' αυτόν τον τόπο θα πάρει μαζί του και το εργοστάσιο; […] Αφήστε τον να έρθει! Με αυτήν την παρωχημένη νοοτροπία δεν είναι δυνατόν να κάνει η Τουρκία βήματα προς τα μπρος» («Ζαμάν» 24/5/2009).

Η παραπάνω ομολογία αποδεικνύει ακριβώς ότι όχι μόνον τίποτα δεν έχει αλλάξει στη νοοτροπία των τούρκων ιθυνόντων, αλλά τουναντίον, ότι ευδοκιμεί και στις μέρες μας η ίδια οπορτουνιστική προσέγγιση προς το μη τουρκικό και μη μουσουλμανικό κεφάλαιο που επενδύεται στην Τουρκία. Πρόθεση του Ερντογάν δεν ήταν ούτε να ζητήσει συγγνώμη, αλλά ούτε να απολογηθεί για τα δεινά που υπέστησαν οι μη μουσουλμανικοί πληθυσμοί της Μικράς Ασίας από τους προγόνους του. Σκοπός του ισλαμιστή τούρκου πρωθυπουργού ήταν μάλλον να πείσει την αντιπολίτευση να του επιτραπεί η εκμετάλλευση των ξένων επενδυτών.

Κ. Βοσπορίτης, ο νεώτερος

Το Παρόν της Κυριακής - 31/05/2009


Για περισσότερα...